beyler size göre aşk nedir lan amq

unuttuğum. belki de artık hatırlamadığım. belki de hiç bilmediğim...

ama hatırlamak istediğim. bilmek istediğim.

bir keresinde "neden aşk başlığında hiç entry'n yok?" sorusuyla karşılaşmıştım. aslında aşkla ilintili pek çok entry girdim bugüne kadar. çoğu şarkılarla, şarkı sözlerinin kendime göre yorumlarıyla ve de yaşanmamışlıklarla ilgiliydi. peki, hiçbir şey mi yaşamıyordum? hayır. çok şey de yaşamıyordum ama hiçbir şey yaşamıyor değildim. kurgulamayı seviyordum. ama "istediğim gibi", beklediğim gibi, anlatılanlar gibi yaşamıyordum. bir gün, beşiktaş sahilinde, ince bellilerle yapılan bir sohbet esnasında şu cümleyi kurabilen biriydim ben: "bugüne kadar insanların anlattığı gibi bir ilişki yaşamadım geriye dönüp baktığımda". ve bana verilen karşılık, benim kendimle ilgili çıkarımımdan daha kafa karıştırıcıydı: "o anlatılanları kim yaşıyor ki?"

evet, o anlatılanları kim yaşıyordu gerçekten? "iz bırakanlar unutulmaz" denmiş, üstüne şarkılar da söylenmişti. ve ben de geçmişe dönüp baktığımda benim söylediğim, bana söylenen, beraber söylediğimiz bir sürü şarkı gördüm. ama geriye izler değil, sadece isimler kalmıştı. bunun nedeni, henüz ilk gençlikte duyguları tüketmiş olmaktı elbette; en azından bunun ayırdındaydım.

kapılarımı kapatmıştım ve garip olan ne zaman kapattığımı hatırlamıyor olmamdı. veya kendimi bir kez olsun tamamen açıp açmadığımı... yine de farkındaydım; "cilalanmıştı ruhum yeteri kadar istanbul sağnağında"... "damlalar yeteri kadar karışmıştı yine de elmacıklarıma".

("dursan ne olur, yağmur? artık boğaziçi'nden bile geçerken ben... ")

ve sonra düşünebildiğim zaman aralıklarında, "hissetmekten" ne kadar korktuğumu fark ettim. "bir ilişki istemiyorum" kimseyi ayırt etmeden kurduğum tek cümlem olmuştu. ve sonra, bu kez gerçekten düşünebildiğim zaman aralıklarında, "canımın cayır cayır yanmasını" özlediğimi fark ettim.

belki de hatırlamıyordum.

belki de hiç bilmiyordum.

ama özlüyordum.

"ve sen aşk, durma.

durma...

çünkü hala yaşlarım gizleniyor damla'larında.

sen doldur ben içerim efkarımla kana kana.

çünkü zaten ıslağım boğaz'ın ortasında."

ve sen aşk,

sen iki kişinin ortak mecralarda, paydalarda, zevklerde, "etiket"lerde, anlayışlarda bulunması değilsin. sen, iki kişinin birbirini tamamlayabilmesisin.

sen, "o kişi"nin hislere vurulmuş halisin.

bu kadar sene sonunda ben bunu anladım.