evdeyken (ya da ayakkabılarımı giymiyorken, bilemedim şimdi) adamakıllı yürüyebiliyorum
hem de çok efsane yürüyorum
öyle yürüyorum ki askerleri teftişe çıkmış komutan zannedersiniz

gelgelelim sokağa çıkınca işler değişiyor
temin havasından geçilmeyen adam sokakta yürüyemiyor
lan bildiğim yürümeyi beceremiyorum lan
mecbur bi elimi cebime atıyorum, ya da çıkarıp telefonla oynuyorum
şöyle iki kolum yanımda, salına salına bir türlü yürüyemedim
özgüven ekgibliği midir,
fiziki bozukluk mudur
benim kendi kuruntum mudur anlayamadım
ne tak yiyeyim bilemedim yardım edin

sorunu hallettim beyler. sakal bıraktım, özgüvenim yerine geldi. artık hep başım dik yürüyorum. evet hala topluluk içinde sırıtıyorum ama galiba bu defa kim bu ezik demek yerine kim lan bu bin diye düşünüyorlar