lunaparktan çıkıyoruz. kültürparkın yukarısına doğru ilerlerken heyecandan kuruyan dilimi damağımı ıslatmak için bi içecek almaya karar veriyorum. vera fanta istiyor. içeceklerimizi alıp yukarı doğru yürümeye devam ediyoruz. sohbet ede ede tekrar kent meydanı avm'nin önüne geliyoruz. vera evine avm'den yürüyerek gidebiliyor. alper ve ece önden hızlı adımlarla ilerliyorlar ve bi süre sonra gözden kayboluyorlar. elimde hediyemle vera'yla başbaşa kalıyorum. artık biraz daha rahat konuşmaya ve yavaştan yüzüne bakabilmeye başlıyorum. hediyesini verip bunu doğum günün için aldım. şimdiden doğum günün kutlu olsun diyorum. sevinci gözlerinden okunuyor. bi sonraki görüşmemizin okul başlangıcında olacağını ikimiz de biliyoruz. kendine iyi bak diyorum. görüşürüz diyor. giderken arkasından bakıyorum. arkasından koşmak geliyor içimden. dönüp oturuyorum avm bahçesine. alper'leri arıyorum.

cumadan sonra mı yazacaksın mubarek

20 eylül 2010. okullar açılıyor. kıyafetlerimi giyip okula gidiyorum. açılış töreninde gözlerim vera'yı arıyor. göremiyorum sırada. sınıflara giriyoruz. 1. telefüs vera yok. 2. tenefüs vera yok. 3. tenefüs vera yine yok. öğle arasında çıkmıyorum bahçeye. alper geliyor 15 dakika sonra. seninki bahçede oturuyor arkadaşlarıyla neden gitmiyorsun yanına diyor. hemen çıkıyorum bahçeye. bahçeye çıktığımda sağdaki potanın altında görüyorum onu. cesaretimi toplayıp giriyorum 6-7 kişilik kız grubunun arasına. vera'yı alıp kantine doğru yürüyorum. çay istiyor. kendime de bi tane meyveli soda alıp. bahçede yürümeye başlıyoruz. 5-6 dakika yürüdükten sonra geçen sene her tenefüs yanında gezen hafif toplu kumral kırması arkadaşı geliyor yanımıza. öğle arasının sonuna kadar yanımızda kalıyor. bu durum haliyle beni rahatsız ediyor fazlasıyla. ama bişey söyleyemiyorum. diğer tenefüslerde de aynı şekilde geziyoruz bahçede. çıkışta bekliyorum onların binasının kapısında. yine ikisi birlikte çıkıyor. vera'nın otobüse bineceği durağa kadar beraber gidiyoruz. diyorum ki herhalde artık gider. gitmiyor aq. vera otobüse binene kadar bekliyor. sonrasında gidiyor. deliriyorum. ama yine bişey diyemiyorum.

http://tinyurl.com/jvtyhy4 buyrun bi şarkı daha paylaşayım sizinle pampalarım.

işbu sayko durum bir süre daha aynı şekliyle devam ediyor. okulda tenefüslerde, öğle aralarında ve okul çıkışlarında 3 kişi geziyoruz. gün geçtikçe daha da rahatsız edici bi hal alıyor bu durum. vera'yla olan yakınlığımız stabil kalıyor haliyle. artık tayfa da bi hareketlenme olması gerektiğini düşünüyor olacak ki, beni sürekli artık teklif etmem gerektiği konusunda uyarıyorlar. vera'nın da bu teklifi beklediği aşikar. ona karşı yaptığım her güzel hareketin karşılığını yüzünde farkedebiliyorum. bu kadirşinas kızı ve şahsımı artık daha fazla bekletmenin anlamsızlığı üzerine kafa patlatıyorum günlerdir. ve planımı günler öncesinden yapmış olmanın rahatlığıyla, söyleyeceğim şeyleri tekrar ediyorum içimden sürekli.

pampalarım şu ara biraz yoğunum. bi iki güne devam edicem.

çıkışta aynı yerde buluşalım mı diye mesaj attı bu bana son derste. tamam buluşalım dedim. okuldan sonra gittim oraya. gitmeden de bişey alayım kıza dedim. bulamadım ne alacağımı bakkaldan bi çikolata aldım. gittim yanına hiç şey yok ama hani bi öpeyim merhaba falan filan yok. direk mevzuya daldım. al dedim çikolata. bak senin için aldım. aldı bu çikolatayı gözleri ışıldadı bi gülümsedi falan. şap diye öptü yanağımdan. ilk kez bi kızla o kadar yakınlaşmışım hayatımda. kalbim patır patır atıyo dizlerde bi titreme lan napıcam şimdi falan diyorum. tak diye elimi tuttu kız. öyle yürüdük bi süre ara sokaklardan ana caddeye kadar. caddeye çıkınca ben bi utandım mı ne olduysa çantadan bişey alıcam bahanesiyle bıraktım hatunun elini. sonra da tekrar tutmadım. o da tutmadı sağolsun. dedi ki bugün farklı bişeyler yapalım. iyi olur dedim ama ne yapalım dese aklımda hiç bişey yok. allahtan kız tecrübeli yani. sinemaya gidelim dedi tamam dedim gidelim. gittik filme şu an hatırlamıyorum hangisine gittiğimizi. o zamanlar bu nokia'nın xpress music bi modeli vardı ince bişey ondan kullanıyodu. düşürmüş koltuğun arasına. filmden çıktık yürüdük ettik bi süre. baktı telefon yok. döndük sinemaya. yeni seans başlamış onun bitmesini bekledik. girdik salona baktık bulamadık numara bıraktık bulursanız arayın diye çıktık sinemadan. e akşam oldu dedim bu saatte seni yalnız bırakmayayım. bunu yurduna kadar zütürdüm. sonra gittim eve. bi ton azar işittim evdekilerden nerdesin sen falan diye. kapandım odaya deniz'le mesajlaşmaya devam ettim.

dinleriz lan anlat

yannan okurum

anlat pampa dinliyoruz

reserved

Dinliyom rezerveyullah

biz yan yana cam kenarında önden üçüncü sırada otururduk. soğuk günlerde cam kenarını ona verirdim. kalorifer o taraftaydı üşümesin isterdim. harfleri öğrenirken a harfini bi türlü beceremezdim. beraber a lardan kiraz yaparak öğretti bana. kocaman gözleri vardı. açık kahverengi. camdan vuran ışıkla birlikte gözleri parlardı. pokemonlu bi çantam vardı benim de. set halinde almıştık. sırt çantası, beslenme çantası, suluk,kalemlik ve içinde kalemler. bi gün beslenme çantalarımızı değiştirmeye karar verdik. onun beslenme çantasının barbie tarzı bi deseni vardı pembe renkli. ama barbie değildi eminim. onu takıp eve dönene kadar yüzlerce kişinin odak noktası oldum. dalga geçenler, gülenler,karşıdan parmakla işaret edenler. bi yandan aldırış etmemeye çalışsam da diğer yandan çizilen erkeklik gururum içimi acıtıyordu.

Hah amk. Aşk acısı çekerken gel bide bu picin kini dinle. De hadi anlat anlat

mükemmel geçen bi senenin sonunda dört işlem, okuma yazma, hayat bilgisindeki saçma bilgiler ve daha öğrenecek ne varsa hepsini öğrenmiş ve tatil kitabımın başına geçmiş kirazdan a lar yılandan s ler şemsiyeden j ler çizmeye başlamıştım. bu şekilde geçen yaz tatilimin ardından eylül ayında çantamı sırtıma takmış annemin elinden tutmuş okul yoluna düşmüştüm. açılış töreni, egoist müdürün konuşması, istiklal marşı ve andımızdan sonra ikili sıralar halinde okula girmeye başladık. gözlerim lapayeva'yı arıyordu. göremedim. sınıfa girdik. yeni sınıfımız, önceki seneki sınıfla dizayn olarak aynıydı. herkes eski yerlerine otursun yeniden oturma düzeni yapıcaz dedi. gittim sırama oturdum. kız yok. gelmemiş okula. dedim ki hoca kesin beni başlasıyla oturtur. hemen parmak kaldırdım. öğretmenim benim sıra arkadaşım okula gelmemiş dedim. öğretmenin söylediği cümle hala kulaklarımda : LAPAYEVA OKULDAN AYRILDI!! annemin sınıf annesi olması sayesinde hoşlandığım ilk kızın daha aşkımı itiraf edemeden ailevi sebeplerle romanya'ya döndüğünü öğrendim. yanıma sınıfımıza yeni gelen süleyman'ı oturttu öğretmen. sonraları çok iyi arkadaş olacağım süleyman'ın hareketlerini ilk günlerde nefretle gözlemlemiştim.

anlat bakalım

böylelikle ilk aşkım o yaşımda ağır bir trajediyle sonlanmıştı. 5. sınıfta gizem diye bi kıza sardım bu sefer. bu arada hikayeye zaman zaman fotoğraflarla destek vericem pampalarım. gizem beş senedir aynı sınıfta olduğumuz, güzelliğinin yanında oturan çirkin arkadaşı elif sayesinde bu kadar göz önünde olduğunu sonradan anlayacağım, piknikte elini tutmak istediğimde beni öğretmene şikayet edecek kadar yelloz, her dansa davet oyununda beni seçip umutlandıracak kadar dengesiz ve sonraları aşkımı farkedip bana karşı olan sevgisinin sadece arkadaşlık sınırları içinde kaldığını, bana hatıra defterime yazdığı hatıra ile aktaracak olan, daha o yaşta kahverengi saçları annesi tarafından siyaha boyanan, tırnakları her tırnak kontrolünde hocanın dikkatini çekecek uzunlukta olan bir kızdı. okula gelirken sıktığı annesinin parfümüyle tüm sınıfı kokutan gizem'in bana yazdığı hatıra yazısını izninizle paylaşıcam.

kız ismini söyleyip benimkini sorduğunda bende tüm muhabbet son bulmuştu. ilk ya da ikinci haftanın sonuydu net hatırlamıyorum, hoca yerlerimizi belirlemeye başladı. kısalar ön taraflara, uzunlar arkaya vesaire. benim lapayeva ile münasebetim dikkatini çekmiş olacak ki bizi yan yana oturttu. bir sene içerisinde sınıfa her gün onu görecek olmanın mutluluğuyla gittim. kalem ve silgi paylaşmalarımızı dahi hatırlıyorum lan. pembe bi silgisi vardı. ablasınındı sanırım biraz eskiydi. durumu parlak olmayan bir ailedendi belli. zaten okulun çevresinde durumu en iyi olan aile toplum nezdinde orta halli olarak adlandırılıyordu. bir gün suluğunu evde unutmuş. benden suluğumu paylaşmamı istemişti. o gün beraber aynı suluğu kullandığımız için öpüşmüşüz gibi saçma bi hisse kapılmıştım. okuldan dönüş yolunda bir bayır vardı, ordan koşarak indiğimi ve duramayıp yolun sonundaki tellere yapıştığımı hatırlıyorum.