beyler size bir hikaye anlayayım mı lan

sonra dizimde uyursunuz?

sonra cesaret edip konuyu açtım benim kanka biraz naz etti ama sonradan o da olayın kritiğini yapmaya başladı.
her tırt arkadaşlıkta olduğu gibi, yediğimiz dayağın pgibolojimize verdiği derin yarayı hafifletmek için işi şakaya vurmak ve yediğimiz dayakla eğlenerek gülmek istedik ama yapamadık. çünkü o kadar kötü bir dayak yemiştik,o kadar fazla gururumuzla oynanmıştı ki,işin espriye vurulacak bir hali yoktu.bu işi intikam temizlerdi.

sanki 2 gün önce o muhteşem dayağı yiyen biz değilmişiz gibi bir de utanmadan intikam almaya karar verdik.
yüz yılın en taktan planını yapmıştım.
ben buna dedim ki,madem hepsini dövemiyoruz tek tek yakalayıp dövelim.

kankamın da kafası küçüklükten beri benim gibi az çalıştığı için(zaten bu yüzden kankayız) plan onunda kafsına yattı. bize ilk saldıran sakallıyı bulup dövecektik.
hemen sorduk soruşturduk, nereye gider ne yapar falan diye.
evinin yolunu öğrenip pusuya yattık.

planımz hayret verici derecede işledi adam önümüzden tek başına ve hafif sarhoş bir şekilde geçti. normalde adamı görünce neyse yea, boş ver intikamı hadi gidek diyerek birbirimizi gaza getirip adamı dövmeden gitmemiz gerekirdi.(dedim ya tırttık biz).ama adamın sarhoş olması bize cesaret verdi amk.
aniden adamın karşısına çıktık, adamı döverken ondan daha çok korktuğumuza emin olabilirsiniz. adamı dövdük ve kimse toplanmadan oradan uzadık.
tabii adam da bizim işyerimizin yan yana olduğunu falan biliyor. ben adamı dövdükten sonra ki gün, tecrübelerime dayanarak dükkana gitmedim. Yılların eziğiydim,ve tecrübelerim beni yanıltmamıştı. bunlar toplanıp benim arkadaşı gene bi ellerine almışlar. bu sefer bizim esnaf bizim panpayı bunların elinden almış.

birkaç gün sonra 5-6 kişi toplanıp kahveyi basmaya gidecektik.

neyse topladık arkadaşları, kahveyi basmaya gidiyoruz. yolda birbirimiz gaza getirmeyi ihmal etmiyoruz tabii. nedense kendi söylediklerime kendim inanıp en önden koşarak gitmek için atağa kalktığımda kankam beni zaptedip sakinleştirdi.
Kahveye vardığımızda elimiz ayağımız titredi.biz 6 kişiyiz adamlar en az 20 kişi.. gerçi adamlar 5 kişi olsa bile sonuç değişmeyecek ama neyse...

benim adamları görmemle bayılma numarasıyla kendimi yere atmam bir oldu.
ben yarı baygın bir şekilde yerde o 20 kişinin bizim 5 arkadaşı nasıl dövdüğünü izlerken,bir yandan da kafamaa gelen tekmelerden korunuyorum.
uzunca bir müddet süren dayak şenliğinden sonra ortalık yatıştı,bir tanesi beni yerden kaldırıp sandalyenin birine oturttu. yanıma diğer arkadaşlarımı oturttular.
bir tanesi eline kalın bir sopa alıp, derdiniz ne sizin aslanım? diye sordu.
aramızda cevap vermek için ağzını açanın ağzına vurdu.ben o sopa ile daha önceden tanıştığım için ağzımı açmaya zütüm yemedi.

ben dayak yemekten çok korktuğum ve biraz da kaypak olduğum için,
bari dayağın geri kalanından yırtayım diye,abi valla benim bi suçum yok ben bunların gazına geldim. geçen gün sizden yediğim dayaktan sonra uslanmıştım bu çakallar beni gaza getirip burayı basmamızı söyledi diye diğer arkadaşlaarımı hemen sattım.

yanımdaki arkadaşlarım o kadar çok itiraz edip, benim kendilerini sattığımı, aslında onları benim çağırdığımı, kahveyi basmanın benim planım olduğunu adamlara biraz da bana ağır küfürler ederek izah ettiler.
tabii elinde sopa olan adam benim arkadaşlarımı sattığıma ikna olup beni tekrardan tertemiz bi dövdü.ben nasıl yalvarıyorum abim takunu yiyim yapma diye. adam bir yandan sopayla bacaklaarıma vuruyor,ben bacaklarımı ovuşturmak için eğildiğimde suratıma diz atıyordu.
sonra beni dövmekten yorulmuş olacak ki,eline bir çay aldı,bir de sigara yaktı. sabit gözlerle beni seyretmeye başladı.ben bir yandan çok ağladığım için burnumdan akan sümüğü silip,bir yandan da abim valla yanlış anladınız beni diye olayı izah etmeye çalışıyordum. adam sadece bana sabit gözlerle bakıyordu. orangutanlar da kavga etmeden önce rakibinin gözlerine böyle sabit bir şekilde bakarlar. yani düşünün evrim bile bu adamı insan edememişti. dışı insan olarak gelişmiş ama hala bir maymundan farksızdı. gerçi sıfatı da insana pek benzemiyordu.ben bunları düşünürken gülmüşüm biraz.
her neyse adam çayını bitirip bizim 5 elemanı gönderdi. beni de güldüğüm için biraz daha dövüp bıraktı.

dayaktan iflahım gibilmiş ve sefil bir halde eve doğru giderken,bir mağazanın vitrininde kendime baktım. burnumdan sümük akmış, dayak yemekten saçlarım kabarmış, elim yüzüm şişmiş halimi seyretmeye o kadar dalmışım ki,salyam akmış. soğuk salyam elime düşünce kendime geldim,o sıradaa mağazadan çıkan bir adam beni tinerci sanmış olacak ki,gibtir git lan diye kovladı beni.
mağazanın önünden ayrılıp bir an önce eve gitmenin derdine düşmüşken,5 tane arkadaşım karşımda belirdi. belli ki bana çok sinirlenmişlerdi

içlerinden 2 tanesi çok kırıcı küfürler ederek üzerime saldıracaklardı ki,en yakın arkadaşım onları tuttu. elimi omzuma atıp gel bi dolaaşalım dedi.eli omuzumdayken, neden kendilerini dayak yerken sattığımı sordu cevap veremedim.bir yandan ne kadar bir şerefsiz olduğumu da hatırlatmayı ihmal etmiyordu.

aramızdaki konuşma tam tatlıya bağlanacaktı ki,çoğumuzun hayatında bir kaç defa mutlaka yaşadığı, muhteşem bir dayak yemeden hemen önce elini omuzuna atan adamın birazdan yiyeceğin dayağın başlgıcı olan kafasının yanı ile buruna vurduğu darbe çok şükür ki gelmişti.
her neyse kankamın başlattığı ve diğer 4 kişinin de büyük bir coşkuyla katıldığı çılgın bir dayak merasimi başlıyordu. 1 gün içine bu kadar çok dayak yemek hangi insana kaç kere nasip olabilirdi ki? her ne kadar zoruma gitsede yapabileceğim hiç bir şey yoktu

ben biraz kişiliksiz olduğum için,bir çok kavgada yaptığımı yapıpı kendimi yere attım. kafamı ellerimin arasına alıp kendi etrafımda şuursuzca dönerken bir yandan da en etkili silahımı kullanıp, beni büyük zevkle tekmeleyen arkadaşlarıma yalvarıp bu dayağın bir an önce bitmesi için ikna etmeye çalışıyordum.
baktım dayak bitecek gibi değil,abi ameliyatlı yerime vurmayın diye ağlamaya başladım. baktım o da olmuyor, deliye vurdum kendimi yerde garip garip hareketler yapıp sinir hastası taklidi yaptım.

garip sesler çıkararak adeta değme oyunculara taş çıkarıyordum. şovumun doruklarındayken,bir an yıllardır aşık olduğum, açılmak için zaman kolladığım kızın bana tiksinen gözlerle kalabalığın arasından baktığını görmem bir oldu. o anda önümüzdeki uzun yıllar boyunca sex yapma şansımında yanımdan koşarak uzaklaştığını fark ettim. arkasından bağırdım,ne olur geri dön insan umutsuz yaşayamaz!ne olur geri dön sex yapma umudum! diye bağırdım yüzüme bile bakmadı.
o anda kalabalık içinden biri 'abi adam kafasına darbe almış saçmalıyor! dedi.ben de kendime geldim zaten.

etraftakiler yetişip, bana tekme atan kalabalığı uzaklaştırıp beni yerden kaldırdılar. esnafın biri kendimde olup olmadığımı kontrol etti, sonra bir bardak su getirdi.

baktım artık güvendeyim, oturduğum yerden milletin zor zaptettiği arkadaşlarıma küfürler yağdırmaya başladım
anaları ve bacıları hakkında ağır ithamlarda bulunup suyu içtim su daha mideme inmeden, esnafın zaptettiği arkdaşlarımdan biri kurtulup,3.sınıf döğüş filmelrindeki sahnelere taş çıkartacak bir tekmeyi kaarnıma geçirdiği gibi yemek borumdaki suyu dışarı kusturdu.

ben tabii anam anam anam diye kendimi yere attım.

esnafta ne olduğumu anlamış olacak ki,bana su veren adam beni yerden hırpalayarak kaldırdı

sonra arkadaşlarımı uzaklaştırdılar. bir tane esnaf sigara yakıp ağzıma koydu olayı anlatmamı istedi. ben de beni dövenlerin ne kadar şerefsiz olduğunu, geçenlerde yedikleri bir dayak için beni telefonla arayıp yardım istediklerini, beraberce dayak yedikleri kahveye gidip, kahvede büyük saygı gördüğümü, olayı bir de bunları döven elemanlardan dinledikten sonra, dövenlere hak verdiği ve bunlara akıllı olun yoksa bir dayakta benden yersiniz dediğim için olduğunu anlattım.

arkadaşlarımın ne kadar şerefsiz, olduğundan ve zayıf karakterlerinden bahsettim. herkes bana hak verdi, bütün esnafı bana saldıran arkadaşlarıma karşı doldurdum.

esnafların arasında bir tanesi benim bile inanmakta güçlük çektiğim hikayeye inanıp baya gaza geldi. telefon numarasını verdi, bana saldıran arkadaşlarımın gerçekten de çok şerefsiz olduğunu ve bir daha beni dövmeye kalkışırlarsa kendisini aramamı sıkı sıkı tembihledi

esnafların arasında kendime güvenim geldi, arkadaşlarımın arkasından biraz daha konuştum.ara sıra gaza gelenler oldu, bunlrla birlikte intikm yemini ettik.

her neyse aradan bir kaç hafta geçti. biraz karaktersiz olduğum için beni döven arkadaşlarıma beni affetmeleri için çok yalakalık yapatım.o kadar ısrar ettim ki,benim yalvarmamdan utandıkları için olsa gerek beni affettiler,ama pek yüz vermediler.

hikaye bitti okuyan okur. şuku falan da istemez. aylardır dutuyordu pc de amk.

anlayma anlat bin

neyse biraz uzaklaşınca ben arkamı dönüp el kol hareketi falan çekmeye başladım. benim kanka yüzüme yalvararak bakıp, nolur artık yapma dayak yemekten benim anam gibildi,sen dayağa doyamadın deyip dilini nasıl yaptığına hala kafa yorduğum şekli verip, yani üste doğru katlayıp ısırarak 2 tane de kendisi bana vurup benden ayrı yöne gitti.
neyse birkaç gün(bu hissi eminim bir çoğunuz bilirsiniz) yediğimiz dayağın şokunu atlatana kadar konuşmadık. sonra konuşmaya başladık ama o yediğimiz dayaktan hiç bahsetmiyoruz birbirimize.(muhtemelen bu hissi de iyi bilirsiniz)

en son o kadar çok küfür ettik ki,bizi kurtaran esnaflarda tekme tokat bize dalmaya başladı.
sonra esnaf ahalisi halimize acıdı, bizimde çok küfür etmemize de dayanamayan bir tanesi yüzümüze tükürüp, birer tane de kaval kemiklerimizie, mantık seviyesini zorlayacak şekilde uzun olan ayakkabısını bir silah gibi kullanarak o ayakkabının ucuyla tekme atıp gibtiri çekti.

sonra gibmek yoksa tamam lan