beyler size bir hikaye anlayayım mı lan

sonra dizimde uyursunuz?

@2 tamam panpa.

beyler bu hikayede eziklik, dayak arsızlığı, goygoyculuk,arsızlık kısacası hayatın gerçekleri var.

insanı çocukluğundaki saklı yaralara zütüren nadide bir hikaye

Ny times

beyler ben 22 sene mersin de yaşadım. her ortamda bulundum, çok adam tanıdım.

yaşım 19 falandı. bilen bilir mersin pislik bir yer. bir arkadaşım var liseyi bile beraber okumuşuz 10 senedir falan kankayız.
sigaraya ilk başladığımızda 13-14 yaşındaydık kimseye yakalanmamak için sigara içmeye gittiğimiz bir çay ocağı vardı. o çay ocağına yıllarca takıldık.

neyse işte 5-6 sene önce falan oldu bu olay.

bir gün gene o çok yakın arkadaşımla gittik o çay ocağına. bilen bilir sarıkum olarak tabir ettiğimiz, şimdilerde otopark olan yerdedir bu küçük çay ocağı. sahibini tanırız emekli polis bi abiydi. baktık içerisi çakal dolmuş. kuşçular falan var, sorduk el değiştirmiş.her neyse, oraya artist gibi girdik falan..
tabii millet itici karakterlerimizden olsa gerek bize gıcık oldu nasıl bakıyorlar.

her neyse böyle üstü başı pislik içinde sakallı bi eleman dikmiş gözünü bakıyor bize.ben anladım ki büyük dayak geliyor. yanımdaki arkadaşım birden ne bakıyon bilader diye bağırdı adama.
adam ana avrat küfür ederek koşup benim arkadaşa allah ne verdiyse bir tane geçirdi.

o anda ben hesap yapıyorum, diyorum ki ben bu muallakyi döverim sonra diğerleri de beni hastanelik eder.
her neyse sakallı bizimkini tek vuruşla indirdiği an benim gözüm karardı. sakallıya dalayım dedim. tekmeyi savurmamla yere düşmem bir oldu. yine çok sık kavga eden okurların bileceği gibi çok büyük konsantrasyon ile kavgaya dalarken yere düşmek, bütün coşumu zütte patlatan, nice babayiğitin yerlerde paspas olmasına neden olmuş bir edimdir.

yerde yediğim tekmelerin haddi hesabı yok amk. adamlar zaten adam dövmeye yer arayan ve hepimizin mutlaka bir yerlerde gördüğü, kana susamış pgibopat tipler oldukları için sağoslunlar sayelerdinde muşta, haydar(çok kalın ve kırıklmayan bir sopa) gibi egzotik tadları tecrübe ettik.

kısacası adamlardan destansı bir dayak yedik.

vAY AMK. başlığı yanlış yazmışım bütün hevesim kaçtı.

neyse hikayeyi tamamlayayım. isteyen gelir okur. okumayanı gibmiyorlar ya amk.

bizim gibileri bilirsiniz a dostlar
etraftan yetişip bizi adamların elinden aldılar ama biz erkekliğe tak sürdürmemek için bekleyin lan burada gibisinden şeyler söyleyip(akşama kadar bekleseler bir şey yapabileceğimiz yok, tamamen kolpadan) adamaları tehdit ediyorz. Adamlar sahibinin tuttuğu tasmasından bir an önce kurtulup, mama kabına saldırmak isteyen köpekler gibi bize bir daha saldırıyor.Bu benzetmeyi orada yaptığımda, güzel bir benzetme yaaptığımı düşünüp, inceden gururlanıp sırıtmışım. Yanımdaki arkadaşımın yüzüme dehşetle baktığını fark ettiğimde kendime gelmiştim..

en son o kadar çok küfür ettik ki,bizi kurtaran esnaflarda tekme tokat bize dalmaya başladı.
sonra esnaf ahalisi halimize acıdı, bizimde çok küfür etmemize de dayanamayan bir tanesi yüzümüze tükürüp, birer tane de kaval kemiklerimizie, mantık seviyesini zorlayacak şekilde uzun olan ayakkabısını bir silah gibi kullanarak o ayakkabının ucuyla tekme atıp gibtiri çekti.

neyse biraz uzaklaşınca ben arkamı dönüp el kol hareketi falan çekmeye başladım. benim kanka yüzüme yalvararak bakıp, nolur artık yapma dayak yemekten benim anam gibildi,sen dayağa doyamadın deyip dilini nasıl yaptığına hala kafa yorduğum şekli verip, yani üste doğru katlayıp ısırarak 2 tane de kendisi bana vurup benden ayrı yöne gitti.
neyse birkaç gün(bu hissi eminim bir çoğunuz bilirsiniz) yediğimiz dayağın şokunu atlatana kadar konuşmadık. sonra konuşmaya başladık ama o yediğimiz dayaktan hiç bahsetmiyoruz birbirimize.(muhtemelen bu hissi de iyi bilirsiniz)

sonra cesaret edip konuyu açtım benim kanka biraz naz etti ama sonradan o da olayın kritiğini yapmaya başladı.
her tırt arkadaşlıkta olduğu gibi, yediğimiz dayağın pgibolojimize verdiği derin yarayı hafifletmek için işi şakaya vurmak ve yediğimiz dayakla eğlenerek gülmek istedik ama yapamadık. çünkü o kadar kötü bir dayak yemiştik,o kadar fazla gururumuzla oynanmıştı ki,işin espriye vurulacak bir hali yoktu.bu işi intikam temizlerdi.

sanki 2 gün önce o muhteşem dayağı yiyen biz değilmişiz gibi bir de utanmadan intikam almaya karar verdik.
yüz yılın en taktan planını yapmıştım.
ben buna dedim ki,madem hepsini dövemiyoruz tek tek yakalayıp dövelim.

kankamın da kafası küçüklükten beri benim gibi az çalıştığı için(zaten bu yüzden kankayız) plan onunda kafsına yattı. bize ilk saldıran sakallıyı bulup dövecektik.
hemen sorduk soruşturduk, nereye gider ne yapar falan diye.
evinin yolunu öğrenip pusuya yattık.

planımz hayret verici derecede işledi adam önümüzden tek başına ve hafif sarhoş bir şekilde geçti. normalde adamı görünce neyse yea, boş ver intikamı hadi gidek diyerek birbirimizi gaza getirip adamı dövmeden gitmemiz gerekirdi.(dedim ya tırttık biz).ama adamın sarhoş olması bize cesaret verdi amk.
aniden adamın karşısına çıktık, adamı döverken ondan daha çok korktuğumuza emin olabilirsiniz. adamı dövdük ve kimse toplanmadan oradan uzadık.
tabii adam da bizim işyerimizin yan yana olduğunu falan biliyor. ben adamı dövdükten sonra ki gün, tecrübelerime dayanarak dükkana gitmedim. Yılların eziğiydim,ve tecrübelerim beni yanıltmamıştı. bunlar toplanıp benim arkadaşı gene bi ellerine almışlar. bu sefer bizim esnaf bizim panpayı bunların elinden almış.

birkaç gün sonra 5-6 kişi toplanıp kahveyi basmaya gidecektik.

neyse topladık arkadaşları, kahveyi basmaya gidiyoruz. yolda birbirimiz gaza getirmeyi ihmal etmiyoruz tabii. nedense kendi söylediklerime kendim inanıp en önden koşarak gitmek için atağa kalktığımda kankam beni zaptedip sakinleştirdi.
Kahveye vardığımızda elimiz ayağımız titredi.biz 6 kişiyiz adamlar en az 20 kişi.. gerçi adamlar 5 kişi olsa bile sonuç değişmeyecek ama neyse...

benim adamları görmemle bayılma numarasıyla kendimi yere atmam bir oldu.
ben yarı baygın bir şekilde yerde o 20 kişinin bizim 5 arkadaşı nasıl dövdüğünü izlerken,bir yandan da kafamaa gelen tekmelerden korunuyorum.
uzunca bir müddet süren dayak şenliğinden sonra ortalık yatıştı,bir tanesi beni yerden kaldırıp sandalyenin birine oturttu. yanıma diğer arkadaşlarımı oturttular.
bir tanesi eline kalın bir sopa alıp, derdiniz ne sizin aslanım? diye sordu.
aramızda cevap vermek için ağzını açanın ağzına vurdu.ben o sopa ile daha önceden tanıştığım için ağzımı açmaya zütüm yemedi.

ben dayak yemekten çok korktuğum ve biraz da kaypak olduğum için,
bari dayağın geri kalanından yırtayım diye,abi valla benim bi suçum yok ben bunların gazına geldim. geçen gün sizden yediğim dayaktan sonra uslanmıştım bu çakallar beni gaza getirip burayı basmamızı söyledi diye diğer arkadaşlaarımı hemen sattım.

yanımdaki arkadaşlarım o kadar çok itiraz edip, benim kendilerini sattığımı, aslında onları benim çağırdığımı, kahveyi basmanın benim planım olduğunu adamlara biraz da bana ağır küfürler ederek izah ettiler.
tabii elinde sopa olan adam benim arkadaşlarımı sattığıma ikna olup beni tekrardan tertemiz bi dövdü.ben nasıl yalvarıyorum abim takunu yiyim yapma diye. adam bir yandan sopayla bacaklaarıma vuruyor,ben bacaklarımı ovuşturmak için eğildiğimde suratıma diz atıyordu.
sonra beni dövmekten yorulmuş olacak ki,eline bir çay aldı,bir de sigara yaktı. sabit gözlerle beni seyretmeye başladı.ben bir yandan çok ağladığım için burnumdan akan sümüğü silip,bir yandan da abim valla yanlış anladınız beni diye olayı izah etmeye çalışıyordum. adam sadece bana sabit gözlerle bakıyordu. orangutanlar da kavga etmeden önce rakibinin gözlerine böyle sabit bir şekilde bakarlar. yani düşünün evrim bile bu adamı insan edememişti. dışı insan olarak gelişmiş ama hala bir maymundan farksızdı. gerçi sıfatı da insana pek benzemiyordu.ben bunları düşünürken gülmüşüm biraz.
her neyse adam çayını bitirip bizim 5 elemanı gönderdi. beni de güldüğüm için biraz daha dövüp bıraktı.