beyler sizle bi derdimi paylaşmak istiyorum

@78 nickin penspinner ve seni tanıyorum sanırım. o yüzden çekiniyorum biraz, ne yalan söyleyeyim. adın ne?

bu arada @75 in yazdıklarına katılıyorum. konuşucak birilerini bulmalısın, tek başına düşünüp, karar verip ileride hiç istemeyeceğin sonuçlar doğurabilirsin. pm dan verim msni ekle istersen.

@75 ilgin için çok sağol lan. ben cidden istiyorum inciden doğru düzgün insanlarla arkadaş olmayı, liseliyiz ama çoğu yetişkinden daha kişilikliyiz ayrıca. özelden konuşabilir dertleşebiliriz istersen, iyi bi dinleyiciyimdir.
@76 inci de her ne kadar taşak yapıp dursak da, angutyustan sonra daha da yakınlaştık birbirimizi tanımaya başladık. birbirimizin dertlerini dinledik, daha da yakın olduk. inci de böyle konuşmalar görmek beni de şaşırtıyo ama, hoşuma da gitmiyo degil.

@74 asıl ben teşekkür ederim, bende yazıcaktım bir ara. tetikleyici birşey oldu benim için.. *

not: oha lan incide böyle konuşmalarda mı görücektik?

senden sadece 1 yaş büyüğüm ve lise sona geçtim(isteyen istediğini desin) , bunları okuduğumda oha böyle şeyler bir tek filmlerde olur diyodum çünkü şu ana kadar yaşadığım en büyük dert "bugün öğlen yemek yersem çıkışta sigara almaya param kalmicak amk" oldu ama öyle bi yazmışsınki ne sallıyoya benziyosun ne de bi yerden kopyala yapıştır samimi söylüyorum yüz yüze dertleşicek bi akran arıyosan yardımcı olurum , bunları acıdığım için değil derdini azaltmana yardımcı olmak için söylüyorum birader

@70 cidden okuduysan teşekkür ederim, dalga geçiyosan da canın sağolsun.
@71 ben okurum merak etme. dinlediğin için cidden teşekkür ederim.

@67 sen büyük ve mantıklı bi insansın sanırım. ilk başta incideki herkes işi gücü olmayan ipsiz sapsız insanlar gibi geliyodu ama sonradan farkettim ki baya seviyeli ve önemli insanlar burda içini boşaltıyo, sövüyo, rahatlıyo. senin o entryde verdiğin öğüt, ya da tavsiye, şuana kadar duyduklarım arasında en samimi gelen. benim de tek düşüncem o, üniverstede iyi bişey okumazsam benden bi tak olmaz.

kimmsin sen... çık dışarı... çık dışarı

haftaya bende yazıcam lan. tahminimce bundan baya bi uzun olur. şu ana kadar yaşadığım herşeyi anlatıcam. okursunuz dimi lan?

@1 den soluksuz bir yazı dizisi
aq stephen king kimmiş sen anlatmaya devam et ben not alıyom hacı 2011 kısa film festivalinde yayınlamayı düşünüyom senarist olarak nickini koycam

@67, olm fıstık gibi derslerin varmış işte. baban da gidiyor madem bir süre sorun olmaz kafan rahat eder. iyi git dediğine göre üzülmemişsin de pek. bu iki sene asıl biraz daha derslere, gir adam gibi bir üniversiteye icabında alırsın kardeşini de yanına.

@66 herkes öyle diyo, haklısın, haklısınız. ama beceremiyorum lan, çok duygusuz kazmanın teki olmak gerekiyo. olamıyorum, kafamda bunlar hep.

sabah uyandım, yüzlerine bakmadım. sonra yine her zamanki rutin şeyler. iki hafta sonra okul bitti. lise 2yi bitirdim, 2010 yani bu sene. tatil başladı, babam geldi. barış ben gidiyorum dedi. hiç şaşırmadım nedense, nereye dedim. almanyaya dedi sınavı kazanmışım. durdum, baktım, alay eder gibi güldüm iyi git dedim. sonra odama gittim, aldım elime uykusuz okuyorum. önümde karikatürler var ama aklımdan 'nereden nereye lan' diyorum. ayrılamadığın babanla alay ederek iyi git diyosun diye düşündüm. 1 ay geçti, bu arada yine idmanlarım başladı. basketboldan soğudum, torpilli binleri oynattı sürekli. kulüpten soğudum, karikatürü bıraktım. hiç bi tak yapmıyodum. sonra bi gün annemle babam boşanma konuşması yaparken kapıyı dinledim. çıktım dışarı yağmur yağıyodu, ağladım yürüyerek saatlerce. sonra eve geldim. sonraki gün yani dün, babam sana pasaport çıkarıcam fotoğraf çektirmen lazım dedi. tamam dedim. yarın idmandan gelince çektir dedi, tamam dedim, ertesi gün yani bugün idmana gittim. çok yoruldum ağzımıza sıçtılar idmanda, fotoğraf çektirmedim. bağırmaya başladı akşam gelince, benim sözümü salladığın yok nasıl babayım ben beni giblediğin yok dedi. yıllardır annem anlaşılmaz, uzlaşılmaz bi kadındı. babamsa çok sakin ve soğukkanlı, pgiboloji de okumuştu zaten, gayet mantıklı hareket ediyodu. ama babam da son günlerde aynı annem gibi oldu.
benim bunları buraya yazmamın sebebi aslında bi vegibalık fotoğraf gibi görünse de, degil. yılların birikimi artık. insanlara anlatamıyorum, kardeşim dediğime söylemiyorum. nasılsın? evde durumlar nasıl? lafını duymaktan nefret ediyorum. en yakınımdaki kardeşim dedigim insanlar asla öyle bakmaz ama, acıyolarmış gibi geliyo. dayanamıyorum. babam bir iki ay sonra almanyaya gidicek yine ama bu sefer aklımda hiç 'baba gibi olucam, sorumluluk almalıyım' düşüncesi yok. tam bi taşakoğlanı oldum çıktım. belki sonunu böyle degil de daha büyük bişey bekliyodunuz ama böyle beyler. 17 yaşındayım ve dönüp arkama baktığımda doğru düzgün başarılı olduğum hiç bişey yok. belki bu laf için erken, yaşım küçük ama bu düşünceyi kafamdan atamıyorum. zaten artık geçmişe bakınca aklıma sadece, hayatımın en mutlu günü dediğim gün geliyo aklıma.

@1 olm bana bak kodumun lisesini bitirip işe girip kendi evine çıkıyosun o arada da üniversiteye gireceksin
bu olayları siliyosun aklından kendine yeni bi hayat kuruyosun bilirim yaşadığın şeyleri
ailevi olaylara kafayı takmayacaksın takarsan taku takuna harcarsın kendini...

lan kafayı yiyon olm sen doktora git amk

@62 romantizm de laf mı apayrı bi hediye lan o. bi daha da aşka tövbe zaten.

bu ayrılıkla hayatımdaki o güzel şeylerin olduğu sayfa kapandı ve yine benimkilerin kavgaları gündemime oturdu. babamın guatr'ı çıktı annemde fıtık çıktı herşey bomtaktu. ben sürekli kardeşimi gazlıyodum hadi bak çalış güzel yerlere gel benim yıllardır uğraştığım sensin diyodum. anlıyodu herşeyi artık, benim için ders çalışıyodu lan resmen çocuk. o da olmasa napardım bilmiyorum.
hani babam annemin üstüne yapmıştı evi hatırlıyosunuzdur, sorun olucak demiştim, oldu. annemin hem ev üzerineydi hem de kreşi açtığından beri çok para biriktirmişti. babamsa evden umudu kesmiş bomboş yaşıyodu. az bi parası vardı onu da borsaya yatırıpkaybetti. 48 yaşında bir 0'ım diyodu. beni en çok yaralayan laf oydu o dönemde. ama sonra evi anneme bırakmamaya karar verdi başkasıyla evlenir emeklerimin üstüne oturur dedi. ondan sonra tüm sorunlar rafa kalktı, sorun paralar ev araba olmaya başladı. o sırada annem sıkışınca mahkemeye başvurdu, babamın maaşına tedbir koydurdu. tedbir koydurunca, babam maaşını çekememeye başladı. anneme seni hiç affetmicem lafını asıl onu öğrendiğim an kullanmak istedim ama sinir hastasıydı artık kendine bişey yapması işten bile degildi. sinirimden gittim banyoya kapıyı kitledim. döndüm durdum etrafımda, sonra aynaya baktım. aklıma annemle babamın barıştığı, yemek yediğimiz, gülüp durduğum o gün geldi. hayatımın en mutlu günü. gülmeye başladım yine ayna karşısında, sonra bişey farkettim. gülerken sağ gözümün altı kırışıyodu. ilk defa gördüm o an onu. saçlarım da zaten tel tel beyazlar vardı ara ara arkadaşlarım gösterirdi taşak yapardık yaşlanıyorum falan derdim ama o kırışıklığı görünce napıyosunuz lan bana siz diye bağırarak çıktım banyodan. gözüm hiç bişeyi görmüyodu evi darma duman ettim sonra da sinir krizi geçirmişim.

@58 romantik bin. yaz lan okuyoruz

okuyanın dıbına koyim

okuyorum reyiz yaz