beyler polis memuru öldürdüm

eve gelmiştik. annem her zamanki güler yüzüyle karşıladı bizi. babam kanepede uzanıyordu, haberleri izliyordu. annem naptınız kardeşinle geç geldiniz diye sordu. dedim aslan kardeşime karne hediyesi aldık. paran var mıydı be oğlum ne gerek vardı diye cümlesini bitirmeden olsun anne dedim. ben kazanır alırım. sobanın ısıttığı salonda annem masayı çekti. kardeşim karnesiyle babamı uyandırdı annemin o kadar ikazına rağmen. babam televizyon izlerken hep uyuya kalırdı. babam gözlüğünü istedi, karneye baktı.

- aferin oğluma, sana da bu yakışır.

sırtını sıvazladı. kardeşim dedi abimle beraber okul çıkışı pasta aldık.

- hanım doğru mu?
- abisi karne hediyesi diye almış aslan oğluma.

annem kardeşimin karnesine bakmazdı. alışa gelmişti, zayıf beklemezdi ondan. babam toparlandı. masaya oturduk ve pastayı yemeye başladık. annem köyden getirttiği taze sütü doldurdu bardaklara. haftada 1 komşumuzdan getirtirdi. akşam hepimiz devrilip uyuduk.

ben ertesi günün işlerini, belimin nasıl büküleceğini, hangi küfür yiyeceğimi düşünüyordum. kardeşim ise tatilde neler yapacağını.

kapitalizm insanları sömürmekten ileri bir şeydir. herkesin eşit olduğu bir dünyada koskoca müdürler yaşayamaz.

arka koltuğa oturdum ve kapıyı çektim. çekmemle beraber polis tüm kapıları kitledi. araba hareket etmeye başladı. dedim noluyor lan? dedi kes lan. ben sizin ne ettiğinizi biliyorum. neyi biliyon lan sen dememle sağdaki suratıma koydu bi tane. komiser oydu, rütbesinde yanındakine çok daha fazla çubuk vardı. burnuma vurduğundan büyük bir acı çektim. kendime geldiğimde aynı yerdeydik, hurdalıkta. dedim napıyorsunuz. dedi siz gençler işiniz gücünüz itlikte. bu sefer akıllanacaksın. cop yedim. sinirlenerek üstüne yürüdüm ama bu sefer diğer memur suratıma geçirdi. kötü görmeye başlamıştım. burnumun acısını unutmuştum. aklımda ailemin şu an ne yaptığı vardı. elim yeri tarıyordu. karanlıktı ve ben titriyordum. acaba arkadaşlarım nerdeydi? kürtler nereye kaybolmuştu. dedim ya hurdalıktayız. etraf parça dolu. bir tane metal parçası buldum. yavaşça çektim. memur suratıma vurmak için geliyordu. heycanlandım. bunlar bugün belamı gibecekti. bana doğru eğildi.öyle değil mi genç derken buna metali bir geçirdim. hıh diye bir ses çıktı. gözleri oynuyordu sadece. elim sıcak olmaya başladı, kan akıyordu. komiser noldu lan diye üzerime gelirken pat ! ! ! bir silah sesi. komiseri vurdum. memurun silahı alıp üstüme gelirken ona doğrulttum. dedim ya kötü görmeye başladım. dedim allahım yardımcı ol. bir mermide indi.

olayı özetleyen swf: http://inci.ca/uhs_lk1dt2

videonun açılması uzun sürüyor, bekleyin.

evde geçen vakit ölçülmez çünkü çok hızlı geçer. aklınızda kalan şey yarın iş vardır. hiçbir zaman bitmez. siz ölür oğullarınız torunlarınız devam eder. o büyük gökdelenler yok olmadıkça yaşam şartı eşitlenmez. biz bu kürtlere hep gider olduk. bunlarda düşmanlık felen var bize karşı ama biz kavga çıkarmamaya çalışıyoruz. bir gün hüseyin metali keserken alet elinden kaydı ve ayağına geçti. sol ayağının parmakları komple gitti. bir haykırıyor ama duysanız. hemen aletleri bıraktık ve yanına gittik. ayağı baya kanıyordu. dedik bunu zütürmemiz lazım. kürtler hiçbir yere gidemezsiniz. niyeymiş o? çalışacaksınız, ayağını bandajla sarın kanama dursun. siz çalışmaya devam. bir sinirlendim sağ yumruğumu sıktığım gibi bunun üzerine yürümeye başladım. yanındaki 3 arkadaşı önüme çıktı ağır ol dedi. osman ve yaşar hemen yanıma geldi. ahmet hüseyinle ilgileniyordu. kürt ıslık çaldı. iş makinesindeki ipne yanımıza geldi. dedi giberim bak çalışmanıza devam edin. bu ipnenin ağzına koymamla diğer kürtler bana vurup düşmeme yol açtılar. tekmeliyorları. osman ve yaşar o kadar uğraştı ama olmadı. 5-10 dakika sonra ayırdılar. burnum feci kanıyordu.

pastaneci alt sokaktaydı, 5 dakikalık bir mesafedeydi. el ele vermiş gidiyorduk. karşıdan bir bayan yanında oğlu. oğlu ağlıyor, kadın azarlıyordu. sanırım uşağın karnesi kötüydü, altı üstü bir karne. bireyin eğitim seviyesi sınavlarla ölçülemez çünkü herkes eşit değildir bu dünyada. kadın bir ara bana baktı. yaklaştılar. oğluna bak dedi şu adama. üstüm biraz kirliydi. eğer okumazsan bunun gibi amele olur pislik içinde çalışırsın. kazandığı parayla hayvan gibi yaşarsın. bu sonuncu ağır gelmişti. dedim ağır ol yenge. öfkelenmiştim, kadın biraz ürktü. etrafta fazla insan yoktu, hava kararıyordu. kadın yoluna devam etti. biz de pastacıya. zaten yorgundum ve insanlarla uğraşıcak halim kalmamıştı. tabi aslan kardeşim hariç..%

kardeşim: abi amele olmak o kadar kötü birşey mi?
ben: evet, böyle şeyleri düşünme, okumana bak sen.
- ben de okumasam da çalışsam, ailemize destek olsam, olmaz mı?
- hayır. sakın böyle düşünme. bizler gittiğimizde o kadar düşük kazançla kendine bakamazsın. (ben varken böyle bir sorun yoktu tabi)

pastacının önüne geldik. pastayı seçti kardeşim. kasiyer kadın 20 tl dedi. cebimden çıkardım cüzdanımı, açtım. bir onluk, bir beşlik ve bozuklar.. kadına yakınlaştım ve şöyle kabul etseniz olur mu, borcum olsun. karne hediyesi olucak, lütfen. kadın ısrar etmedi sağolsun, bir güzel de paketledi. bu konuşmamızı tabi kardeşim duymamıştı.

önüme gelenlere sormaya başladım (isimler sallamadır.) muzaffer nerde diye. bilmiyoruz abi, bilmiyoruz abi. sonunda muzaffer'i bulmuştum. karnesine baktım. hepsi 5, bir tane 4'ü vardı. yine de üzülüyordu. dedim sıkma canını. benim zamanında 1ler cirit atıyordu, güldüm ama o gülmedi. bugün ne yapıcaz tahmin et bakalım dedi. biraz daha heycanlanarak ne yapıcaz abi dedi. istediğin çikolatalı pasta vardı ya, işte onu alıcaz aslanım. dedi ki abi paramız mı var. o ara yüreğim %30 hasar aldı. dedim bugün aldım biraz para, sevindi. heh gül be aslanım, ben daha neler alırım sana.

karnelerin verileceği gün gelmişti işte. kardeşimin dersleri çok iyiydi, aslanım benim. makine mühendisi olmak istiyordu. bizi hayatın bu lanet müstenasından kurtarıcaktı. iş çıkışı okuluna geleyim ve alayım dedim. kenarda biriktirdiğim az buçuk parayla pasta alıp eve zütürecektik beraber. öğleden sonra çok bir iş yoktu (nasıl olduysa artık). kardeşimin okulunun yanına geldiğimde masmavi önlüklü öğrenciler etrafa çoktan saçılmışlardı. bir an kendi ilkokul anılarım geldi.

- oğlum, ne olmak istiyorsun?
- doktor baba.
- aferin oğluma. siz yeter ki isteyin, ben amele olurum sizin için. küçük kardeşin de senin izinden gidecek.

ileri de benim izimden gidemeyecekti.

leavemealone yaz

120. entryden sonra yazıyorum son partı...

yolda iş arkadaşlarım sigaları bitirip türkü sonlanınca sohbet etmeye başladılar. yok fenerbahçe aşağı fenerbahçe yukarı. sonradan iddaa hakkında konuşmaya başladılar. merak ettim aslında. ileride o konuya değinirim belki. fotoğraf makinemi bu yolla alabildim. nihayet gelmiştik hurdalığa. etrafta hasar görmüş araçlar, değişik parçalar ve birçok metal yığını vardı. araçlardan iner inmez 4 kişi yanımıza yaklaştı. kenardaki konteynırdan çıktılar tabi. dediler buradaki işleri yapcanız tamam dedik. kürt tiplilerden emir almak hoşuma gitmiyordu ama para size birçok şeyi yaptırır ama her şeyi değil. parçalayabildiğimiz parçaları yükledik ve sanayiye geri getirdik. ustabaşı bu çalışmamızı beğenip elimize biraz fazladan sıkıştırdı. eve yorgun adımlarla geri döndüm.

ertesi sabah uyandığımda zihnimi o kadar dolu hissediyordum ki sadece rüya görmek beni rahatlatıyordu (karılı kızlı diye dalga geçmeyin, balık tutmak vs.). kendime şu sözü "yine rüyaymış." söylediğimde beynimdeki o doluluk acısına %50 daha fazla biniyordu ama pozitif düşünmeliydim. annemin hazırladığı 2-3 şeyi yanıma alıp erkenden işe gittim. ustabaşı bana ilçe dışında bir iş olduğunu söyledi. ahmet, hüseyin, osman, yaşar ve sen toparlanın, hurdalıkta kesilmesi gereken şeyler var. ordaki salaklar becerememiş. kamyona yükleyip buraya getirceksiniz.

aslında bunu söylediğin de biraz sevindim. aynı yerde çalışmak bana bıkkkınlık getirmişti. kamyona bindik gidiyorduk. hava soğuktu, parmaklarımın uçları donuyordu ama eldivenlerimiz yoktu. yaşar bir sigara yaktı, ahmet'te türkü söylemeye başladı. burada mal adam diye biri varmış. aynen onun gibi gidiyorduk. biz it gibi çalışır müdürler makinelerde paraları sayamaz.

sabah 7'de işe gider akşam saat 6'da eve gelirdim. hiç bir sosyal ilişkim yoktu. kadınlar neden böyle erkeklere baksın ki... üstü başı yağ, pislik, kazandığı nesine yeter ki... günler geçe pgibolojim bozulmaya başladı. gerek iş şartlarının ağır olması, gerek etrafımdakilerin "ah bu gencin başına gelenlere bakın!" demeleri felen. ne vardı oysa ki. alnımın teriyle paramı kazanıyordum.

devam ediyorum beyler.. sona yaklaştık. son entrymi capslerle birlikte gireceğim.

dünyanın programından encoding ediyorum. video olarak hazırlıyorum. @112 bu lafım sana, sen einstein mısın? reklam linkini verdi sizde tıkladınız derken $0.0005 gibi birşey geliyor. okuyucu bana parasını vermiyor.

hüseyin o arada polisi aramış. arkadaşlarım beni ayıltmaya çalışırken kürtler kenarda yemek yiyorlardı. yarım saat kadar sonra polis geldi. dedi noldu? kürtler bir anlatıyor ama nasıl? yok onlar kürt diye biz bunlara küfür etmişiz yok işten kaytarmışız. polis aracından 2 memur inmişti. diğer öndeki iki oturuyordu. anlattık yanımıza gelen memurlara. tutanak tuttu. memurlar araca geri döndü. araçtan bağırtılar geliyor. dedik noluyor? memurlar geri geldi ve kürtleri tutukladı. dıbına koduklarımın nasıl küfür ediyorlar polise ama duymamazlıktan geliyor memurlar, neyse. memur dedi komiser seni çağırıyor delikanlı. gittim, ön camdan elini uzatmış sigarasının küllerini savuruyordu soğuk esen rüzgarda.

capsleri bilgisayara uygun hale hazırlıyorum arkadaşlar biraz sabredin.

yazıyorum.. filme dökme işlemi de bitti. hepiniz şok olucaksınız.

@127 youtube'da nickimden profilime bakıp sahte ismimi buraya girince kendini einstein'mı sanıyon bin. ismimi gece değiştirdim bu videoyu uploadladıktan sonra. şimdi de değişik. dıbına kodum 3-5 salağı kendini akıllı göstermeye çalışıyor.

ananın amı nerden başlamış hikayeye bine bak ana rahminden başlasaydın oçç