1. 76.
    0
    sürem dolmuştu ama beyler. tekrar çağırdılar. elini tuttum, belki son kez...
    ···
  2. 77.
    0
    kendime gelemedim. eve gitmemi, iyice harap olduğumu söylediler. istemeye istemeye de olsa gittim. ama her gün geliyordum. onu göremesem de ailesinin yanında olmak istiyordum..
    ···
  3. 78.
    0
    karneyi almak için okula gidiyordum. güzel haberler veriyolardı hazalla ilgili. karneyi alıp hemen hastaneye gidecektim. tramvaydaydım yine, kaza haberini aldığım yerde...
    ···
  4. 79.
    0
    telefon çaldı beyler. babamdı arayan. normal değildi sabahın köründe araması. hiç normal değildi. zar zor açtım. kalbim yerinden çıkacak gibiydi. halsizleştim birden. "oğlum" dedi babam. "hazal'ı kaybettik"...
    ···
  5. 80.
    0
    inanmadım önce. "nerden duydun ya? herkes bi şeyler söyleyip duruyo zaten yanlış haberdir belki" dedim. değildi... sevgilimi, bitanemi elimden almışlardı... hissizliğim daha da arttı. tramvaydan indim, okulun önünde protesto vardı "üst geçit yapılsın" diye. o kadar basit değildi ki onun ölümü... unutacaklardı... sadece bir protesto... hemen hazalın evine gittik arkadaşlarla. ailesinin yanında olmalıydım. kendimi unutmuştum iyice...
    ···
  6. 81.
    0
    annesi perişan haldeydi beyler. ağlamamalıydım ama. destek olmalıydım onlara... görevimdi bu benim...
    ···
  7. 82.
    0
    hazala, bitaneme karşı son görevim... evden ayrıldık okula döndük tekrar. müdür konuşma yapıyor hazaldan bahsediyor. ulan huur çocuğu! sen kimsin? ölüyorum ben burda! sen kimsin de konuşuyorsun be pekekent! hayatımı kaybettim ulan ben! yaşama sevincimi kaybettim! her şeyimdi lan o benim! her şeyimdi...
    ···
  8. 83.
    0
    en kötüsü de beyler, bu çığlıklarım hiçbir şeye yaramayacaktı. o gitmişti, yoktu artık... yalnız başımaydım. nasıl yaşardım onsuz? nasıl toparlayacaktım ki? karneleri almaya sınıflara çıktık. ağlayamamıştım bile henüz...
    ···
  9. 84.
    0
    inanmayanlara haberin linkini atıcam beyler özelden merak etmeyin...
    ···
  10. 85.
    0
    karneleri almadan önce sınıf hocamız bi konuşma yaptı. artık dayanamıyordum beyler. hayvan gibi ağlamaya başladım. kimse susturmaya bile çalışmıyordu, biliyorlardı, kolay değildi. hiç değildi beyler, hiç... aradan 2 seneden fazla geçti. her gün her saniye aklımda beyler. unutamıyorum, her konuştuğum kızda onu arıyorum... ama olmuyor. onun gibisi çıkmayacak karşıma bir daha...
    ···
  11. 86.
    0
    dinleyenlere teşekkür ederim beyler biraz olsun rahatladım... atıyorum link
    ···
  12. 87.
    0
    sağolun panpalarım, allah hiçbirinize böyle acı yaşatmasın
    ···