beyler size kız isteme hikayemi anlatayım mı

ee sonra sonra

Evin kapısını annesi açtı. içeri buyur ettiler. Salona yerleştik. insana dejavu yaşatan arkası kesilmeyen ritüeller; "Nasılsınız efendim, iyiyiz çok şükür efem. Sizler nasılsınız, biz de iyiyiz hamdolsun." falan filan... Kayıkçı muhabbeti. Sonra kahve faslına geçildi. Annesi "Kızım gel misafirler nasıl içer kahvelerini bir sor bakalım" diye seslendi. Hınzır bir çocuk gibi tebessüm ederek hemen damladı kız, bir sürpriz ile karşılaşacağımı o anda sezinledim aslında. Herhalde kapı ardında konuşulanlara kulak kabartıp, yan profilden beni kesiyordu tahminimce.

dinlemedeyim

Ayıptır söylemesi geçen hafta annemlerle kız istemeye gittik. Öğretmenmiş, biyoloji öğretmeni, 24 yaşında, eli yüzü düzgün mazbut bir ailenin kızı dediler. Annem dedi daha doğrusu. Ellerimde çiçekler kapında sırılsıklam değil tabi, saçlarımı yalatmış, annemin heyecanlı yakarışları eşliğinde Yenimahalle'da bir apartman kapısının eşiğine vardık. Aşağıdan italik olarak Yusuf Özhakkıgil yazan zile bastığımda, "Kim o?" diyen masum, tatlı bir ses işiteceğimi tahmin edemezdim. O garip soy isimden sonra işittiğim bu billur ses ilaç gibi geldi bünyeme, yüreğime su serpti. Ses önemli. Salt bir sesten âşık olabilir insan. Sesin büyüleme dozajı yüksek. Kız sesi. Kadın sesi. Kulağına şarap döküyorlarmış gibi, etkileyici bir ses idi.

anlat panpa bi kere de kızın ağzından duyalım

sağ mı sol mu

anlat panpa

dinleyen çıkar mı lan acaba çok da uzun bişey değil gerçi ama maksat zaman geçsin