beyler sevgi uğruna mahvedilmiş bir hayat

hikayesi anlatacağım, evet benim hikayem, evet içinde sanki siz varmışsınız gibi...

Reserve lerinizi alın gerçekten çok uzun olucak..

şimdi uyumaya gidiyorum kalktığımda yazmaya başlıyacağım panpalarım..

dinliyom panpa hep dinlediğimi yazmayabilirim ama takipteyim reis

Standart açılış konuşmaları, istiklal marşı derken kendimi sınıfta buldum. Sınıf yaklaşık 22 kişiydi yanlış hatırlamıyorsam, böyle kolej mi olur dedim içimden zaten dersane binası kadar birşeydi, 3 katlı bir binaydı kendisi bahçesi yaklaşık bir evin salonu kadar büyüklükte spor salonu, havuzu sosyal aktivite yapıcak hiçbiryeri olmamasına karşın bahçesinede okulun servisleri park yaptığı için hiçbir şekilde temiz hava almak için çıkabilceğimiz bir yer yoktu yada öğle arasında zaman geçirebilceğimiz biryer yoktu. Saçma sapan bir okula geldiğimi düşünsemde aslında çok içten ve sıcak bir arkadaş ortdıbına kavuşucağım düşünceside beynime yerleşmişti..

Sınıfta herzamanki gibi arka sıralardan bir yer seçerek oturdum, kapıdan giren insanları birer birer süzüyordum, sakalı olan insanlar giriyordu kapıdan şaşırıyordum daha lise 1’iz ve bu şekilde sakallı insanlar görüyordum, aslında insanları bukadar çok incelememin sebebi birazda benim insanların hareketlerinden ve yüz ifadelerinden ne düşünceler içerisinde olduğunu nasıl bir insan olduğunu anlayabilme yeteneğimin olmasından dı sanırım. Giren çıkan insanları tek tek süzerken bir kişinin benim yanıma yaklaştığını farkettim, tıpkı benim gibiydi saçları kısa kesilmiş, yüzünde daha tüy çıkmamış boyu benim kadar ifadesinden de anlaşılcağı gibi iyimser bir insan. Yanıma yaklaşarak sıranın boş olup olmadığını sordu, ben de oturabilirsin dedim hatta tanışırız daha iyi olur dedim ve yanıma oturdu, standart tanışma muhabbetinden sonra adının Bilal olduğunu eskiden de bu okulda okuduğunu (ilk öğretim ve Lise ortak) öğrenmiş oldum..

Bu esnada sınıfın kızlarıda kapıdan girmekteydiler sanırım yaklaşık 4 veya 5 kız vardı sınıfta, ve kendini bilgisayarın esiri olarak gören bir insan olarak 22 kişilik sınıftan sadece 5 kişinin kız olması benim için hayal kırıklığı olmuştu. Çünkü rekabet çok yüksek olucaktı sanırım..

dinlioz panpa

ilk başlarda Bilal ile arkadaşlığımı devam ettirirken onunla birlikte ilk okulu da burada okumuş olan arkadaşı Oğuzhan ile tanışmıştırm. Ardından sınıfın diğer erkekleriyle. Standart bir lise hayatı olmuştu arkadaş ortamım güzeldi, ancak kızlarla aramda bir konuşma olmamıştı biraz çekingen bir tiptim açıkcası, pek de umursamazdım kendimi saçım başım incin kalktığım gibi gelirdim, ne insanların benim hakkımda düşündükleri umrumda olurdu nede o anki görünüşüm, ben kendimi olduğum gibi kabul ediyordum peki ya bir başkası ?

Tek tek sınıftaki kızları gözden geçirirken gözüme hep birtanesi takılırdı, herzaman onda takılı kalırdım, sanırım aradığımı bulmuş gibiydim ancak çekingen bir insan olduğumdan gidip de hiçbirşey demedim, diyemedim. Uzun bir süre boyunca uzaktan izledim sanırım 3 veya 4 hafta kadar onun dışında nerdeyse tüm kızlarla tanışmıştım hatta onun sürekli birlikte vakit geçirdiği arkadaşı ile de. Sonunda kendime yeter artık diyebildim sanırım arkadaşına sordum nedir ne değildir sevgilisi varmı, yada hoşlandığı sevdigi bir insan derken kendimi kızın yanında buldum merhaba demeler sohbetler derken iş telefon numarasına kadar gitti ve aldım.. Yaşanan birçok güzel hatıranın şerefine şuan keşke yapmasaydım diyemem ama hayatımda gerçekten bu numarayı almam ile temel olarak yaşanan birçok değişme oldu..

https://www.youtube.com/watch?v=R8isnWHdj40

bu sarkiyida ekliyelim guzel hikayemize

atmosferini gibeyim

Numara artık bendeydi, mesaj atmak istedim evet gerçekten çok istedim ancak yokmu benim şu çekingenliğim.. Gel zaman git zaman merhabalar, nasılsınlar birbirini kovalarken koskoca dönemin sonuna gelmiştik ve ben hala aynı şekilde geceleri oturan sabahları okulda uyuyan çocuktum. Hayatım monoton bir şekilde devam etmekteydi taki bir mesaja kadar…

Okulda notları düşük olan öğrencilere 15 günlük kısa tatilde hızlandırılmış ders tekrarı yaptırıyorlardı, onun notları düşüktü ve bu proğrama katılması gerekliydi. Bana sende benimle gelirmisin gibisinden bir mesaj atmıştı evet ilk defa benden kendisi ile biryere gelmemi istemişti.. Evet gittim okuldaydım oda ordaydı ve birlikte oturmuştuk.. Yanyanaydık, tarih hocamız vardı birtane bana senin ne işin var burada demişti ve o güzel sesiyle “ben çağırdım hocam” demişti, ve hoca şaşkınlıklar içerisinde şunu söyledi “seni burada görmek en son aklıma gelicek şeydi.”. Bu anı hiç unutmam…

abi aynen beni anlatıyorsun devam.

Aramızda şakalaşmalar başlamıştı, sıraya kafasını koyduğunda ben yüzüne vuruyor oda elimi tutarak çekiyordu. Sırf elimi tutması hoşuma gitti diye defalarca bunu yaptığımı hatırlıyorum, saçma saçma biribirmize gülümsemelerimiz, bakışmalarımız sanki oda bana karşı birşeyler hissediyordu, sanki benim içimde olanlar onun içindede oluyordu ve böyle geçen günlerin ardından 2. dönemin başlarından cesaretimi toplayıp, çıkma teklifi denilen o saçma şeyden ettim (Şuanki kafa yapıma göre saçma). Benden süre istemesi ile başladı herşey aslında onun bana karşı birşeyler hissetmediğini anlamıştım sanırım, artık bir yakınlığımız kalmamıştı ne selam verir olduk birbirmize nede başka birşey en yakın arkadaşından alıyordum bazı bilgiler, beni öldürseniz öyle birşey olmaz dediğini söylemişti birkeresinde inanmak istemedim ancak gerçek buydu sanırım, böyle yaparak kendimden uzaklaştırmıştım onu…

Birgün yine sınıfta arkadaşlarla muhabbet içerisindeyken arkamdan boynuma sarılan bir beden, bir koku, bir hayat… Kendimi o zamana kadar hiçbirzaman böyle huzurlu böyle muhteşem hissetmemiştim şimdi bile aklıma geldiğinde aptal bir gülümseme kaplıyor yüzümü.. Ne desem boş o an için sanki üzerimdeki bütün yük, herşey kalkmış, beynimde onun dışında hiçbirşey kalmamış gibiydi, boynumu arkamdan saran küçük ve yumuşacık ellerini öyle içten tutmuştum ki…

Hayatımın düzene girdiği bu sıralar dersleri daha giblemez olmuş sadece onunla ilgileniyor artık geceleri oturmuyor ve yannan kürek işlerle uğraşmıyordum.. Sanki hayatıma bir insan değil, benim yaşamımı düzene sokucak bir insan girmişti.. Farklıydı anlaması güçtü ancak bu uzun sürmedi, nedenini bilmediğim bir sebepten dolayı herşey eski haline dönmüştü, terkedilmiştim sadece bir hafta içerisinde, yine sabahlamalar, kanlı gözler, sıralarda uyumalar… Sanki yaşam parçam tekrardan kaybolmuş gibiydi..

Günler böyle saçma ve hayattan zevk almıyarak, sadece yiyip içip yatmak için yaşarken tekrardan güzel bir haber ile hayatım yine cennete dönmüş bana göre hayatın en mutlu insanı olmanın verdiği heyecanla hayattan zevk almaya başladım evet o yine benimleydi o yine benim sevgilimdi..

Bu sefer gerçekten uzun olucağını hissediyordum ve çoğu zaman hislerimde yanılmadığımı farketmişimdir.. Bir ay boyunca güzel gözlerini izlemek, ellerini tutmaktan başka yaptığım hiçbirşey yoktu, çünkü bunlar bana yetiyordu, sapkın birisi değildim elleşmek öpüşmek sevişmek aklımın ucundan bile geçmiyen şeylerdi.. Çünkü onun varlığı bile çoğu şeyden daha çok zevk veriyordu… Sürekli okulda birlikteydik yanyana otururduk birlikte dolaşırdık, herkes bilirdi zaten küçük bir okuldu ve duyulmaması imkansızdı. Bu şekilde günler sürerken yaklaşık sanırım 1, 1buçuk ay olmuştu ve ilk öpücüğümü bembeyaz, tertemiz gamzesine kondurmuştum…

Sen yazsana dıbına koduğum ya

sende yaz amk