beyler safranboludaki askerlik hikayem

anlat panpa http://tinyurl.com/3t5zga4

o aralar bende baya bi binlik peşindeydim. nerde am orda ben gibi yani. her gece diskolarda takılmalar, karı, kız, para her takluk bende. sigara kullanmazdım ama alkol gırla. ve tabikide baba parası. o sıralar eve gece 4 ten önce geldiğimi hatırlamıyorum. her gece 100-200 tl gidiyor. buda ayda 2800 tl yapar (kaba hesap ile) onun dışındada hep bilgisayarda takılırdım zaten. biraz çizmeyi aştığımı o gün babamda fark etmişti sanırım. lise bitmiş. bittikten sonraki 2 sene sınava 1 kez girilmiş, gibko bir puan alınmış, ertesi sene ise sadece geç kalkıldığı yüzünden sınava girilememiş. bu durumda tabikide babamın şarteller atmaya başlamıştı. adam haklıydı ama beyler.

bi akşam yine gece 5-6 gibi eve gelmişim. sabah ezanını dinliyorum. anahtarı çevirdim, eve girdim salonda babam oturuyor. biraz utandım öncelikle. sonra yanına gittim. selam verdim. biraz otururmusun oğlum birşey konuşmam gerkiyor seninle dedi bana. hala aklıma gelir, iyiki o gece içmemişim derim.

tamam baba dedim, oturdum yanına. az çok hatırlmaya çalışıyorum diyaloglarımızı.

-oğlum saat kaç oldu ?

(binlik)

-04.53 babacığım
-dalga geçme benimle. önemli birşey söylemem lazım.
-dinliyorum babacığım
-bak oğlum liseyi bitirdin bitireli çok değiştin. her gece dışarı çıkmalar, para yemeler, hava atmalar. tamam sana feda olsun ama bunun karşılığında ben hiçbişey göremiyorum. tam tersine azıttıkça azıtıyosun.
-bab..
-sözümü kesme evlat. sana şunu sormak istiyorum. bu sene üniversite sınavına girmek istiyor musun? (sınava 2 ay kalmıştı)
-zannetmiyorum babacığım
-iyi o zaman evlat yarın sabah ilk iş askerlik şubesine gidiyoruz.
-anlayamadım ?
-(bağırarak) yarın askerlik şubesine gidiyoruz o kadar !

bundan sonra o kadar dil döktüm ama hiçbir sözümü dinlemedi. gitti yattı. o gece çok düşündüm beyler. ne yapsam, ne etsem, bir yandan üniversite mezunu olmadığıma mı yanayım, askerlik yapacağıma mı, uzun dönemi yiyeceğime mi. kafamda milyon tane soru dolaştı. sabah kahvaltıda bu konuşu tekrar babama açtım.

kimse yok mu ?

bu gece başı alıcaz galiba

ertesi sabah babamı ikna etmeyi başardım. 2 ay sonraki üni. sınavına girecektim. ama bunun için çok feci çalışmam lazımdı. nerdeeeeeeee dıbına koyim. keşke çalışsaydım. son 1 ay kala her gece yine dışarı çıkıp disko bar binlik peşindeydim. ve sınav günü geldi çattı. gittim, girdim, çıktım, ve özet geçersek, babayı aldım.

sınav çıkışı her zamanki gibi vay aslan oğlum, vay benim evlaadıım canım canım sözleri ile yemeğe gittik. yemeği yedim. teşekkür ettim aile bireylerine. sınav sonucu açıklanana kadar evden sadece markete, alışverişe, ve (ailecek) gezmeye gittim diyebilirim. doğru düzgün yemek bile yemiyodum. sınav sonuçları açıklandı, ve çok kötü bir puan almıştım. doğru düzgün bir yere hayatta giremezdim. askerlik şubesi yolları gözüktü banada yani...

gittim. evrakları verdim. kilo boy muayene falan derken tamam evine postalıyıcaz dediler. yolda giderken tek düşündüğüm şey neresi olacağıydı. doğuya düşsem bile fark etmezdi bu moralle zaten. babamla aramız iyiydi. ama ben çok utanıyordum, yüzüne bile zor bakıyordum. 1 hafta sonra falan evden çıkarken posta kutusuna baktım. askerlik şubesinden. açtım, okudum;

karabük, safranbolu 125. jandarma er eğitim alayı...

ohh allaha şükür dedim. hemen eve çıktım. pazar günü olduğu için annem babam evdeydi. kağıttaki yazıları okuyamacakları bi mesafede gösterip, şırnak dağ komando tugayı dedim, annemin elinden kaşık, babamın elinden gazetesi düştü. şaka diye gülerek yerlere yattım ama baya gülmüştüm. sonra dedim karabük safranbolu. asssslan oğlum, canım evladım, annesinin kuzusu, asker oğlum gibi cümleler ile o akşam kutlamaya (neredeyse)
bütün sülaleyi çağırdık.

anlat panpa ben yeterim

@9 sırf senin için geliyor diğer part

annem öyle bir yemekler yapmıştıki nerden baksanız 10 dan fazla çeşit vardı. gelenleri tek tek sayıyorum beyler.

babam annem ben ev sahipleriyiz

dedem - babannem
2 halam
13 kuzen
amcam
yengem
4 dayım
4 yengem
eniştem
teyzem

dedim ya hemen hemen tüm sülaleyi toplamıştık. yemekten sonra bayanlar her zamanki yemek tarifleri, giyim-kuşam, moda ve dedikodudan konuşmak için evde salonda kalmışlardı. biz evin erkekleri hep beraber kafa dağıtmaya çıkmıştık. doğru dayımların bize 10 dk lık mesafedeki evine gitmiştik. babamlara bir rock konseri vericektim. şunuda hatırlatayım, elektro gitar çaldığım için baya bi kız düşürmüştüm. ekipmanları aldım doğru dayımın evine. çilingir sofrasını kurduk, ben ise bazı türkümsü şarkıları coverlamış şekilde gitmiştim. onlara ufak bi konser verdikten sonra muhabbet başladı.

ben 4 sene askerlik yaptım evlaaat 4 sene (dedem)

benimki kısa dönemdi oğlum ama tuncelide yapmıştım ben. adamın anasını ağlatıyorlar (amcam)

ve bunun gibi diyaloglarla geceyi sonlandırdık. eve gittik. tebrik kutlamaları ile misafirleri uğurladık. kafamı yastığa koyar koymaz uyudum.

bu gecelik idare edin yarın sabahtan partları word e yazacam uzun uzun sizi bekletmeyecem

dıbına koyyum heyecanlandım hadi bakalım guzel biterse suku borbardımanı

ertesi sabah pazartesi günü babam işe gitti. annemle yanlız kaldık. dedim ben çıkıyorum annecim sende gel alışveriş yaparız hemde gezeriz. bir kadına alışveriş diyeceksin? ve sana hayır diyecek? imkansız. hemen olumlu yanıtı aldım ve çıktık. kadıköyde falan turluyoruz. arabayı bir yere park ettik ve ayrıldık. 2 saat sonra buluşmak için yerimizi belirledikten sonra ben askerlik için birşeyler almıştım, annem ise kendine kıyafet falan almıştı. 2 saat sonra eve geçtik. teslim olmama 3 gün kalmıştı. annemi eve bıraktıktan sonra otobüs biletimi aldım ve eve geçtim. geldiğimde annem yemek hazırlıyordu. artık herşeyim hazırdı. bekleyecek 3 günüm vardı sadece önümde. babamda geldi. hoşgeldin hoşbulduk muhabbetinden sonra yemeğimizi yedik salonda çayımızı içerken babama günümüzü anlattık falan ondan sonra yattım uyudum.

nasıl oldu bende anlamadım ama o binlik etkisi üzerimden bir anda uçtu gitti. ertesi gün arkadaşlarımla konuştum, vedalaştım, çoğu bin olduğu için şunun gibi yorumlar geldi.

askerlik mi o da ne yaeeaa.

ıyyy çok kroo

askerlik bana göre değil vallaha

ay ya ölürsemmm

tabikide bu yorumları hiç dinlemedim. aralarından bi tane kız beni destekliyordu. o kızıda biraz özet geçeyim;

bizim ortama daha yeni girmiş bir kızımız bu. benimle aynı yaşta. çok taşaklı bir üni. de makina müh. okuyor. bizim arkadaşlar bu kızın beni sevdiğini söylemişti. hani ters çevirmek de gelmedi içimden. bakarız demiştim sadece.

o gece kız bana biraz yürüyebilir miyiz dedi? tamam dedim kabul ettim. sahile falan indik yürümeye başladık. bir bana oturduk ve anlatmaya başladı. kıza takma ad olarak meltem ismini veriyorum. benim takma ismim de nickimden gelsin, doğan olsun.

-demek gidiyorsun doğan.
-geç bile kaldım meltemcim.
-sence biraz erken değil mi?
-üniversite okuyacağımı sanmıyorum şu aralar. hiç değilse aradan çıksın öyle değil mi?
-sende bi yerde haklısın. seni çok.. özleyecek burdakiler.
-hiç zannetmiyorum meltem. görmüyormusun nasıl konuştuklarını.
-belki aralarından 1 tanesi için çok değerlisindir.
-hangisi?
-boşver, önemi yok. senden birşey istesem yaparmısın ?
-elimden geldiğince
-bu kağıdı kışlaya girene kadar açma. girdikten sonra aç ve yazılanları iyi oku.

elime bir kağıt sıkıştırdı, sonra yanımdan kaltı gitti. giderken yanağımdan öptü, inşallah çabuk gelirsin dedi bana. i-i inşallah diyebildim sadece. gülümseyip yanımdan uzaklaştı. elimde kağıt, eve gittim. son gecemdi. ertesi gece yola çıkıyordum. gittim yattım.

ertesi gün son günümüz olduğu için yine saydığım bütün sülale kahvaltıya, yani bırança çağırılmıştı. (nasıl yazılır bu çaktımın kelimesi) yine kahvaltıda aynı şeyler konuşuldu. ben biraz odama geçeyim dedim. afiyet olsun dedikten sonra gittim. biraz bilgisayarda oyalandım, biraz telefonu kurcaladım. en son kenardaki kağıt aklıma geldi. meltemin bana verdiği kağıt. elimde baya bi oynadım. açsam mı açmasam mı diye düşünüyordum sürekli. ama söz verdim amk nizamiyeden girene kadar açmayacaktım. bırançtan sonra millet dağıldı. akşama kadar odamdan çıkmadım. kağıtla oynadım. akşam vakti babam girdi odaya. hemen kağıdı valizimin içine attım ve konuşmaya başladık. son öğütlerini verdikten sonra cebime bi miktar para sıkıştırdı. bi miktar dediğime bakmayın amk bütün acemi birliğinde yeterdi o para bana. akşam yemeğimizi yedik. annem, babam, ben salonda oturuyoruz yine. sabah 5.30 da otobüs, 9 da terminal, tahminen 9.15 gibide kışlada oluyordum hesaplarıma göre.

çayımızı içtik. konuşuyoruz. birden annem ağlamaya başladı. gittim doya doya sarıldım ona. ağlama annecim, gelicem, hemen biticek, sayılı gün çabuk biter gibi sözlerle birazcık da olsa ağlamasını dindirebildim. gece 1 e kadar oturduk. en son babam, hadi hanım kalk sabah 5 te çıkıcaz uyuyalım dinlenelim biraz dedi. herkes onay verdi tabi bu fikre. yattım uyudum. sabahın 4.30 unda beni uyandıran cep telefonu sesi. açtım, alo dedim. seni çok seviyorum diyip kapattı. şok olmuştum bir anda. gece saat 04.30. yarım saat sonra askerlik yolculuğum başlıyor, ve tanımadığım bi numara beni arayıp seni seviyorum diyor. nasıl şaşkınım bilemezsiniz amk. sonra yine uyuyakalmışım. babamın sesi ile uyandım.

hadi kalk oğlum, vakit geldi...

bu gecelik bu kadarı ile idare edin, sabah partları word e yazar, buraya kopyalarım. iki saat yazmaklada uğraşmam.

rösövör pampa

reserved panpa 10 numara hikayeye benziyor kesintisiz şukuladım

reserved