1. 1.
    0
    şanssızım. ilk kez teklif ettiğim kız ilk aşkımdı.
    ve ben onu seviyordum çocuk bile olsam..
    seviyordum işte.
    tabi o başka aileye üvey evlat olarak gidene dek.
    ve o evde canına kıyana dek.
    reha muhtarın ilk programlarının oldugu zamanda.
    nerde nasıl neden canına kıydıgını bile bilmeden..
    show tv de izlemiştim cenazesini ve ilk kez görmüştüm anne babasını..

    mutsuzum çünkü ondan sonra olan kız arkadaşım.
    daha 5 - 6 yaşındayken tanıştıgım.
    yediğim içtiğim beraber kavga ettiğimiz.
    ailelere sitem edip sokakta sabahladığımız
    hatta evden gibtir git dediklerinde
    bana tek kapısını açan arkadaşıma yavşıyordu.
    beni sevdiğini söyleyerek?
    hatta arkadaşım istese iç çamaşırını bile hediye edecekti.

    ondan sonra artık güvenim kalmadı dedim zaten.
    duygusal bir tipim.
    sonra sanala bağlandım. sanalda kız arkadaş edindim.
    3 sene görüştüm. kız çok güzeldi almanyada yaşıyordu.
    onunla konusmak icin telefon kulubesine giderdim ki.
    turkcell den o zaman yurt dışı aramak çok zordu.
    üniversiteyi onun için yaktım desem yeri vardır.

    sonra mahalleden bir kızı sevdim.
    bana o kadar yalan söyledi ki.
    ne kadar yalvardıysa hep geri çevirdim.
    iğrenmiştim ondan.
    düğünün olacagı gün bile aradı arkadaşları..
    ağlamaktan bi hal oldu dediler.
    ( babası zorla evlendiriyordu )
    beni aramayın dedim. kapattım telefonu.

    ulan insanlardan bi halt görmedik dedim.
    kendimi başka birşeye vermeliydim.
    heveslendiğim bir araba olayı vardı.
    ( yavşaklaşmayın tofaş felan değil )
    ulan dedim borç harç alacagım.
    girdim krediye ve aldım.

    2 senedir insanlık dışı çalışıyorum
    otomotiv sektörünü bilen bilir.
    işçi gibilsin mantıgı ile çalışır.
    1 sene sonra rahata eriyorum.
    ama şuan zütüme giren çıkanın haddi hesabi yok.

    beni kimse anlamadı evden. kimse bana destek olmadı.
    ne dedilerse yaptım yinede.
    bütün mahallede ki cocuklarım uyuşturucudan adam vurmak yaralamaktan sabıkalı.
    benim sicil hala temiz
    ( yakalattıgım satırı saymazsak o da benim değil arkadaşımındı.
    yanımızda ki arkadaşlardan bi tanesi üşüyünce satırın sahibi montunu ona verdi.
    satırıda biz gömdük sözde. )

    şuan odamdayım ve buz gibi.
    doğalgaz yeni geldi oturdugum mahalleye.
    o yüzden soba kurulu diğer odada.
    benim odam ise buzhane.
    sırf aileme kızdığım için oturdum iyice asosyal oldum.
    sabahtan beri birşey yemedim.
    az önce yediğim 1 elma ile 1 sigarayı saymazsak..

    üniversiteye geri döndüm aftan yararlandım.
    bitirmek olacak artık tek çarem ki.
    kurtulayım çaresizlikten.

    bu yaşadıklarım..
    bazen o kadar dokunuyor ki.
    ölmek bile yük gibi geliyor.

    özet : okuyanın canı sağolsun. okumayan ki liselilerdir büyük ihtimalle gibtirsin gitsin.
    Tümünü Göster
    ···
  2. 2.
    0
    eyvallah
    ···
  3. 3.
    0
    şuku için yazmadım ki
    daraldım iyice
    ···
  4. 4.
    0
    sağlığım yerinde ama bu stres bu sıkıntı ile nereye kadar?
    insanı yiyip bitiren şey stres sıkıntıdır.
    ···