beyler sizle bi derdimi paylaşmak istiyorum

tamam iyi hoş buraya kadar 2. entry de biraz gibik zaman kavramları olmuş sen mi büyük kardeşin mi bi karışıklık var orda orayi düzelt gelişme kısmını biraz kısa kes sonuca gel özetini yaz begenirsek seneye edebiyat dersinde kompozisyon isterse beyaz kagida geçer zütürürsün.

yaz lan ben okuyorum.

ankaraya geldik, para yok bişey yok babam haber alamıyo bizden. annemin bi arkadaşının evinde kaldık, sonra bi eve çıktık. eski eski eşyalarımız oldu ben 2 yaşındayım kardeşim 4. annem hem ikimizi birden idare etti hem ev kurdu, ücretsiz izin almıştı onu iptal ettirip çalışmaya başladı. sonra babamla tekrar konuşmaya başladık telefonda, babam orda kaldı biz türkiyedeydik. neyse iki buçuk sene geçti ben 4. sınıfı bitirdim 5 e geçtim. o yaz babam türkiyeye dönüş yaptı iyi birikim yapmış bi tane ev aldı üç katlı bi tane araba aldı sıfır. sonra barıştılar annemle güya, ama barışmadıklarını biliyodum. annemle babam o ev için çok uğraştılar içini yaptırdılar son iki üç gün kalmıştı, boya badananın bittiği gün o eve bakmaya gittik çok iyi hatırlıyorum. sonra kardeşim 6 yaşındaydı, banyoya gitti musluktan su içmek için, ben de onu izliyorum gözden kaybolmasın diye. banyoya girdi, boya işçileri pet su şişesinin içinde azcık tiner bırakmış, lavabonun oraya koymuşlar. kardeşim onu aldı içti ben hiç bişey anlamadım. sonra gittim kokladım, annemlere gösterdim baran garip kokulu bişey içti diye. doğru hastaneye kardeşimin midesi falan yıkandı hastanede yattı falan neyseki bişey olmadan çıktık. babam dediki ben bi daha o eve girmem, satıcaz dedi. sattılar baya da iyi para etti. sonra şuan oturduğumuz evi buldular aldılar, tapudan önceki gün babam rakı içiyodu. kafası iyiyken anneme evi senin üstüne yapıcam dedi, ondan sonra herşeyin bomtak olucağını nerden bilsin adam.

evi onun üstüne eve geçtiğimiz ilk gün kavga ettiler yine. babam bağırdı çağırdı kavga ettiler babam çıktı gitti. o yaz öyle geçti babam olmadan. 5. sınıfa başladım bi liseye tayin oldu görünürde normal bi aileydik ama her gün kavga gürültü. her gün babamla dertleşirdim, sonra babam erken uyurdu gider annemle dertleşirdim. sonra 5. sınıfın sonuna doğru ankara geneli bi matematik yarışmasında ankara ikincisi oldum. zaten derslerim de baya iyiydi, madalya falan aldım benden çok büyük şeyler beklemeye başladılar. dersane sınavlarında sürekli birinci ikinci oluyodum acayip zütleri kalkmıştı annemle babamın. ne zaman bi misafir gelse falan madalyamı gösterirlerdi. sonra babam 1 sene daha zorunlu çalışmak zorunda olmasına rağmen naaptı etti tayinini benim okuluma yaptırdı gözünün önünde oluyım diye. ben de çalışıyorum deli gibi baya iyiyim falan 6 ve 7. sınıf öyle geçti. sekize gelince, ergenlik en azgın dönemleri tabi sabah akşam otuzbir karı kız derken boşladım dersleri. annemle babam ayrı bi dert zaten dersin başına oturuyorum sesleri geliyo kalkıyorum. bi pazar günü yine kavga etmeye başladılar mutfakta, babam çıldırdı zaten zor duruyodu. aldı ekmek bıçağını anneme doğru salladı annem refleks olarak geri çekildi babam bi daha salladı. o an gözümün önünden hiç gitmiyo dıbına koyım. boşanmaları lazımdı, kabul etmedim. ergen ergen kapıları vurdum bağırdım çağırdım evden kaçtım. hatta gittim bi paket sigara aldım ama elim gitmedi yakmaya. gibtimin asi ergeni. sonra oks sınavı geldi lise için işte. o sene hiç çalışmadım ama yine de iyi bi puan yaptım, liseye kaydımı yaptırdığımız gün babam ben memleketime gidiyorum dedi. yine ağladım zırladım, kendimi kız gibi hissediyodum. ağlamak çok ağır geliyodu dıbına koyım.

kimsenin giblediği yok dıbına koyım. sağolun lan.

gerçekten kötü olmuş üzüldüm dostum, dert etme kısa zamanda düzelir.

entry saatlerine bakılırsa harbiden copy paste değil okumadım ama önemli bişiye benziyo

özet geç bin

@5 geç dalganı dıbına koyım

dur la okuyacam acıdım haline bin.

acıyın diye anlatmıyorum beyler. acıyosanız anlatmıyım derdimi paylaşmak istedim.

yazmak rahatlatıyo lan. ben devam edicem yazmaya okumazsanız da canınız sağolsun

eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee?

ben 8 yaşındaydım kardeşim 4 beyler özür dilerim. ben 2. sınıftaydım kardeşim 4 yaşındaydı gibi bişey yazmak istemişim ama karışıklık olmuş.

beyler bu arada ben de bi sürü şeyle uğraşıyorum kafam dağılsın diye. idmanlara başlamışım yavaş yavaş form tutuyorum, karikatürlerimi ve mizah yazılarımı uykusuza gönderiyodum, sonra bi siyasi dergiden teklif geldi şarlo diye biliyosunuzdur belki. tam başlıcağım ay sahibi ergenekondan tutuklandı o iş de öyle yarım kaldı. hevesim kursağımda kalmıştı, az da olsa kafamı dağıtmama yetiyodu o da bomtak olmuştu.
babam 1 ay memleketinde kaldı, annemin yüzüne bakmadım yaptıklarından. sürekli ağlıyodu naaptım ben sana diyodu, ben o geçen sene baba gibi olma sorumluluğu sayesinde ağlak bi mal degildim artık çok güçlü hissediyodum kendimi. kardeşim mutluydu ona hiç bişeyin ekgibliğini hissettirmiyodum. annem ağlayıp durunca soruyodu bişeyler, kandırmaya çalışıyodum ama anlıyodu biliyorum. bi gün yine kardeşimle konuşurken annem geldi bişey dedi, tersledim. ağlamaya başladı, ama nasıl deli oluyorum. kardşeim yanımızda ve onun gitmesine izin vermiyo yanımızdan. ulan ben yıllardır o çocuk etkilenmesin diye neler çektim niye izletiyosun dicem diyemiyorum kardeşim anlar yıllardır ona yalan söylediğimi diye. durdum, seni hiç affetmicem anne dedim. o an çok şaşırdım o dediğime hiç düşünmemiştim, içimde çok kötü bi acı vardı. annen lan sonuçta nası dersin bunu, vurdum kapıyı çıktım. o gün baya içtim telefonum kapalıydı zaten, açtım telefonu sevgilimden ayrıldım yine kapadım. kimseyi görmek istemiyodum gittim bi duvar buldum tekmelemeye başladım. filmdeki binlere mi özeniyosun diye geçiriyorum içimden ama abanıyorum duvara. rahatlamıyorum da vurdukça daha da çok doluyorum. yaşlı bi amca geldi tuttu beni öyle kendime geldim. sonra açtım telefonu babamı arıcam diye, babam aradı tam o anda. telefonun niye kapalı falan dedi, şarjım yok dedim. sonra tatile gidicez beraber rahatlarız dedi. annemleri yalnız bırakam dedim, aynı günün sabahı affetmicem demiştim kadına ama dayanamıyodum lan annen sonuçta. gitmedim, babam tatile gitti. bütün yazı gibtimin ankarasında geçirdim, asfalt dolu mal gibi havası olan gibtimin ankarasında.

haftada beş gün idmanım vardı sabah 10da, sabah 8de salona gidiyodum. deli gibi hırslıydım gelişiyodum sürekli, o sezon ligin dıbına koyucam diye söz vermiştim kendime. bigün idmandan çıktım yorgunluktan adım atamıyorum zaten, babam gelmiş. onu gördüm ama adama sarılamadım tersledim falan mal gibi. idmandan çıkınca hem sıcak hem de vücudu zorlamanın etkisiyle beyne oksijen az gidiyo bi mal oluyosun, sarhoş gibi. bilen bilir ( bu da angutyusun lafı özenti gibi oldum dıbına koyım.) babam üzüldü bi eve doğru geldik, ilk gördüğünde söyliceği şeyi söyleyememiş ben tersleyince. *** biz annenle barıştık dedi. o an var ya dışarı çıkıp koşasım geldi lan, ciddiyim naapıcağımı bilemedim. annem kreş açmıştı o yaz bana sormadan, onlarla ilgilenirken bi işi düşmüş babamı çağırmış orda oturup konuşmuşlar. gittik annemi işten aldık, yemeğe gittik.

ee? sonra?

hızlı yaz dıbını ziktiğim

beyler şimdi size hayatınızın en mutlu günü nedir desem çoğunuz hatırlamaz, hatırlayamadığı için de milli olduğu günü söyler. ben öyle söylüyodum çünkü, ama işte o gün acayip mutlu bi gündü benim için. yıllardır gittiğimiz bi inegöl köftecisi vardı oraya gittik. oturduk üçümüz, kardeşimin hiç bişeyden haberi yok annanemin yanında edirnede. yemekleri söyledik falan, annem ekmek alsana yarın sabah için şurdan dedi, babam da arabanın anahtarını verdi gelirken arabaya koyarsın dedi. çıktım restoranın bahçesinden, arnavut taşlıydı oranın yolları kaldırımları. sessiz sakin bi yerdi ayrıca. yani tam bi yazlık belde gibi görünüyodu, benim üstümde de şort tişört falan vardı. beyler belki abartı gelicek ama, o yaz ankaradan dışarı adım atmamama rağmen kendimi o an yazlık beldede tatil yapıyo gibi hissettim. ne kadar mutluyum anlatamam, o yıllardır çektiklerimin hepsi yaşadıklarımın hepsi bi anda silindi gitti. sürekli gülesim geliyo tutuyorum kendimi, en sonunda tutamadım gülmeye başladım. normalde sessiz gülen bi insanım, sesli sesli gülmeye başladım. hem kahkaha atıyorum hem gözlerim doluyo, yoldan geçen insanlar bakıyo giblemiyorum. uzun zamandır ağlamamıştım gözlerim dolmamıştı, adeta duygusuz bi kazma olmuştum ama o gün yine eski halime dönmüş gibiydim. işte beyler o gün benim hayatımın cidden en mutlu günüydü.
ekmeği aldım, arabaya koydum yanlarına döndüm. yemekler gelmişti ama başlamamışlardı. çok basit bişey ama tekrar aynı sofraya ikisiyle oturmak gerçekten büyük bişey gibi geldi.

eve gittik sonraki gün kardeşim geldi. olm o kadar mutluydukki anlatamam, o güne kadar hep doğru düzgün ilişkilerim olmuştu düzenli manita falan. ama o mutlulukla bi yavşaklık geldi bana iki üç kızla birden çıkıyorum yiyorum gibiyorum ediyorum; ayrıca basketbol da süper gidiyo çok iyi bi takıma girmişim falan herşey süper. o kadar şeyi çektim sonunda bişeye yaradı diyorum, ondan sonra herşey öyle olucakmış gibi geliyo, ama olmadı işte.. ramazan bitti bayram geldi, misafirliğe gelen adamlardan biri annemi kesti böyle babam sinirlendi gibicekti herifi ben tuttum. sonra adamlar gitti böyle annemler kavga etti, annem bişey dememesine rağmen babam yükleniyoda yükleniyo. kadının yaptığı bişey yok ama delirdi babam. sonra annem dayanamadı başladılar kavgaya, eskiler açıldı. herşey bomtak, ben dışarı çıktım. babam arkamdan geldi, izlemesin diye koştum bibahçeye daldım. bahçe dediğim parkmış, güvenlikten sırtıma cop yedim eve geldim saat 1 gibi. herşey yine eskisi gibi olmuştu, mutlu günlerimiz 15 gün sürmüştü anlıycağınız.