beyler toplanın gecenin hikayesini anlatıyorum

beyler kaçırmanızı istemem. birebir yaşanmışlık dolu, iliklerinize kadar korkacağınız ve aynı zamanda şaşıracağınız, ana karakterin yerine kendinizi sık sık koyacağınız bir hikaye geliyor.

reserved

reserved

5 reserve'de başlayacam binler. katılım kesinlikle artacak zaten zaman geçtikçe.

önlere doğru reserved

son 2 beyler.

reserved seri anlat panpa

rezerved iyi bişeydir umarım

başlıyorum beyler.

sıradan günlerden birinde doğmuşum, hiçbir özel yanım yok, doğduğum gün kadar sıradanmışım ben de. 9 ay 15 günlük hamilelikten sonra doğan bir bebekmişim anlayacağınız. her şey normal her şey sıradan. ancak herkesin hayatını değiştiren bir olay olduğu gibi benim de hayatımı değiştiren bir olay oldu ve gerisi çorap söküğü gibi geldi. şimdiden yaşayacağınız tüm duygu karmaşası için özür diliyorum değerli sanal dostlarım, arkadaşlarım. iyi dinlemeler.

rezzzerrrvv ulan!

reis sen bizden ses gelmesini bekleme seri anlat şukular feda

yıl 2008, üniversiteyi kazanmışım. küçük bir şehirden; hayallerimin şehri olan, daha önce bilerek gitmediğim, gittiğimde ona tutulacağımı bildiğimden dolayı defalarca bilet alıp vazgeçtiğim yedi tepeli istanbul'a öğrenci olarak gelmiştim. köklü bir üniversitede sinema ve televizyon bölümü kazanmıştım ve bunun gururuyla ailemin gözünde bir tanrıydım adeta. küçük şehrimizin ünlü bir iş adamı tarafından bana sağlanan aylık bursla beraber devlet bursu da alıyordum. az ama öz bir şekilde geçiniyordum ilk aylar. ama sonrasında parasal sıkıntılar baş gösterdi ve çalışmam gerektiği kanısına vardım.

anlat diyince doğumdan başladı oç. burdan biri senin tohumunun atılma evresini anlatarak sana eşlik etmesi hoşuna gider mi?

o anı asla unutmayacağım.. çalışmaya karar verdiğim an ve bir anda kyk'nın iğrenç 6 kişilik odasından iş bulmak için çıkış anım. orta halli yakışıklı bir adamdım. ilkokula 1 sene geç yazıldığım için, ortaokulda ve lisede hep büyük bir adammışım gibi davranıldı bana. kendimi hiçbir zaman lider olarak lanse etmedim ancak öyle hissettirildi hep. son kararları benim vermem istenirdi, halbuki o kadar başarısızdım ki.. yurttan çıktım ve aksaray'a doğru yürümeye başladım. aralık ayıydı, yağmur çiseliyordu. aksaray'a geldim ve taksim otobüsüne bindim. işte karanık sokaklara olan yolculuğum henüz 4 aydır yalnız başıma öğrenmeye çalıştığım bu şehirde, aksaray'dan taksim'e giden bir otobüste başlıyordu.

taksim balo sokakta izbe bir barın camında eleman aranıyor ilanını gördüm. para lazımdı, sigarayı ve alkolü abartmıştım ama halimden memnundum. belki biraz görmemişlikte vardı, ama mutluydum. bara girdim ve iş başvurusu yapacağımı söyledim. barmen bana döndü ve oturmamı söyledi. biraz yavşak bir tavır takınmıştı ve işin inceliklerinden bahsetmeye başladı. bira zütüreceksin, ücretleri peşin alacaksın vesaire vesaire.. daha sonra bana alışkanlıklarımı sordu. neyden bahsettiğini anlamamıştım ilk başta. ancak, sonrasında anladım. uyuşturucu bana çok büyük bir suçmuş gibi tanıtılmıştı hep. ancak barmen alışkanlıklardan bahsetmeye başladığı anda muhabbetin tatlılığına kapıldım ve kullanmak istedim. o an, o dakika.. tabi ki barmene bunu söyleyemedim ve numaramı bırakıp çıktım.

eeee bu kadar mı la

her zamanki gibi yurtta boş boş oturuyordum. telefonum çaldı. arayan o barmendi ve işe kabul edildiğimi bu gece gidip gidemeyeceğimi sordu. geleceğimi söyledim ve akşam 7'de orda olmam gerektiğini söyledi. bu istanbuldaki ve bir bardaki ilk iş deneyimim olacaktı. heyecanlanıyordum. yeni bir macera gibi geliyordu bu bana. yeni insanlar, yeni bir ortam. kimbilir belki bir çok kız arkadaşım bile olacaktı. kızlar konusunda başarısız bir adamdım. memleketteki masaüstü bilgisayarımda online oyun oynamak dışında pek bir aktivitem olmazdı lisedeyken, kıraathanelere gidip batak atmak da en büyük zevklerimden biriydi tabi ki. bara geldim, saat 7 olmamıştı henüz. barmenle tokalaştık ve barın önlüğünü taktım. artık barda çalışan bir garsondum ve her gün okuldan sonra bara gelmem gerekiyordu.

E hadi zeri panpa cok bekledik