beyler nickim iyi mi lan nick değiştirsemmi amk

@17 büyük ihtimal yok öyle bişey panpa ancak istisnai durumlar.

@18 buyur panpa ;

Gözlerini açtığında her taraf bembeyazdı...
Etrafında kimisi küçük kimisi büyük insanlar dolaşıyordu.. kimiside onunla ilgileniyordu..
Üstlerinde kıyafetler, atkılar,bereler vardı kendi üstünde ise sadece küçük bir atkı..
Sevmişti bunu Kardan Adam ihtiyacı duyduğundan değil sevmişti işte..
insanların kendilerine olan ilgisini, etrafındakileri ve bu küçük atkı hepsi çok hoşuna gitmişti
Birde dağların arkasından süzülen bir ışık ama ışığın kaynağını görememişti ve ışık gittikçe yok oluyordu..
Kardan adam dünyayı seyrederken saatler geçmiş insanlar evlerine dönmüştü hava kararmış ve gökyüzünde bir parlama belirmişti Ay dı bu ve etrafında minik minik yıldızlar...
Kardan adam Ayı'da çok sevdi bütün gece onu ve yıldızları seyretti bazen insanlar gelip geçiyordu yanından.
Bir ara bir çift yanaştı kardan adamın yanına,onu biraz inceleyip yakınlarına oturdular sohbet ederlerken bir yıldız kaydı ve çocuk sevgilisine "Bak yıldız kaydı bir dilek tut" dedi.
Kardan adam ise içinden ne dileyebilirki bütün bu güzellikler herşey mükemmel başka ne istenebilirki dedi...
Saatler geçiyor Kardan Adam hiç sıkılmadan gökyüzünü seyrediyordu..
Yavaş yavaş etraf aydınlanmaya başladı ve dağların arasından yine bir ışık belirdi belirli bir süre sonra ışık gökyüzüne doğru tırmanmaya başladı.
Ay yerini Güneşe bırakmıştı.. Güneşti bu!!
Kardan adam onuda sevmişti ama bu öyle değildi nedense... Diğerlerinden farklıydı tamamen...
Gördüğü tüm güzellikler bir an için aklından geçti evet bu kesinlikle farklıydı..
Kardan Adam güneşe aşık olmuştu!!..
Bir an tüm hissettiklerini anlatmak istedi güneşe ama konuşamıyordu bile o..
Eğer öyle bir yeteneği olsada onun güzelliği karşısında konuşabileceğinden emin değildi..
Sadece sessizce izlemekle yetindi...
Onu izlerken zaman çok çabuk geçiyordu ve Güneş yine dağların arasında kayboldu yerini Ay'a bıraktı..
Acaba onu ne kadar sevdiğimi bilse gidermiydi diye düşündü Kardan Adam..
Bütün gece onu düşündü artık ne Ay ne yıldızlar nede diğerleri ne kadar güzel olsalarda onu etkilemiyordu.. çünkü Güneşe aşıktı o..
Sabırsızca Güneşin yeniden gelmesini bekledi bütün gece ve sonunda güneş yine geldi..
Bir saniye bile ona bakmadan duramıyordu Kardan Adam kendini kimsenin olamıyacağı kadar mutlu hissediyordu..
Zaman böyle geçerken birşey farketti gitgide küçülüyordu güneşin sıcaklığı karşısında ve bunu engelleyemiyordu ama o bunuda umursamadı güneşi ve dağların arasında kayboluşunu izlemeye devam etti...
Yine kardan adamın düşünceleri arasında bir gece kayboldu ve sabaha erdi kardan adam sonunda gitgide eridiğinin farkına varmıştı..
Nasıl olabilirdi bu O güneşi bu kadar severken ama o yinede iyi niyetiyle eğer onu ne kadar sevdiğimi bilseydi beni incitmezdi diye geçiştirdi ama gitgide yok oluyordu kardan adam ve yine gece oldu..
Kardan adam yok olacağını bile bile hala sabah olsun istiyordu Güneşi görmek için can atıyordu...
Onu düşünürken birden gökten bir yıldız kaydı ve aklına yanında oturan genç çift geldi..
Demekki herkesin, herşeyden çok isteyebileceği bir şey olabilirmiş dedi...
Kardan adam ve bir dilek tuttu "Keşke bende insan olabilseydim ve güneşi her gün aynı şekilde izleyebilseydim" dedi.
Ertesi gün geldi güneş yine gökyüzüne tırmanmaya başladı..
Kardan Adam her zamankinden daha büyük bir hayranlıkla izledi onu...
Güneşin sıcaklığıyla eriyip kayboldu ama her kış geldiğinde hiç umudunu kaybetmedi ve O hala güneşe kavuşabilmeyi hayal ediyor...

Sende Umudunu Kaybetme!!!...