beyler toplanın gecenin hikayesini anlatıyorum

araftan çıkmıştım o an. muhabbet etmeye başladık ve dışarıda kalmamasını benimle birlikte eve gelmesini söyledim ona. eve geldi ve bugün benden ne kadar çok etkilendiğinden bahsetti. inanamıyordum, her şey rengini yeniden bulmuştu ve su karşımda bir melek gibi parlıyordu adeta. onu ev arkadaşımla da tanıştırdım ve biraz sohbet ettikten sonra odama geçtik. bana onu uçuracak bir şeyler vermemi söyledi. bu gece buluşmamızın sebebinin bu olduğunu tüm tatlılığıyla belirtti ve bana hapları istediğini söyledi. ona hapların işe yaramaz olduğundan, renkli bir dünyadan ve asitten bahsettim. diline dilim değmeden önce zulamdaki pullardan biri değdi ve artık birlikte uçuşa geçmiştik.

delicesine sevişmeye başladık. üstünde ciksi bir elbise vardı. elbiseyi yukarı doğru sıyırdım ve jartiyer çorabını ayak bileklerine kadar indirdim. bacaklarında dilimi gezdiriyordum ve inanılmaz bir haz alıyordu bundan. elbisesini çıkarttım ve bu gece için özel olarak giyindiğini anladım. mükemmel iç çamaşırlarıyla kucağıma oturmuş, birazdan siyah sütyenini çıkaracağım, aşık olduğumu anladığım kadınla film sahnelerindeki gibi sevişiyorduk ve mutluluğun doruğundaydık. yaklaşık bir saatlik bir önsevişmenin ardından beni içinde hissetmek istediğini söyledi. işte o an gelmişti, ilk yaşadığım inanılmaz renkli tripte daldığım renklerle dolu havuzlardan daha renkli bir yere, kadınımın içine giriyordum ve bunu daha önce defalarca yapmama rağmen ilk kez bunu yaparken titriyordum.

anlat bakalım panpa devam devam

gündoğana kadar seviştik. her boşalma sonrasında sigaralarımızı yakıp birbirimize hayat hikayelerimizi anlattık. tam olması gereken bir ilk gece yaşamıştık ve öğlene doğru uyandığımda göğsümde yatan meleği dudağından öpüp uyandırdım. birlikte kahvaltı hazırladık ve kahvaltı bittikten sonra okula doğru yola koyulduk. günler böyle geçmeye devam ederken, su bana iş konusunda yardımcı oluyordu. yeni bağımlılar yaratıp onların cebindeki parayla günümüzü gün ediyorduk. en önemlisi birbirimizi delicesine seviyorduk. her sevişmemiz için ayrı bir kitap yazılabilirdi. mutluydum. üçüncü senemin sonunu bu şekilde getirdiğimde bir buçuk senedir memleketime gitmiyordum ve ailemle yalnızca telefonda görüşüyordum.

su'ya evime çıkmasını istediğimi söylediğimde bana bu teklifi beklediğini ve buna zaten haftalardır hazır olduğunu söyledi. iki günde yurtla ilişiğini kestik ve artık su ile birlikte yaşıyorduk. evimiz artık üç kişiydi ve 3 sene sonunda artık abim gibi olan ev arkadaşım bu durumdan hiç rahatsız değildi. işler tıkırında giderken, bize mal sağlayan abimiz, yeni bir mal geldiğini ve bunu deneyip satmamızı önerdiğini söyledi. o güne kadar asitten başka bir şey kullanmayan ben metamfetaminle böyle tanışmıştım.

Devam panpa sabaha kadar amk guzel gidiyon

metamfetamini su ile birlikte denedik ve denedikten sonraki 14 saati hayal meyal hatırladığımıza şahit olduk. daha etkili ve daha sert bir deneyimdi bu bizim için. belki metamfetaminle bağımlılık hayatımıza devam edebilirdik, kim bilir. biraz pahalı bir üründü ancak üniversite öğrencileri arasında o kadar hızla yayıldı ki kendimi uyuşturucu kralı gibi hissetmeye başladım. inanılmaz para kaldırmıştık bu işten ve bu geçici meth furyası bizi yeni bir eve çıkmaya yönlendirdi. abim dediğim adamı yarı yolda bırakacak değildim. yeni ev yine beyoğlundaydı ancak daha lüks ve daha büyüktü. yeni eşyalar aldık ve artık hayatımızın bundan daha iyi olamayacağını düşünmeye başladık. dördüncü senemde inanılmaz bir yükseliş yaşamıştım ve dördüncü senemin sonlarına doğru su istanbulu terketmekten ve birlikte yurtdışına gitmekten bahsetmeye başlamıştı.

su'nun bu tekliflerini geçiştiriyordum ve ona istanbul'da daha güzel bir hayatımız olacağından bahsediyordum. meth furyası kısa sürmüştü. üreticilerin yakalanıp içeri tıkıldığı ana haberleri izlerken delicesine gülüyorduk manevi abimle. biz sefasını sürerken, içeri girenler cefasını çekecekti. kaymağın büyük kısmını alanlar artık alamayacaktı ve yine karlı çıkan bizler olmuştuk. amerikan rüyasını istanbul'un orta yerinde, beyoğlu'nda yaşıyordum ve bağımlılığımdan dolayı oluşan beyin hasarı hiç umrumda değildi.

su istanbul'u terketme ve yurtdışına gitme tekliflerini ısrara dönüştürünce kavgalarımız kaçınılmaz olmuştu. ancak, kavgalarımızda bile birbirimizi kıramayacak kadar çok seviyorduk birbirimizi. istanbul'dan gitmek konusunu düşüneceğimi söyledim ona ve bunu ciddi ciddi düşünmemi istediğini söyledi. istanbul'dan gitmeyi düşünmekten çok, su'nun neden istanbul'dan gitmek istediğini düşünmeye başladım. paranoyaklaşmak istemiyordum ancak, benden sakladığı bir şey olabileceği fikri hasarlı beynime çok küçük bir zaman dilimi içerisinde yerleşmişti.

breaking bad terk

beni aldatıyor muydu? ailesiyle problemleri mi vardı? neden bana karşı hep gülerken belli zamanlarda, odamızda başbaşayken, istanbul'dan gitmekten bahsediyordu? su, bir haftasonu ailesinin yanına memleketine döndü ve ben de bu haftasonu bu konuyu değerlendirmeye karar verdim. su'nun hiçbir açığı yoktu, tutarsız davranışları dışında. biz yoksunluk çekmeyen iki bağımlıydık ve mutluyduk. fiziksel sıkıntılarımız yoktu ve kamu spotlarında gösterildiği gibi, çirkinleşmemiştik. kendimize dikkat ediyorduk. bu hayattan sıkılmış olamazdı. sıkılmak için bir sebep yoktu. hem ben yurt dışında nasıl geçinirdim? ne iş yapabilirdim? sebepler ve sonuçları düşünmekten başım çatlayacak gibi ağrımaya başladı. artık kesin olarak söylenecek tek bir şey vardı, paranoya beynimin en derinindeki kıvrımlarına yerleşmişti ve bunu engelleyecek pgibolojik gücü kendimde bulamıyordum.

uyuşturucunun öldürücü etkisi diye bahsedilen şey, beni sarmalamıştı. su memleketinden dönmüştü ve onunla bu konuyu açık açık konuşmaya karar vermiştim. sorularıma başladım ve su'nun narin ellerini sert bir şekilde yüzümde hissettim. nasıl böyle şeyler düşündüğümü sordu bana. güven kaybı yaşadığımı ima etti ve ağlamaya başladı. yaptığım hatayı anlamıştım. kadınım karşımda ağlıyordu ve ben kıpırdayamıyordum. kendime geldim ve ona sarıldım. defalarca özür diledim, işte aşk; beynimin derinliklerindeki o paranoyayı aldı ve yok etti. uyuşturucudan daha sert ve daha etkili bir şeyin gücüne şahit olmuştum. artık istanbul'dan gitme konusunu gerçekten düşünmeye başladım. bırakmak istiyordum. uyuşturucunun son altı aydır bana keyif vermediğini ve yalnızca bağımlılıktan dolayı kullandığımı anlamıştım. gözlerimi açan su da böyle düşünüyordu bu yüzden gitmek istediğini söylüyordu. ancak bunun gizli olmasını istiyor, sessiz sedasız, bize kimsenin ulaşamayacağı şekilde gitmemizin yararlı olacağını düşünüyordu.

artık bu şehri terketmeyi düşünce olmaktan çıkartıp, uygulamaya koymanın zamanı gelmişti. kenardaki param yurt dışına çıkmaya yetecek de artacaktı bile. bize çalışma vizesi verecek ülkeleri aramaya başladım. tanınmadığım yerlerde soruşturdum, araştırdım. manevi abime bu konudan bahsetmem gerektiğini söyleyen bir hisse kapıldım. beni bugünlere getiren oydu. tüm dünya etiğine aykırı gelen bir yolla yapmış olması, bize aykırı gelmediği gerçeğini değiştirmiyordu. hem bunu isteyen bendim, o beni bu yöne sürüklememişti. kendim istedim, kendim yaptım. hepsi bu. su'ya, abime bu konuyu söylemek istediğimi söylemeye çalıştım ancak bunu kabul etmeyeceğini düşündüğüm için vazgeçtim. ben manevi abimle konuşmaya karar vermiştim ve konuşacaktım da.

abime bu olayı anlattım ve bana 10-15 tane ülke seçeneği sundu. ancak, gitmeden önceki son zamanlarımızda birlikte kafayı bulmamız gerektiğini, en azından birbirimizi böyle hatırlamayı istediğini belirtti. kabul ettim. bana meth kaynağı bulduğundan ve finali meth ile yapacağımızdan bahsetti. heyecan verici bir olaydı bu. nasıl reddederdim. methler geldi ve kullanacağımız gece için kenara ayırdık.

o gece gelmişti. başlangıcı her zamanki gibi ben yapacaktım ve öyle de oldu başlangıcı yaparken, bunun bir şeylerin sonu olacağını öngöremezdim. uyandığımda odamda yalnızdım ve telefona baktığımda on saat geçtiğini farkettim. su beni defalarca aramış, mesajlar atmıştı. o gece su, ortak bir kız arkadaşımızın evine gitmişti ve o kızın yurtdışındaki bağlantılarıyla iletişim kuracaktı. hemen su'yu aradım ancak telefonu kapalıydı. kendimi toparlayıp odamdan çıkmaya karar verdim. üstümü giyindim ve odamdan çıktım. elimi yüzümü yıkadım ve manevi abimi kontrol etmek için odasına gittim. kapıyı açtığımda bütün dünyam ve hayallerim yıkılmıştı. su orada yalnız başına yatıyordu ve gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum. iki dakika öylece bakakaldım, nasıl yapardı bunu? o odada çırılçıplak manevi abim dediğim adamın yorganı altında nasıl yatabilirdi?

rezerved

lan huur çocuğu birinci sınıfların ne suçu var dıbına koduğumun muallaksi yavşak herif, gibtir git.

onu uyandırıp hesap sormak istedim, kalkmasını söyledim bağırarak. yanına gittim, sarstım. uyanmadı. cansız bir bedenle karşılaşmıştım. su, kadınım, cansız bir şekilde, çırılçıplak yatıyordu. hiçbir cümle, hiçbir dil o an taşıdığım ağırlığı anlatamaz. hemen abim dediğim adamı aradım. telefonu açtı ve konuşmama izin bile vermeden bana hiçbir şeyi bitirmenin sanıldığı kadar kolay olmadığını ve bu sonu benim hazırladığımı söyledi. bütün delillerin suçlu olarak beni gösterdiğini ve bana kodeste mutluluklar dilediğini söyledi ve telefonu yüzüme kapattı. o telefon bir daha açılmadı. ordan kaçmalıydım. sevdiğim kadının cansız bedenine son kez sarılıp, oradan ayrıldım. bankadaki tüm paramı çektim ve su'nun dün gece kaldığı eve gittim. kapıyı açan ortak arkadaşımız bana su'nun her şeyi ayarladığından ve bizi mülteci olarak almanya'ya zütürecek aracın hazır olduğundan bahsetti. su'nun nerde olduğunu sorduğunda soğuk kanlı olmak zorundaydım ve son bir kaç işi hallettiğini söyleyerek evden çıktım. doğruca beni kodese tıkılmaktan kurtaracak araca doğru yola koyuldum. adama kendimi tanıttım ve araca bindim. tüm prosedürleri ve ne yapmam gerektiğini öğrendikten sonra su için ağlamaya başladım. ve neden bana bu işin gizli tutulmasını gerektiğini söylediğini anladım. benim gitmeme asla izin vermeyeceklerdi. beni öldürmekten daha çok zarar verecek tek şeyi yapacaklardı ve yaptılar da. artık almanya'da oturma iznine sahip herhangi bir adamım. sıradan başlayan hayatımı sıradan bir şekilde sonlandırmak için intiharı seçmek istedim. ama, içimdeki kin ve nefret beni hayatta tutmaya devam ediyor..

bitti beyler, teşekkür ederim sabrınız için. artık osbirimi çekip, sigaramı içebilirim. @58 ananı gibtirtme bebe yat uyu, yarın geç kağıdı diye müdür yardımcısının taşaklarını yalamak zorunda kalma.

@61 part 2 kısmetse başka bir geceye panpa.