Öncelikle anlatacağım her şey, isimler dahil gerçektir. inanmak istemeyen inanmasın..
Yaklaşık 7-8 sene önce lise 2 ye yeni geçmiştim. O zamana kadar bi kaç kez kız arkadaşım olmuştu ama çocuksu şeylerdi tabi. Sonuçta 15-16 yaşlardasınız. Neyse başladım ben okula, tenefüslerde karşı sınıfın kapısına çıkan bi kız görmeye başladım. Çok ta güzel bi kız diildi aslına, ama ben nasıl olduysa birden çarpıldım kıza amk. Ne yapıp edip tanışmam lazımdı. Araştırdım öğrendim ismini falan. Ama gidip konuşmayı zütüm yemedi.

Daha sonra bunun şüheda diye bi arkadaşının, benim kankalarımdan salihle çıktığını öğrendim. Tabi sevinçte bayram ediyorum. Çünkü kız fena girdi aklıma. Okulda gözlerim sürekli kızı arıyo. Amk gerçi görsem de hemen kafayı çeviriyodum utançtan. Kız da pek pas vermiyodu açıkçası. Gittim salihe, dedim kanka ne yap et bizi tanıştır. Ben çok fena tutuldum hatuna. Bu tamam dedi, artık beklemeye başladım ben.

beyler okuyan varsa rez alsın devam edelim

yaz muallak geliyo kamaşullah

Ama ben her şeye razıydım, benimle olmasını istiyodum sadece, beni sevmesini istiyodum, ama sevmiyodu, daha önceden bunun tam bir huur çocuğu sevgilisi olmuş, aldatmış bunu, peşinden koşturmuş, o binin yaptığı şeylerin cezasını ben çektim amk, ama hiç bırakıp gidemedim, hadi giberim seni mi çekicem diyemedim, çünkü çok seviyodum. Aşıktım ona.

O zamanlar ailemin durumu çok iyi diildi, günlük 5 lira harçlık verirlerdi, aylık 100 lira para dıbına koyim, şimdi hiçbi şey, ben yemezdim o paraları birktirirdim, hafta sonu onunla zaman geçirebilmek için, ağzım kokarak gezerdim ama dokunmazdım o paraya, ben onun için her şeyden vazgeçmeye hazırdım, ama onun gözünde bi aptal aşıktım sadece

Okula gittim hiçbir şeyden habersiz, zeynebin sınıf öğretmeni bizim sevgili olduğumuzu duymuş, beni çağırdı öğle arası yanına, gittim buyrun hocam dedim, zeyneple sevgiliymişsiniz dedi, evet hocam dedim, okulda böyle şeylerin yasak olduğunu bilmiyo musun dedi, bir sürü sevgili var, sadece bizi mi görüyosunuz hocam dedim, ayrılacaksın o kızdan dedi, ayrılmak istemiyorum dedim, ayrılmazsan kızın ailesine anlatırım her şeyi dedi, böyle bi şeyi göze alamazdım, ona zarar gelmesine izin veremezdim, yalvardım hocaya 1 saat, yapmayın etmeyin diye, tamam bi düşünücem dedi, çıktım ben sınıfa gittim, en yakın arkadaşım vardı emre diye, noldu kanka rengin atmış dedi, yok kanka bi şey dedim, neyse çıkışta kaybolma bi yere, sana bi süprizim var dedi, doğum günüm için bi şeyler yapmışlardı heralde, tamam dedim, ders bitti tam gidicez, zeynep mesaj attı, parka gelsene konuşmamız lazım diye, tamam dedim, emreye ben 15 dakikaya geliyorum kanka diyim parka gittim, beklemeye başladım.

ilk zamanlar kahroldum, günlerce ağladım, uyuyamadım, sevdiğiniz insanı kaybetmek gerçekten çok acı, daha sonra bu acılar yerini nefrete bıraktı, içimi bi intikam ateşi sarmaya başladı, zeynep bana acı çektirmişti, ben de başkalarına acı çektirmek istedim, biliyorum yaptığım doğru bi şey diil, istediğiniz kadar küfredin bana, ama o an böyle düşünemiyosunuz işte, kendimi toparlayıp evden çıktığımda bambaşka bi insan olmuştum artık, eski deniz yoktu, önüme gelen kızla gönül eğlendişrip duygularıyla oynuyodum, 1-2 gün takılıp ayrılıyodum, onları üzmekten zevk alır hale geldim, allah affetsin, şimdi pişmanım.

Üniversiteye kadar yaşadığım şeyleri atlıyorum, pek bi şey yok, lise bitti üniversiteyi kazandım, antalyadan taşındım üniversite okumak için, gittim yerleştim, alıştım ortama, binliklere devam tabi, bi gün bi hatunun yanından ayrıldım, gittim sahile bi hava alıyım dedim, oturdum yaktım bi sigara, bi 10-15 dakika sonra bi tane kız geldi ağlayarak, yanımdaki banka oturdu, pek giblemedim bakmamıştım yüzüne bile zaten, biraz zaman geçti gelip sigara istedi bu, verdim, o ara kafamı kaldırıp yüzüne baktım, bakmamla hayatım gibildi, o kadar güzeldi ki, yüzünden masumluğu belli oluyodu, o anda daha önce hiç hissetmediğim kadar güçlü bi duygu hissettim kalbimde, sigarayı alıp teşekkür etti gitti oturdu yerine, ama benim aklım çok fena kalmıştı kızda, biraz zaman geçtikten sonra cesaretimi toplayıp yanına gittim, merhaba ben deniz dedim, ben de melike memnun oldum dedi, oturabilir miyim dedim, kabul etti, neyiniz var alatmak ister misiniz falan yürüdüm ben ordan, baya bi muhabbet ettik 10 kasım 2013 tü, saat akşam 8 suları, ben kalkıyım artık dedi, evine bırakmak istedim kabul etmedi, numarasını istedim verdi, orda ayrıldık ama garip hisler vardı içimde.

Neyse beyler, ben dayanamadım yine bu sevgililik konularına girmeye başladım, durmadan ondan hoşlandığımı, onsuz yapamayacığımı söyledim zeynebe, ama o hiçbir şekilde yüz vermemeye kararlıydı bana. Bi süre sonra ben de yüzzüsleştim, aklımı gibiyim, zorla kendimi kabul ettirmeye çalıştım ona. Sürekli mesajlar attım, güzel şeyler söyledim ama onun umrunda bile diildi. Ben saniyesinde mesaj atardım, yarım saat sonra anca cevap verirdi.

Beyler okuyan var mı ona göre devam edicem

yazmassan kamaşuıllahımın nefesini ensende hissedersin pampa

Zaman geçti iyice samimileştik biz, sonunda ben açılmaya karar verdim, ama nasıl yapıcam hiç bilmiyorum, neyse bi cuma günü okuldan sonra aldım bunu bi kafeye zütürdüm, orda oturduk biraz, akşama doğru ben kalkıyım ark eve gitmem lazım dedi, ben yine evine kadar bıraktım, tam eve doğru gidecekken cesaretimi toplayıp ından hoşlandığımı söyledim. Kız bi dondu önce, sonra ben seni arkadaş olarak görüyorum, lütfen vazgeç sen bu işten diyip evine gitti, ama ben nasıl üzüldüm amk, ağlayasım geldi zor tuttum kendimi.

hadi hadi devam

Normalde kzların karşısında konuşamayan birisi değilimdir ama ne olduysa zeynebin yanında bi tutukluk geldi bana. Salihler biraz oturdu, biz kalkalım artık dediler, tokalaştık gönderdik bunları, biz kaldık kızla züt gibi. Ben bi türlü giremedim muhabbete. Kız baktı ben de iş yok. Nasılsın falan diye girdi muhabbete. Havadan sudan konuştuk biraz ama ben bi türlü toparlayamadım kendimi. Biraz sonra normal olarak sıkıldı kız. Ben kalkıyım arık dedi. Evine bırakıyım falan dedim, istemedi, biraz üsteleyince kabul etti, Yolda kendime geldim artık yavaştan konuşmaya başladım. Birden koyulaştı muhabbet. Biraz önce sus pus oturuyodun noldu birden falan deyip güldü kız. Heyecanlıydım konuşamadım dedim ben de. O arada da evinin önüne yaklaştık.

rez rez

Biraz sonra zeynep geldi, öğretmenim duymuş bizi ayrılmamız lazım dedi, ben ayrılmak istemiyorum dedim, olmaz yoksa aileme söyleyecek dedi, uzatma daha fazla hoşçakal deyip tersledi gitti, o an yıkıldım beyler, oturdum olduğum yere ağlamaya başladım, yarım saat ağladım orda, sonra emre geldi nerde kaldın diye, bıraktı beni dedim, üzülme kanka dedi, teselli etmeye çalıştı ama olmuyodu, üzüntüm azalmıyodu, eve nasıl gittim hatırlamıyorum, doğrudan kapandım odama, bi de sigara yaktım, babam bilmiyodu o zamanlar sigara içtiğimi, hadi giberim dedim, bi yandan sigara içiyorum bi yandan ağlıyorum, o ara babam girdi odaya, korktum ama sigarayı da bıraktım devam ettim içmeye, geldi yanıma oturdu dertleştik biraz, üzülme oğlum geçer falan dedi, sigara konusuna girmedi bile, sonra çıktı, ben devam ettim ağlamaya, bütün gece ağladım, kendime gelemdim, çok aşıktım ona.

Bi kaç hafta sonra toparlandım yavaştan, hiç mesaj atmadım o sene boyunca, sadece gizli gizli izledim uzaktan, fotoğraflarına bakıp ağladım, rüyalarımda gördüm, çok acı çektim, araya yaz tatili girdi, tatili anlatmıyorum pek bi şey olmadı çünkü, lise 2 ye başladık, bi gün dayanamayıp mesaj attım zeynebe, arkadaş olmak istiyorum diye, kabul etti, günde 3-5 mesaj belki atıyodu ama o bile yetiyodu bana. Sonuçta benden çok ta uzakta diildi, 1-2 ay bu şekilde konuştuk, daha sonra okula gelmemeye başladı bu, mesajşlarıma cevap vermiyodu, 1-2 hafta gemedi, arkadaşlarına sordum, hasta dediler, aradım açmadı, evini biliyodum, bi cesaret evine gittim kapıyı çaldım, kapıyı yengesi açtı, yengesini tanıyodum, zeynep nerde dedim, hastanede dedi, koşa koşa hastaneye kadar gitim, danışmadan sordum öğrendim odasını, yanına gittiğimde nefes nefesydim.

Zeynep yatakta yatıyodu, rengi atmıştı, annesi vardı başında, gittim yanına oturdum, neyin var dedim, çok hastayım dedi, beyninde tümor bulmuşlar, hava almak istiyorum dedi, dışarı çıkardık, ben zor duruyodum ayakta, gözlerimden yaşlar süzülüyodu, oturduk bi banka, ağlıyodum, o da ağlıyodu, başını omzuma koydu, kaybetmek istemiyorum seni zeynebim dedim, bırakıp gitme beni dedim, ben sensiz yaşayamam, yalnız bırakma beni, seni çok seviyorum dedim, nefes alışları azaldı iyice, gözleri kapanmak üzereydi, son sözleri şunlar oldu: ÖZÜR DiLERiM,BEN SENi SEVMiYORUM... insanın son sözleri bunlar olur mu be, yalandan da olsa bi kez duymak istemiştim, yığıldı kaldı kucağıma, bağırıyodum, çırpınıyodum yardım edin diye, gelip aldılar onu benden, kaçtım ordan, eve kaçtım odama kapandım, annem geldi anlattım her şeyi, o da gözyaşı döktü benimle, yalnız bırakın anne beni dedim, şimdi üzüntümü yaşayacaktım...

Beyler hikaye burada biter, sorularınız varsa alabilirim, bi de bu hikayenin devamı olan farklı bi hikaye var, 1-2 güne farklı bi başlıkta onu da anlatıcam.

başın saolsun kardeşim herşeye rağmen... şunu unutma sana kötülük edeni üzeni ne olursa olsun kötülük edip üzme. senin tesellin Allah kardeşim. ne alakası var felan diyeceksin ama öyle. Allaha inanmak güvenmek insanı asla ve asla yanlız hissettirmez yemin ederim bende sevdim böyle. şuan şunları yazarken gözlerim yaşardı hikaye gerçekse cidden başın saolsun kardeşim. devdıbını yakın zamanda yaz trende girsin insanlar birşey öğrensin .