1. 1.
    0
    konuşma yaz giberun
    ···
  2. 2.
    0
    @90 senin dıbına koyam
    ···
  3. 3.
    0
    kazadan sonraki gün koşa koşa hastaneye gittim. yoğun bakıma almışlardı, durumu çok ciddiydi... annesi de oradaydı, tanıyordu beni. ağlayarak yanıma geldi. şunları söyledi:" oğlum, bugün hazalın yanına ziyaretçi alacaklar. ben doktordan rica ettim, sadece 1. dereceden akraba alıyorlar ama sen de gir yanına. duyar sesini belki, çok seviyordu seni. lütfen gir de konuş kızımla." sadece "tabii efendim." diyebildim. ve kaza gününden beri tuttuğum gözyaşlarım sel oluverdi birden.. annesini o halde görmek son darbeyi vurmuştu bana. çok ciddiydi beyler durum. onu kaybedebilirdim...
    ···
  4. 4.
    0
    üzücü ya biraz hizli yazma kursu al ama yavassin :(
    ···
  5. 5.
    0
    ablası geldi yanıma beni sakinleştirmeye çalıştı. "bize ihtiyacı var." dedi "yapma böyle." haklıydı. hissediyordu beni, emindim. onu üzemezdim ki beyler. kestim ağlamayı, kendimi toparladım. yanına girecektim...
    ···
  6. 6.
    0
    Ee devam etme ya ağlayacam şimdi yemin ediyom yok lan yok anlat çok merak ettim :'(
    ···
  7. 7.
    0
    çağırdılar beni. ayaklarım gitmiyordu. bi şey giydirdiler, bone taktım. zor da olsa girebildim içeri. çok yorulursunuz da ayaklarınız boşanır gibi olur ya, öyleydim. hiç halim yoktu. saçlarını kesmişlerdi iyice, her tarafı sargılıydı. yüzünü göremiyordum. belki de onu böyle hatırlayacaktım ömrümün geri kalanında. zorla konuşabildim. "hazal! bırakma beni, yalvarırım!" hemşireler garip garip bakıyorlardı ama söylemem gereken şeyler vardı. "bitanem beni sensiz bırakma!" ağlıyordum bi yandan. tutamamdım kendimi...
    ···
  8. 8.
    0
    sürem dolmuştu ama beyler. tekrar çağırdılar. elini tuttum, belki son kez...
    ···
  9. 9.
    0
    kendime gelemedim. eve gitmemi, iyice harap olduğumu söylediler. istemeye istemeye de olsa gittim. ama her gün geliyordum. onu göremesem de ailesinin yanında olmak istiyordum..
    ···
  10. 10.
    0
    sonra ne oldu :'(
    ···
  11. 11.
    0
    ortalardan reserve
    ···
  12. 12.
    0
    karneyi almak için okula gidiyordum. güzel haberler veriyolardı hazalla ilgili. karneyi alıp hemen hastaneye gidecektim. tramvaydaydım yine, kaza haberini aldığım yerde...
    ···
  13. 13.
    0
    Ağlicam lan vallaha çabuk anlat :'(
    ···
  14. 14.
    0
    telefon çaldı beyler. babamdı arayan. normal değildi sabahın köründe araması. hiç normal değildi. zar zor açtım. kalbim yerinden çıkacak gibiydi. halsizleştim birden. "oğlum" dedi babam. "hazal'ı kaybettik"...
    ···
  15. 15.
    0
    Hasgibtir.
    ···
  16. 16.
    0
    ağlayamıyordum beyler. hiçbi şey yapamıyordum. tek bir yöne bakakaldım. okuldan çıkmama da izin vermiyolardı. yanına gidecektim. "göstermezler" dediler. nasıl ya? ciddi miydi durumu yani? olamaz hocam. bi şey olmaz di mi? olmasın hocam. lütfen olmasın! sürekli bunları söylüyordum. güzel anılarımız geliyordu sürekli aklıma. sadece sinirliydim o şoföre, başka bi şey hissedemiyordum
    ···
  17. 17.
    0
    Hay bin şöför ee sonra?
    ···
  18. 18.
    0
    tramvaydan iner inmez koştum okula. arkadaşları merdivenlerde karşıladılar beni, deli gibi ağlıyolardı. kimse net bi şey söylemiyordu. ciddi mi değil mi bilmiyordu kimse. tek bilinen okulun önünde karşıdan karşıya geçerken huur çocuğu bi iett şoförünün sırf yolcu almak için kırmızıda önündeki aracı sollayıp sevgilime çarptığıydı. pislik herif! nasıl yaparsın ulan böyle bi şeyi? huur çocuğu!
    ···
  19. 19.
    0
    beşiktaştayız beyler. yürüyorduk yan yana, bi yandan muhabbet ediyorduk. durdu. gözlerimin içine baktı. "tamam" dedi, "artık beraberiz." gözlerinin içi gülüyordu. mutluluğumun asıl sebebi onun da mutlu olmasıydı, müthiş bi duygu beyler, çok mükemmel... elini tuttum, yürümeye devam ettik. elleri avcumun içindeydi artık. sonsuza kadar beraber olacaktık. ölüm ayırabilirdi bizi en fazla, belki o bile ayıramazdı...
    ···
  20. 20.
    0
    ayrılma vakti gelmişti beyler hava kararmaya başladı. onun otobüsünün gelmesini bekliyoduk. otobüs uzaktan gözüktü. "geliyo" dedi "ben gideyim artık bitanem" bitanem dedi ulan! hazal bana bitanem dedi! siz bunun ne demek olduğunu bilebilir misiniz lan yavşaklar? hazal ulan hazal! 1.5 senedir bu anı bekliyordum ben. yılmadım hiç, vazgeçmedim ondan.. öptü yanaklarımdan. o kadar heyecanlandım ki öpmeyi unutuyordum beyler. ama yanlış alarmdı. otobüs bu değildi. biraz daha beraber kalacaktık orda. hava çok soğuktu ama gibimde bile değildi. elleri ellerimdeydi ya... yetiyordu bana...
    ···