Eve gittim, kimseye selam vermeden kapandım odama, ağlamak istedim ağlayamadım, mesaj atmak istedim atamadım, sonrasında birkaç gün konuşmadık, dayanamadım yine yazmaya başladım, falan filan derken tekrar samimileştik.

Allah razı olsun kardeşim, hepsi gerçek bi kelimesi yalan diil, çok zor zamanlar geçirdim, eğer Allah'a sığınmasam aşamazdım bunları, yarın başlıycam devdıbına da.

Aradan 2-3 gün geçti geldi bizim arkadaş. Kanka benim kızla konuştum, haber vermiş ona, gelsin bi konuşalım demiş, buluşurken seni de zütürücem yanımda, şüheda zeynebi de getirecekmiş, biz biraz oturup kalkarız siz konuşur tanışırsınız siz dedi. Okuldan sonra çıktık salihle buluşma yerine gidiyoruz. Buluşma yeri dediğimde bildiğin belediye parkı. Bizim okuldakiler hep orda buluşurdu. Neyse, beyler giderken kalbim öyle bi atıyoki heyecandan ne yapacağımı şaşırdım. Ne diycem, nasıl konuşucam falan derken soğuk terler dökmeye başladım. En sonunda geldik parka. Merabalaştık falan ama benim dilim tutuldu konuşamıyorum.

nickimi gibeyim rez

Açtım telefonu, melikenin babası, nerdesin dedi, göztepedeyim dedim, bekle gelip alıcam dedi, tamam dedim, geldi aldı beni ama hiç konuşmuyo, hiçbi şey sormadım ben de, ama meraktan deliricem, bi hastaneye zütürdü beni, indik arabadan o önden ben arkadan yürüyoruz, odanın birine girdik, bi baktım melikem yatıyo bi odada, nefessiz, dayanamamış bensizliğe, canına kıymış, şok oldum, eridim orda, o yoktu artık, o an içimden bi çok şey kopup gitti, bağırdım, ağladım, kalbim sökülmüş gibiydi, yerlere yattım, sakinleştirdiler beni, babası sağlam bi tokat geçirdi bana, ağlamay başladı, aldı beni , evlerine, melikenin odasına zütürdü, girdim, her tarafta fotoğraflarımız var, bi de not bırakmış bana:
Denizimmm,
Sensizliğe dayanamıyorum, ben sensiz bi dünya istememiştim ki, seninle mutlu olmak istemiştim sadece, neden bıraktın ki beni, neden sevmedin beni, oysa ben seni çok sevmiştim, gözüm senden başkasını görmemişti, sen benim ilk aşkımdın, ben nasıl yaşarım sensiz, yaşayamam denizim, yaşayamam, ne olur affet beni, ben hep seni bekliyo olucam, burda olamadık ama diğer tarafta belki çok mutlu oluruz sevgilim, hoşçakal...
O an öyle bir acı çektim ki tarifi yok, ben de öldüm o gün orda, çoğu şey uçup gitti benden, elbiselerine sarılıp koklayıp ağladım sabaha kadar, ölsem o kadar acı çekmezdim, göğsüm yırtıldı, parçalandı sanki, hiç unutamadım onu, hiç hafiflemedi acım, her gün biraz daha arttı, her gün daha çok özledim onu, o an onu ne kadar çok sevdiğimi anladım, bi ömür de sevicem, artık ona kavuşacağım günü bekliyorum, o son aşkım olacak benim... O acı geçmiyo emin olun, 1.5 sene oldu, hala ilk günkü gibi acı çekiyorum, hiç çıkmıyo aklımdan, hayatımdan zevk almıyorum, acıdan ölücem bi gün...
siz siz olsun fırsatınız varken sevdiklerinizin kıymetini bilin...

Salak gibi zorla ailemle falan tanıştırdım dıbına koyim. Hasta olurdum, gibtiğimin ıhlamurunu içemezdim, midem bulanırdı amk, annem zeynebi arardı içmiyo diye, onun sesini duyunca hemen içerdim. Ailemin sözünü dinlemezdim, onun sözünü dinlerdim aptal gibi. Neyse bi gün telefonda mesajlaşırken beni seviyo musun diye sordum, aşık mısın bana dedim evet dedi, dünyalar benim olmuştu o an, hayallerim gerçek olmuştu, o günden sonra her şey daha iyiye gidecek diye düşünmüştüm ama pek değişen bi şey olmadı. Bi gün benim telefonum bozuldu, arkadaşımın telefonundan mesajlaşmaya başladım telefon gelene kadar, hatta da sms kalmamıştı, arkadaşın hattı üzerinden mesajlaşıyodum yani.

#REZ PANPA

Uyandığımda onu aradı gözlerim, sevdiğimi görmek istedim, bütün arkadaşlarım ordaydı, bi tek zeynep yoktu, gelmemişti, telefon istedim arkadaşlarımdan, aradım, hastanedeyim dedim, biliyorum dedi, yalvardım gelmesi için, ağladım, nolur gel seni görmek istiyorum dedim, işim var gelemem dedi, dıbına koyim belki ölecektim ben, umrunda olmadı, benim için kalkıp ta 1 saat hastaneye gelemedi, sarıldım anneme ağladım dakikalarca, gelmedi zeynep. Bir hafta sonra falan taburcu ettiler beni, ben yine hiçbir şey olmamış gibi gittim onunla konuşmaya devam ettim beynimi gibeyim. Hiç açmadım hastane konusunu, kırmak istemiyodum onu... 7 Nisan geldi, doğum günüm, aslında o gün en büyük acılardan birini çekecektim.

Birden aklıma bi şey geldi, arkadaşımın ağzından beni sevip sevmediğini soracaktım. Mesaj attı bu naber diye, ben de cevap verdim, ben denizin arkadaşıyım şu an burda diil diye, tamam dedi, bi şey sorabilir miyim dedmi, tabiki dedi, Denizi gerçekten seviyo musun, aşık mısın ona dedim, açıkçası pek güvenmiyodum kıza, gelen mesaj yıktı zaten beni: Deniz gerçekten iyi birisi ama ben onu sevmiyorum, kimseyi sevmiyorum ben, sevemem, aşık olamam, inanmıyorum ben aşka dedi, O an beynimden vurulmuşa döndüm, yalan söylemişti bana, sevmiyodu işte, başım dönmeye başladı, nefesim sıkışmaya başladı, astım hastasıyım zaten ben, kriz geldi o an,bayılmışım, gözlerimi hastanede açtım.

Beyler hitabetim pek sağlam olmayabilir. Ayrıca daha önce de hiç sözlükte bi şey yazmadım, geçenlerde bi hikaye okudum, ben de hikayemi sizinle paylaşmak istedim

Belki tutar amk rez

uzun yazmadıgın için tutmuyor tutmaz . rez

Evin önüne kadar gelince durduk. Bıraktığın teşekkür ederim falan derken o sırada ben bi cesaretle telefon numarasını istedim. Biraz düşündü, ben kesin vemyecek falan derken tamam dedi, aldım telefon numarasını, iyi akşamlar dedim eve doğru gidiyorum, ama nasıl sevindim anlatamam, daha yoldayken mesaj attım, yavaş yavaş konuşmaya başlaldık, bazen oturup kantinde çay içmeler, telefonda konuşmalar, tenefüste kesişmeler falan derken ben kısa süre içerisinde aşık oldum kıza.

Ama hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı beyler, hiç umursamadı beni, bir kere olsun elini bile tutamadım, mesajlarıma saatler sonra cevap verirdi, buluşmak isterdim kabul etmezdi, hep soğuk davranırddı bana, her şeye küserdi, konuşmayalım derdi, o kadar acı çekerdim ki öyle diyincei korkardım bırakıp gidecek diye, onu mutlu edebilmek için elimden gelen her şeyi yapardım ama onun umrunda bile diildim.

Bi gün anne babası şehir dışına çıkmış, beni çağırdı eve, gittim oturduk film falan izledik, öpüşmeyle başlayıp yatağa kadar gitti iş, ilişkiye girgik, fakat beni şaşırtan nokta bakire olmasıydı, beklemiyodum açıkçası, ilk defa; bi kızın bakireliğini elinden aldığım için üzüldüm o gün, tamam bi kızın kendini size teslim etmesi güzel bi şeydi ama ben bunu haketmeyecek birisiydim, o günden sonra daha da yakınlaştık, biraz da mecbur hissediyodum kendimi, ayrılsak ve ileride tekrar aşık olsa durumu karşısındakine nasıl açıklayacak diye düşünüyodum.. Zaman geçti beni ailesiyle tanıştırmak istedi, kabul ettim, gittim ailesiyle tanıştım, mükemmel insanlardı, tertemiz ve masumlardı, tıpkı melike gibi, ama ben değer bilmiyodum, melikeyi aldatmaya başladım, başka kızlarla birlikte oldum, defalarca öğrendi melike, ama hep affetti, sırılsıklam ve çaresizce aşıktı bana, tıpkı benim yıllar önce olduğum gibi, kaç kere ağladı omzumda yapma diye, ama vazgeçemedim bi türlü.

Aslında olay şuydu: çok seviyodum onu, aşıktım, hem de zeynepten daha çok aşıktım, ama kendime kabul ettiremiyodum, aynı şeyleri yaşamaktan korkuyodum, onu kendimden uzaklaştırmaya çalışıyodum, kaç kere söyledim bırak beni benimle mutlu olamazsın üzülüyosun diye, sen yokken daha çok üzülüyorum derdi bana, sürekli ayrılıp barışırdık, dayanamazdık ayrı kalmaya, en son 1 mart 2014 te tekrar ayrıldık, bu sefer kararşlıydım barışmayacaktım tekrar, daha fazla üzmek istemiyodum onu, normalde ayrıldığımızda yine de konuşurduk mesajlaşırdık, bu sefer yazmadım da hiç, ayrılırken de kırdım onu biraz, 18 mart 2014 günü bi kızla kafede oturduk, kızı eve bıraktım ben de eve gidiyorum akşam saat 10 suları, telefonum çaldı, yabancı bi numara, telefonu değiştirmiştim, sim karta numaralar yoktu, açtım telefonu, efendim dedim.

Başkalarıyla konuştuğunu çok iyi biliyordum ama sonuçta arkadaştık sadece, ne diyebilirdim ki? 1-2ay bu şekilde devam etti. 6 aralık zeynebin doğum günüydü, arkadaşlarıyla konuştum, bi kafede süpriz ayarladık. Okul çıkışı zorla ikna ettim, konuşacaklarım var falan diye, aldım kafeye zütürdüm, iyiki doğdun diye herkes bağırmaya başladı, neyse kutladık doğum gününü, bi ara yalnız başına yakalım zeynebi, hemen gittim yanına, biraz konuşabilir miyiz dedim, tamam dedi oturdum yanına.

Beyler okuyan varsa finali yapıcam bu akşam

Beyler biraz üstünkörü yazıyorum detaya girmek istemiyorum hatırladıkça canım yanıyo

Akşam gidince baktım telefona mesaj var melikeden, konuşmaya başladık, 1-2 gün sonra buluştuk bi kafede, çok uyumluydu kafa yapımız, iyi anlaştık, samimileşme başladı aramızda, ama uzun zamandan sonra ilk defa bi kız hakkında kötü düşünmemiştim, zarar vermek istemedim ona, 1-2 hafta arkadaş olarak takıldık, sonra sevgilim olmasını ,istedim kabul etti, mutlu bi çift olmuştuki gel zaman git zaman benim binliğim tutmaya başladı yine, başka kızlarla konuşmaya başladım, dıbına koyum vazgeçemedim huyumdan, içimdeki intikam ateşini söndüremiyodum bi türlü.