beyler size acayip bir sır veriyorum gelin

tanrı yok peygamber yok din yok

insanoğlu birşeylere açıklık getiremedikçe dine sarılmış, hurafeler uydurmuştur.
sonra filozoflar ve bilim insanları bilinmeyenleri aydınlattıkça din ve onun temsilcileri, iktidarı sarsıldığı için aydınları asmış, kesmiş, şeytan-cadı ilan etmiştir... insanoğlunun tarihi bunlarla doludur.

dikkat edin, hep önce bilim buluyor sonra "bu kuran'da vardı(!)" deniyor (gösterilen ayetler de komik oluyor. zorlama yollarla ayetler gerçeklere uydurulmaya çalışılıyor).
hiç kutsal kitaplarda yazanların öncü olduğu bir buluş var mı?
yok!
neden?
çünkü kutsal kitaplarda bir tak yazmıyor!
bunu nasıl göremiyorsunuz anlamıyorum...
kaldı ki sizin bizim sahip olduğumuz iyilik kitaplarda yazanların çok çok üstündedir.
kuran'ın birçok yeri katliam çağrısıdır...

dinin en büyük gelir kaynağı bilgisizlikir dostlarım. etrafında olup biteni kavrayamayan insan (karanlıkta kalamayacağından ötürü) hep dine koşmuştur veya din uydurmuştur, tanrı uydurmuştur.
romalı hades'i uydurmasa, ölenlerin hesabını nasıl vereceklerdi ya da ölümden sonrasını nasıl açıklayacaklardı?
veya ares olmasa, içlerindeki emperyalist arzuları neye/kime dayandıracaklardı, talanlarını meşrulaştıracaklardı?
eros olmasa kim aşk gibi yoğun bir duyguyu tanımlayabilirdi ki?
peki allah olmasa bu yüzlerce tanrı arasındaki çelişkileri ve bu kadar güç odağı varken evrendeki düzeni kim açıklayabilirdi?

dinin en güçlü silahı şudur dostlarım:
ölümden sonra ne var?
insanoğlu bunu cevaplayamadığı ya da yok olup gideceğini kabullenemediği için dinler tanrılar yaratmıştır. bir defa yaratınca da ota taka karışan tanrı(lar) peyda olmuştur tarih boyunca.

yeterince akıllı, zeki, iyi yürekli ve cesur bir insan ortaya çıktığında da peygamber olmasını bilmiştir. bugün birçok filozofun çizdiği sistem şu hep bahsettiğiniz tanrı'nın adaletinden çok daha adildir. fakat neden dinler daha çok takip edilir?
1- karşındaki kusursuz bir varlıktır ve bir insana tamah etmektense kusursuz bir varlığa tamah etmek tabi ki daha iyidir.
2- düşünmek, sorgulamak yasaktır ve böylece karanlık zindanlara hapsolur beynin, zombi gibi takip edersin sana dayatılan kuralları...

kısacası dostlarım:
tanrı bizim züt korkumuzdan başka birşey değildir...

korkuyorsunuz biliyorum ama gerçekler ne yazık ki bu ve kabullenmekten başka çaremiz de yok...
en iyi ilaç kendinizi fazla önemsemeyin, dünyadaki trilyonlarca (ve belki de evrendeki sonsuz sayıda) canlıdan sadece birisisiniz ve sizden önce ölen/yok olan trilyonlardan hiçbir farkınız yok...

@27 ben de bir süre senin pozisyonunda kaldım panpa. bu kısmı da aşacaksın ama aşamıyorsan şu anda tek bir sebebi var: korku! adaletin tecelli etmeyeceği korkusu. öldükten sonra yok olacak olmanın verdiği korku. sandığın kadar değerli olmayışının verdiği korku. tanrının bizi terbiye etmek için yarattığı şey: korku!

biraz daha anlatmak istiyorum düşündüklerimi. yıllardır bastırdığım düşüncelerimi kelimelere dökmek istiyorum sadece. inanan kardeşlerim de alınmasınlar lütfen, incitiyorsam affola...

asıl marjinal olan tanrıya inanmak. tanrıya inanmak sadece bir inanç, sadece... sadece çünkü en ufak bir kanıt bile yok! hal böyleyken ben düzgün, dürüst ve kendimden başkaları için de mücadele eden biriyken, sırf kanıtı olmayan birşeye tanrının verdiği akılla ve saflıkla ulaşamadığımdan ötürü sonsuza dek yanacaksam, fakat hayatını karısını döverek, cinayetler, katliamlar yaparak geçiren, bencilliğine batmış bir zat, allaha inanıyor diye günahlarının cezasını çekip cennete gidecekse eğer ve üstelik gönderdiği kitap bunuları emrediyorsa, varsa da tanrı inanmıyorum ben arkadaş! ben bu adaletsizliğe ortak o-la-mı-yo-rum. böyle tanrı olur mu? böyle yaratıcı olur mu? benden üstün bir varlık benden daha kötü olabilir mi?

ancak dinler bize tam da bunu söylüyor işte. tanrının kusurlu olduğunu iddia ediyorlar ama kimse farkında değil. düşün ki tanrı kitaplar gönderiyor, kendi kurallarını koyuyor. kusursuz bir varlıktan, bizi yaratan varlıktan evrende olmuş ve olacak en adil, en iyilik dolu, en eşitlikçi ayetleri görmek istersin değil mi? ama hayır bunları görmüyorsun. tam tersine birçok yerde cinayeti emreden, kafirlerden dost olmayacağını söyleyen bir tanrı... 12-13 yaşındaki çocuğun kadın olduğunu ve kapanmasını emreden bir tanrı. kadınla erkeği evlenmeden birbirine haram kılan, güzellikleri yaşamamızı yasaklayan bir tanrı. ama bu tanrı köleliği yasaklayamıyor sevgili dostum. bu tanrı açık bir şekilde erkek kadından üstündür diyor.

çıkıp diyorlar ki o günün insanının anlayacağı dilden yazıldı bu kitap. öyle mi?! koskoca tanrı kokuşmuş geleneklere, adetlere, zorbalara karşı boynunu mu büküyor yani? onları kızdırmaktan mı korkuyor?

seni hediyelerle ve cezalarla birşeyler yapmaya zorlayan, saflıktan, saf inançtan eser olmayan bir inanç sistemini dayatan bir tanrı var karşımızda. ödül ne ya? ceza ne? bir inanç sistemi korku üzerine inşa edilebilir mi? ben bunları reddediyorum.

neresinden tutarsan tut elinde kalır, çünkü kuran kusurlu bir tanrı profili çiziyor. allah aşkına tüm eşitsizliklerin ve tüm kötülüklerin anası özel mülkü tanrı meşru kılıyor. neye göre kime göre arkadaş? tamam özel mülkiyete herkes karşı olmayabilir ama allahın nazarında bir malın birisine ait olduğunu belirleyen şey nedir? allahın nazarında bunu geçerli kılan nedir, tapu mu, fatura mı, ödenen vergi mi ne?

dolayısıyla kutsal addedilen kitaplar yaratıcının kusurlarını vuruyorlar yüzümüze. hoş beni inançsız eden de bu kitaplar ya zaten...
ne güzel inanıyordum ben kendi kendime oysa ki...
ne güzel seviyordum ben onu...
her sabah ezanında utanıyordum kendimden, yeterince iyi olamadığım, ona layık olamadığım için...
kendi yarattığım şeyi sevmişim hep meğerse...
ben bir putperestmişim demek ki...
ya da hayalperest...