-
1.
+1o sabah her zamankinden farklıydım sanki beynimde filler gibişmişti. geceleyin bir şeyler olduğu aşikardı ancak anlayamıyordum. metrobüste en ön koltuğa oturmuştum. son hatırladığım şey yanımda yoğurt gibi bir şey taşıyan bir amcanın "kaptan çok hızlı gidiyorsun yavaş" demesi oldu. sonra ne olduğunu anlamadım bir şimşek çaktı sanki, boşlukta buldum kendimi. akabinde gözlerimi zar zor açabiliyordum etraf ateşliydi ve havada süzülüyordum, kilometrelerce yükseklikteydim ve yüzüme vuran rüzgarı hissedebiliyordum donmuştum ama etraf ateş turuncusuydu. düşüyordum.
-
2.
0devammm
-
3.
+4adaya mı düştünüz amk millet uçakla düşer bunlar metrobüsle düşüyor fakirliğe bak
-
4.
0otobüs sanmış
-
5.
+1@3 kahkaha attım oç
-
6.
0az sonra turuncumsu bulutlar geçti ve ufak tefek şehir ışıklarını görüyordum ama her şey gökyüzünden tutun gördüğüm en ufak nokta ateş turuncusuydu. sarhoşladım ve kendimi tamamen bıraktım, aklımda hayatımın en önemli anları yankılanmaya başladı. "itü demek ha! bravo oğlum gurur duyuyorum seninle.!" "you are not a fast server but the business is fast so we need to make this decision. sorry." "you are always doing this chris!" "senden nefret ediyorum!" "(babamın ağlama sesi)" "(annemin ağlama sesi)" "the new world order!" bunlara benzer birçok şey duydum ki hikayenin ilerisinde ilgili kısımlarda duyduklarımı yine hatırlatacağım. sürekli bu seslerle ve turuncu alevi bir atmosferde yere doğru müthiş bir hızla ama öyle böyle değil, kaburgamın ve yüzümün çekildiğini kanımın vücudumdan adeta çekildiğini hissettim hem korku hem de fiziksel olarak ve müthiş bir hızla yere çarptım.
-
7.
0gözümü kahvehane gibi bir yerde açtım. ama öyle böyle kötü değilim. kolumu kaldırmaya çalışıyorum yok, kalkmıyor geri iniyor. ben böyle bir acı yaşamadım hayatımda. etrafımda kalabalık var beni masaya yatırmışlar "gözlerini açıyor" diyor birisi. gözlerimi açıyorum ama baygın haldeyim boynumu çevirmeye çalışıyorum sonrasını kontrol edemiyorum boynum o tarafa doğru düşüp kalıyor. sanırım bi 3-4 saat öyle yatıyorum orada sonra biraz daha iyi hissediyorum kendimi ve gözlerimi açtığımda bir kulubede uyanıyorum. adamın biri geliyor, "uyandın mı? vallahi yaşaman bir mucize evladım." zar zor "neredeyim?" diyorum. adam kendini tanıtıyor. süleyman adında bir doktor, beni evine almış. istirahat ettiğimi söylüyor. beni nereden bulduklarını soruyorum, bulan kişiler beni eminönü'ndeki denizden çıkardıklarını söylemişler. hayretler içerisindeyim.
-
8.
0gözüm odayı tarıyor, doğrulmaya çalışsam da yapamıyorum. doktor süleyman dinlenmemi söylüyor, bir içecek getiriyor yeşil renkte. zar zor içiyorum ve uykuya dalıyorum tekrar. uyandığımda sabah ezanını duyuyorum. ev, bir doktorun evine göre oldukça eski püskü ve fakir evi gibi. yerimden kalkıyorum, ve büyük bir gümbürtü duyuyorum ve de çok yakınlardan duyuyorum. penceden dışarı bakıyorum köy gibi bir yerdeyim, lan ne ara getirdiniz beni buraya. fakat o da ne? bir gümbürtü duyuyorum dıbına koyayım uzaklardan pat pat pat pat. ardı arkaya ardı arkaya. o ara duvardaki takvime ilişiyor gözüm 17 mart 1915.
-
9.
0millet elinde meşalelerle sokağa dökülmüştü ve çok uzaklarda patlayan bombaların oluşturduğu turuncumsu görüntüyü korkuyla izliyordu. içlerinden bir dedeyi duydum "geçmişte çok savaşa katıldım, türk ordusunun bu taarruz karşısındaki şansı çok düşük. sanırım bu kez sonumuz geldi ismet.." diyordu. "enver paşa'ya durumu bildirmeliyiz." dedi ismet. hızla ayrıldılar ve meraklı kalabalık arkadalarından bakakaldı. ben şaşkınlıktan dilimi yutmuştum ancak onları takip etmem gerekiyordu. bunlar ismet ve enver paşalar mıydı? belki onlar beni geri gönderebilirlerdi, bu lanet yerde kalmak istemiyordum.
-
10.
0rezerved
-
11.
0ismet'i takip ettim. bir sokağı döndü, arkasından döndüğümde sokak bomboştu. biraz ilerledim, arkamdan bir tetik sesi duydum "kaldır ellerini kıpırdama!" kafama indirdi yere düştüm. "abi ne oluyoruz bi saniye" demeye kalmadı kafama botu yedim.
-
12.
0uyandığımda bir masadaydım, siyah bir silüet belirdi. yüzünü göremedim başta, sonra yaklaştı, ışık tutulmuştu yüzüme bu yüzden göremiyordum. suratıma sigarasını üfledi birisi. "dıbına kodumun evladı! sigara üfleme suratıma!" diye bağırdım. bir tokat indi suratıma. "huur çocuğu" diye bağırdım. kibirli bir ses "askerler" dedi, bir aparkat mideye bir yumruk dıbına koyim yumruğumu savurdum birinin suratına geldi. hemen ardından bir anda üstüme yüklendiler "tutun!" diyordu bir ses. "durun abi buraday.." diyemeden ağzım yüzüm kan revan içinde kaldı.
-
13.
0Rezerver tutar
-
14.
0abi dedim tamam, ne soracaksanız sorun. "seni kim yolladı?" dedi. "ah ben de onu bir bilsem" dedim bir tokat daha indi yüzüme. "sen bizimle alay mı edersin melul!" dedi. "abi buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum, zaten buraya ait değilim" dedim. "belli zaten, hiç böyle giysileri olan birisini daha görmemiştim, söyle kimin ajanısın?!" dedi suratıma tokat attı. lan vallahi bilmiyorum allah belamı versin dedim. gözüme baktı, askerler dedi çözün bunu. tuttular kolumdan yukarı çıkardılar bi odaya zütürdüler.
-
15.
0ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ฏ๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎๎ํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํํ ค้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้Tümünü Göster
-
16.
0ismet paşa girdi içeri "paşam beni dinleyin, kafamı toparladım ve her şeyi anlatacağım. beni köylüye sorabilirsiniz, buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum bir doktor beni evine almı... " derken ismet paşa "sus" işareti yaptı "her şeyden haberimiz var." gelecekten geldiğimi anlattım, ismet paşa hiç kesmeden beni dinledi ve ardından şu soruyu sordu: "kuzum seni deli mi gibti?" lütfen inanın paşam dedim dinletemedim. biraz sonra da enver girdi içeri. ismetle arapça bir şeyler konuştular. ismet çıktı enver oturdu.
-
17.
0"hikayeniz etkileyici görünüyor bay ... " dedi yüzüme baktı. adımı soyadımı söyledim. "demek iki isminiz var, çok garip" dedi. cüzdanımı, telefonumu ve pasaportumu attı önüme. "bunlar ne? açıkla." dedi. başladım anlatmaya, gelecekten geldiğime nihayet enver'i inandırdım. hatta ona kafkas cephesine asker yollamamasını söyledim. tokat atıp odadan çıktı.
-
18.
0gece odanın kapısını açtım, basit bir kilit sistemi vardı. dıbına kodumun cahilleri dedim içimden. aşağı inerken gözüme aralık kapı takıldı. içeri girdim, müthiş güzellikte bir hatun yatıyordu. yorganını açıp bacaklarını yalamaya başladım. gülmeye başladı kadın, gözleri hala kapalıydı. boynunu emiyordum, uzun uzun öptüm okşadım yaladım. sonra göğüslere geçtim. göğüs uçları sert ve dikti onları koparırcasına yalıyordum kadın çarşafı tırnaklamaya sıkmaya başladı. "gir artık içime!" diye bağırdı, 10 dakika kadar sertçe gibtim. defalarca boşaldı hatta orgazm yaşadı ağzını çorapla tıkamıştım neyseki. vücuduna attırdım, fermuarımı çektim ve binanın dışına çıktım. hasgibtir, askerler kapıdaydı ama beni görmemişlerdi.
-
19.
0arkadaki duvardan atladım ayağımda müthiş bir acı hissettim ağzıma üstümdeki giysiyi tıkadım ve içime bağırdım. sendeleyerek doktorun evine gittim. 6-7 saat dolandım orada çıkık ayakla amk.
-
20.
-1neyse devamı yarın beyler. hadi iyi geceler.