0
ilker cassilas
iyi niyetli bir şekilde hakemden maçın bir an önce bitirilmesini talep etmiş kalecidir. çok da severim ben kendisini. yalnız ben bu son hareketinin rakibe saygı noktasında çok da 10 numara bir hareket olmadığını düşünüyorum kendi spor ve rekabet algım doğrultusunda.
futbolun en üst seviyesindeki organizasyonların birinde, egoları bu kadar yüksek, rekabet duygusu zirvede cengaver gibi adamlar karşındakiler.
"11 kişi de olsalar 10 kişi de olsalar her an her dakika maçın sonuna kadar onlara üstünlük kurmaya çalışmalıyız" tarzı bir yaklaşımın "10 kişiler zaten maç da dörtlük olmuş hiç uzatmadan bitiriverelim" veya "zaten ekgibler, maç da koptu artık kasmayalım kendi aramızda pas yapalım" gibi düşüncelerden çok daha rakibe saygı barındırdığını düşünüyorum ben. yanlış hatırlamıyorsam seneler evvel ankarasporun başındayken bu söylediğime benzer bi açıklamayı da aykut kocaman yapmıştı bir maç sonu. "rakibin ekgib olması veya farkın açılmış olması bizim oyunumuzu etkilememeli. tam tersi ne olursa olsun her dakikayı ilk dakika gibi oynamak rakibe duyduğumuz saygının gereğidir" anldıbına gelecek şeyler söylemişti. (maçı ve durumu net hatırlamıyorum bilenler hatırlatabilir)
anlatmak istediğimi tam olarak anlatabildim mi bilemiyorum. çıkıntılık yapmış gibi görünmemek için halı saha maçlarını bilenler için bir benzetmeyle anlatayım. maç bir anda kopup da rakibiniz kendi arasında top çevirince, yüzlerde mücadelenin verdiği o ifadenin yerini gevşemiş gülümseyen rahat bir ifade alınca, fantezi hareketler denenmeye başlayınca bir öfke, bir isyan, bir kötü his kaplar ya içinizi. hah işte tam ondan bahsediyorum bu entry'de.
