beyler umutsuz vakayım

hani böyle yalnızlık halleri vardır beyler. bi içi daralır insanın böyle nolacak lan böyle kafasını yaşar ya insan. bana bu ara sık sık oluyor bu. halleniyo muyum neyim çözmüş değilim. biraz iş güçle alakalı. iş güç olmamasıyla alakalı sanırım. okul desen hiç sevmediğim bi okulun hiç istemediğim bi bölümündeyim. neyse ki bölümümü sevdim ama okulda iş yok. biraz da borcum var sağa sola. internet ve telefon faturalarımı kendim ödemeye çalışıyorum harçlıklardan ayırıp. bi ara çalışıyodum o zaman sıkıntı olmuyodu. diğer büyük borçlar da benim üzerime sadece normalde babamın borcu gerçi. ama hani hayatta babana bile güvenmiceksin derler ya, lan işte benim güvenemediğim ilk ve tek adamdır peder bey. malum onun da yükünü insan kendi çekiyor. çok zor durumlarda yaşayan biri de değilim. hani beterin beteri değilim şükür. ama kimsesiz gibiyim lan. uzun süredir bi ilişkim olmadı şöyle elele tutuşmalı sinemalı tiyatrolu falan. cinsellik mevcut şükür. hani 'bu tam bin abi' denecek kadar değil ama ortalamaya vursak 2 haftada bir bi muhabbet oluyor. ama insan onu aramıyo işte. böyle zamanlarda insanın aradığı en son şey ciks oluyo. canımdan çok sevdiğim bi dostum var. hani yanında olsun konuşmasan da olsun dursun amk. varlığı yeter cinsten. cenabetlik işte o da geçen dokuz eylül ü kazandı gibtir olup gitti mecburen. hani geldikçe ilk bana uğrar netten vs her gün konuşuruz ama gel şurada bir nargile içelim tavla atalım dediğim -içimden gelerek söylediğim- tek adam da odur. o da olmayınca insan kendini yalnız hissediyo. diğerleri zaten fasa fiso.
bi de bilerek uzun uzun yazıyorum kimse okumasın diye. maksat titreyerek boşaltmış olmak içimi. titremek demişken azer bülbül ün toprağı bol olsun. neyse...
beyler bazen çok düşünüyorum. ne olacam ne gibe yararım ben diye. yaş oldu 21. yeni bir başlangıç için geç sayılmaz. ama ya geç kalmışsam diye düşünür dururum. şimdi konservatuara girsem 24 25 yaşımda mezun olucam. geç kalmış olmaz mıyım diye düşünüyorum. annem bu konularda istemeyerek de olsa destek çıkar bana. 'geç değil olm sen istedikten sonra' der. ama içten içe de sabit gelirli düzenli bi hayatımın olmasını tercih ettiğini bildiğimden ister istemez o yapmacık samimiyet bende gaz yapar. para pek önemsediğim bişey değil çünkü. sadece kafam rahat olsun istiyorum. parayla da olmuyo pek açıkçası. peder zaten hiç giblemez. baba ben tinerci oldum desem farketmez. bi de örnek olmam gereken iki kardeşim var. biri benim yolumdan gitmeye kalkıp yolu kaybetti kaldı sınıfta iki kere. malum anne baba ayrı olunca başında bi ben durabiliyorum sabit. ben de kendimi çözmüş değilim 16 yaşındaki ergenle nasıl baş edicem. uzaklaşıyorum ister istemez. yanlış anlamıyodur umarım. kötü bi insan değilim ben amk. kötü bi abi hiç değilim. ama oluyorum yavaş yavaş.
insanın kendini umutsuz hissettiği zamanlar var beyler. sanki o an ölmek en mantıklısı gibi geliyor. sonra sokakta yalınayak dolanan bi bin görüyosun arabanın camından yaklaşıp mendir satmaya çalışan. allah benim belamı versin o zaman ben nelere takılıyorum lan diyosun. ama her insan kendi koşullarına göre yaşıyor. kimi oğluna bi çikolata alıp mutlu oluyo kimi araba alıp. kimi sevgilimden ayrıldım diye intihar ediyo kimi de fakirlikten. hangisi haksız? bence ikisinin de sebebi onlar için dünyanın en önemli sebebidir. benim için hiçbişey ifade etmese bile.

zaten okumanız için yazmadım ama okumak istemeyenler için;

özet: bi gibim yazmıyo beyler öyle kendi kendime yazılı düşündüm amk.