beyler rezerved alın hikaye anlatıcam

rezerved

Kafama takılan bir nokta vardı, bu kız benden hiç hediye istemiyordu. Hatırlaman yeter diyordu. Yine bir okul çıkışında eve doğru giderken Beste bi vitrinin önünde durdu ve o beyaz, püsküllü yeleğe bakıyordu. Bende bakmaya başladım, gerçekten güzel bir yelekti. Fiyatına baktığımda 40 TL olduğunu gördüm. Benim o zaman ki haftalığım 20 TL'ydi, annem daha fazlasını vermezdi. Veremezdi değil, vermezdi. Ben annemden 40 TL istedim "Gerekirse 2 hafta aç kalırım anne ama bana yeterki o parayı ver" dedim ve 2-3 saatlik yalvarma sonucunda 40 TL aldım, parayı aldığım gibi o mağazaya okul formamla fırlamam bir oldu.

rizörvıd

O beyaz yeleği almıştım Besteme, çok sevineceğini biliyordum. Aldım yeleği, bizim çiçekçi Muharrem abiye paket yaptırdım. Akıla bak, çiçekçiye paket yaptırıyorum o zaman. Neyse, doğum günü yaklaşmıştı ve içim içime sığmıyordu. 2 Sene geçti aradan, ilk hediyem olacaktı. Doğum günü geldi çattı Bestemin, herkes hediyesini verdi ben dağılmalarını bekledim. En son baş başa kaldığımızda çıkarttım paketi ve verdim ona.

Açtığında tahmin ettiğim gibi havalara uçmuştu sevinçten, öyle bir sarılışı vardı ki, bir an boğazımı sıkmasından dolayı öleceğimi sandım. Doğum günü gecesinde "Sana bir sürprizim var bebeğim" demişti, doğum günü kızı o, sürprizi ikimizde bir birimize yapacaktı k ve yaptıkta. O gece Beste'nin annesini çağırmıştı annem bizim eve, tanışmaya. Beste ile evde yalnızdık ve olan olmuştu. Bana sahip olmanı istiyorum diye zorlamıştı beni ve başarmıştı. Kızlığını bozmuştum o gece. "Benim için en büyük hediye buydu o yelek değil" demişti ertesi gün.

ilk kez bir kızla yatmıştım, herşeyin ilki Beste'ydi. ilkim o olmuştu benim, her konuda.. içimde isim veremediğim garip bir mutluluk ile ilişkimizi sürdürüyorduk. Özel günlerde hediye almamı yine istemiyordu tabi. Hatırlamam yetiyormuş. Doğum günümde ise bana sürekli "Bana sahip olmak senin için en büyük hediye olmalı" derdi. Ama kim bilebilirdi ki 3 sene sonra beni sonsuza kadar bırakıp gideceğini.

reserved

Beni hiç bir zaman bırakmayacağını düşünüyordum, 2010 yılına geldiğimizde ilişkimizin 4. yılını kutlayacaktık. Nişan muhabbetine geldi konu, ailelerin onayı alındı. 2012 yılının 7 Kasım gününe [!!] tarih belirlendi ve yine herşey normal düzene döndü. El ele tutuşmalar, sarılmalar, öpüşmeler normal seyirinde gidiyordu. Artık okuldakiler bile alışmıştı halimize, okulun gözde çifti oluvermiştik diğer öğrencilere göre bir anda.

7 Kasım 2011 yılına geldiğimizde artık nişan yüzüklerini takmamıza ve birlikte yaşamaya başlayacağımıza 365 gün kalmıştı. Gün sayıyorduk ikimizde. Planladığımız gibi, ailelerinde onayı ile nişan gününden sonra birlikte yaşamaya başlayacaktık. Ev bile almışlardı bizim için dayalı döşeli. 31 Aralık 2011, aynı evde geçirmeyeceğimiz son yılbaşı gecemizdi. ikimizde inadına yan yana girmedik o seneye. Sonra Beste bana dedi ki "Yılbaşına nasıl girersen ömür boyu o şekilde kalırsın" Yılbaşına evde tek başıma girmiştim o gece. Hayatımı kökünden değiştireceğine inanmadığım ilk gece.

Haziran 2012, çok güzel gidiyordu. Nişan için salon ayarlamayı falan düşündük ama sonradan vazgeçtik bu fikrimizden. Sonuçta bu nişandı, nikah veya düğün değildi. Aylar sonra o gün gelmişti. 7 Kasım 2012, sabahın 6'sında ayağa dikilmiş ben, en güzel kıyafetlerimi, özel olarak aldığım kıyafetleri giyerek Beste'lerin evinin yolunu tutmuştum. Güneş doğmamış ben kızın evine gidiyorum.

Yoldayken Beste aradı, o hiç uyuyamamış. Heyecandan ikimizde ne yapacağımızı bilmiyorduk. Oda geldi dışarı parkta oturduk, yine el ele. Kimse bilemezdi son saatlerimizin olduğunu. Ne onun ailesi, ne benim ailem.

Saat 7'de yüzükler takılacaktı, zaman geçmek bilmiyordu ya. Son zamanlarınızı iyi değerlendirin dermiş gibi. Saat 7 oldu çattı, yüzükler geldi, yüzükleri taktık kurdale kesildi. Artık Beste benim nişanlımdı. 6 Yıllık muhteşem bir ilişkinin sonunda nişanlım olmuştu, beraber kalacağımız eve doğru akşam 10 gibi yola çıktık. Babamın arabası altımdaydı Melike yan koltukta, ben şöför koltuğunda arabayı sürüyordum. Hava yağmurluydu.

melike kim lan

Beste bana arabadayken "Hayatımın anlamı sanırım ben hamileyim" dedi.

Kızın tam adı Melike Beste.

Hayatımın anlamı sanırım ben hamileyim" lafından sonra arabayı durdurmamla ikimizinde inmesi bir oldu. Koşarak sarıldım ona, sanırım gerçekten hamileydi. Arabayı kullanmak istedi, ehliyet ikimizde de yoktu ama vermiştim ona arabayı. Geçti şöför koltuğuna yine başladık gitmeye evimize doğru. O halla unutmadığım anasını gibtiğim 16 BK 534 plakalı KIRMIZI RENAULT MEGANE ters şeritten geliyordu. Ne kadar kornaya bassakta durmamıştı ve olan oldu güm. Benim ayağım kırılmıştı, acıdan duramıyordum yerimde. MELiKE BESTE yüzü kan içerisinde yatıyordu şöför koltuğunda. Fren sesini duyan ve kazayı gören esnaflar ambulans çağırdılar, geçte olsa gelebilmişti gibtiğim ambulansı. Biraz acele etse iyi olurdu hastaneye giderken, hayatımın anlamı belkide ölebilirdi yetiştirilemeden.

Hastaneye gittiğimizde ağzımdan çıkan ilk kelime "O nasıl, iyi mi ?" olmuştu. Doktorun yüz ifadesidnen anladığım kadarıyla ona bişey olmuştu, hissetmiştim. Sorumu tekrarladım, aldığım cevap şuydu "Başın sağolsun, Allah rahmet eylesin". Ayağımın acısını bile unutmuştum onu duyunca.

7 Kasım tarihinden nefret ediyorum, mekanın cennet olsun canım sevgilim, hayatımın anlamı, herşeyim, biriciğim. Sen gittikten sonra sigaraya başladım diye sakın bana küfür etme diğer taraftan, hala seni çok seviyorum. Sıkıntıdan başladım sigaraya merak etme. Bize çarpan o adamıda düşünme, ceza evinden çıktığı zaman o çıkış alacak ben giriş yapacam ceza evine annemin üzerine yemin ediyorum.

Hikaye alıntıdır sahibinden izin alınmıştır!

anlat keke

valla çok orjinal (: