peşinden koşanın çok oldugu birini sevmeyin. yoksa kahrolursunuz beyler. bu 6 aylık süreç
Hayatımın en zor süreciydi. o kadar acı çektim ki kendimden utandım yemin ediyorum. sevdigim bi büyügüm vefat etmişti onun ölümünde bunun çeyregi kadar üzülmemiştim. sırf bunun için kendimden utanıyorum ama elimdede degil. siz siz olun asla bu hataya düşmeyin kendinizden bile nefret ediyorsunuz. en kötüsüde insanda kalıcı hasarlar bırakıyor beyler. (Unutkanlık, stres,depresyon) bu girdabın içinden nasıl çıkacam bilmiyorum.

Edit:konuyu anlatayım: kıza açıldım herşey çok güzeldi kızın bana ilgiside vardı. ama eski sevgilisine hala aşıktı. Uzak durmaya çalıştım çalıştıkçada herşeyi berbat ettim en sonunda kız resti çekti duygularımı küçümsedi, hakaret etti. sadece sen mi birşeyler hissediyorsun demeler felan. kahroldum. Şuan seviyormuyum bilmiyorum sadece ufak bir şarkı fena halde etki ediyor bana o kadar. ruh halim degişmiyor o ayrı. ne hissettiğimi
Hiç bilmiyorum. Ama artık yanımda olsada istemem heralde

panpa sevdigimiz insanı arşa çıkarıyoruz. Onu en üstün görüyoruz. bunun için kaybediyoruz aslında

anlamıyorlar işte sıkıntı o

Kardeşim eger imkansız oldugunu seziyorsan adım atma. Çok ciddi söylüyorum. hayallerinde kalsın ve öylece bir gün sönüp gitsin.

kardeşim yokluk tesellisi felan degildi. kesinlikle degildi. O eski huur cocuguna hala köpek gibi aşıktı. unutmak istiyordu. ve eminim ki zorlasaydım unuttururdumda kız beni sevebilirdi adım gibi eminim. ama o bin kendini sürekli hatırlatıyordu. her gözlerine baktıgımda onu görecektim. Belkide bunun için uzak durmak istedim

Kardeş sevme diyorsunda olmuyor be ya. Ortalık huur dolmuş. samimi birini gördügün anda kapılıp gidiyorsun işte. Ama hep söylemişimdir bir insanı sevip sevmemek çogunlukla elimizde olan birşey.