beyler polis memuru öldürdüm

rezerved

reserved

Hizli yaz muallak gerci fakirlikten klavye mi gordun bu zamana kadar sen de haklisin amk

duygulandım bin kurusu

Devam et lan merak ettim. Bi de su an kac yasindasin ve kac yil yattin. Yani hayalinde

kardeşim: abi amele olmak o kadar kötü birşey mi?
ben: evet, böyle şeyleri düşünme, okumana bak sen.
- ben de okumasam da çalışsam, ailemize destek olsam, olmaz mı?
- hayır. sakın böyle düşünme. bizler gittiğimizde o kadar düşük kazançla kendine bakamazsın. (ben varken böyle bir sorun yoktu tabi)

pastacının önüne geldik. pastayı seçti kardeşim. kasiyer kadın 20 tl dedi. cebimden çıkardım cüzdanımı, açtım. bir onluk, bir beşlik ve bozuklar.. kadına yakınlaştım ve şöyle kabul etseniz olur mu, borcum olsun. karne hediyesi olucak, lütfen. kadın ısrar etmedi sağolsun, bir güzel de paketledi. bu konuşmamızı tabi kardeşim duymamıştı.

iyi tak yedin huur çocugu bide marifet gibi bunu mu anlatıyosun

ulan iyice drama bagladin aglicam

upupupupupupup

pastaneci alt sokaktaydı, 5 dakikalık bir mesafedeydi. el ele vermiş gidiyorduk. karşıdan bir bayan yanında oğlu. oğlu ağlıyor, kadın azarlıyordu. sanırım uşağın karnesi kötüydü, altı üstü bir karne. bireyin eğitim seviyesi sınavlarla ölçülemez çünkü herkes eşit değildir bu dünyada. kadın bir ara bana baktı. yaklaştılar. oğluna bak dedi şu adama. üstüm biraz kirliydi. eğer okumazsan bunun gibi amele olur pislik içinde çalışırsın. kazandığı parayla hayvan gibi yaşarsın. bu sonuncu ağır gelmişti. dedim ağır ol yenge. öfkelenmiştim, kadın biraz ürktü. etrafta fazla insan yoktu, hava kararıyordu. kadın yoluna devam etti. biz de pastacıya. zaten yorgundum ve insanlarla uğraşıcak halim kalmamıştı. tabi aslan kardeşim hariç..%

devam panpa, reserved

ulan şimdilik iyi gidiyo hata görürsem sölerim

itiraf et huur çocuğusun

reserved meraktan

önüme gelenlere sormaya başladım (isimler sallamadır.) muzaffer nerde diye. bilmiyoruz abi, bilmiyoruz abi. sonunda muzaffer'i bulmuştum. karnesine baktım. hepsi 5, bir tane 4'ü vardı. yine de üzülüyordu. dedim sıkma canını. benim zamanında 1ler cirit atıyordu, güldüm ama o gülmedi. bugün ne yapıcaz tahmin et bakalım dedi. biraz daha heycanlanarak ne yapıcaz abi dedi. istediğin çikolatalı pasta vardı ya, işte onu alıcaz aslanım. dedi ki abi paramız mı var. o ara yüreğim %30 hasar aldı. dedim bugün aldım biraz para, sevindi. heh gül be aslanım, ben daha neler alırım sana.

capsler için reserved

karnelerin verileceği gün gelmişti işte. kardeşimin dersleri çok iyiydi, aslanım benim. makine mühendisi olmak istiyordu. bizi hayatın bu lanet müstenasından kurtarıcaktı. iş çıkışı okuluna geleyim ve alayım dedim. kenarda biriktirdiğim az buçuk parayla pasta alıp eve zütürecektik beraber. öğleden sonra çok bir iş yoktu (nasıl olduysa artık). kardeşimin okulunun yanına geldiğimde masmavi önlüklü öğrenciler etrafa çoktan saçılmışlardı. bir an kendi ilkokul anılarım geldi.

- oğlum, ne olmak istiyorsun?
- doktor baba.
- aferin oğluma. siz yeter ki isteyin, ben amele olurum sizin için. küçük kardeşin de senin izinden gidecek.

ileri de benim izimden gidemeyecekti.

sabah 7'de işe gider akşam saat 6'da eve gelirdim. hiç bir sosyal ilişkim yoktu. kadınlar neden böyle erkeklere baksın ki... üstü başı yağ, pislik, kazandığı nesine yeter ki... günler geçe pgibolojim bozulmaya başladı. gerek iş şartlarının ağır olması, gerek etrafımdakilerin "ah bu gencin başına gelenlere bakın!" demeleri felen. ne vardı oysa ki. alnımın teriyle paramı kazanıyordum.

keleşle mi öldürdün 4-2 ilen mi?

reserved

--spoiler--

--spoiler--