beyler lise hayatımı anlatıyorum acıklı

(bkz: kısa bi hikaye anlatsam dinler misiniz)

yaklaşık 20 25 dakika içinde babam gelmişti almaya yüzünde şaşkınlık ve hüzün belki halime acıdı bilmiyorum hayatımda babamla en yakın olduğum gün o gündür aldı beni arabaya napalım dedi hiç ses çıkarmadım sesim kısılmış bağırmaktan ağlamaktan gözlerim şişmiş kafamı cama dayadım boş boş etrafa bakınıyorum tugbayla olan iyi kötü bütün anılar gözümün önünde usulca yanağımı tuttum en son görüşmemizde tokat atmıştı bana belki hala ellerini hissederim umuduyla babamda halimden anlamış olacak ki hiç konuşmuyordu aldı beni köydeki eve zütürdü annenler şimdi bilmesinler erkek erkeğe biraz dertleşiriz hem dedi

anlat panpa okuyoz

rezerve

indim arabadan yürümeye halim yok oturdum bahçeye boş boş yola bakıyorum bakıyorum babam bi çay demledi geldi karşıma oturdu başladı anlatmaya işte babaannen öldüğünde ben daha küçüktüm falan hem anne sevgili gibi olmaz falan o anlattıkça ben ağlıyorum bu çıkardı sigara yaktı sonra döndü bana al bi tane dedi baba dedim yok olmaz falan okuldan aldım haberlerini içiyormuşsun dışarda başkalarına rezil olacağına benim önümde iç dedi aldım yaktım sigarayı babamın gözlerine baktım çok seviyordum dedim usulca eğildi sarıldı geçecek dedi geçecek ne kadar kolay söyleniyor dime canın yanar geçecek başına kötü bişey gelir geçecek bu öyle değil ki baba anlamıyorsun içim yanıyor bende ölmek istiyorum demek geldi içimden ama ses çıkarmadan çayımı yudumladım yola bakmaya devam ettim

gece 10 11 e kadar babamla köyde oturduk bu anlattı ben ağladım falan dedim eve gitmek istiyorum atladık arabaya döndük eve annemler falan hiç soru sormadılar belli babam uçurmuş havadisleri kapandım odaya vurdum kilidi kapıya çekmecede tugbanın verdiği resmi vardı ama öyle gençlik değil bebelik öyle güzel bakıyordu ki bu çocuk ölmüş olamaz dersin o gece hiç uyku uyumadım uyuyamazsın ki kafanda hep o
nereye baksan o bi yandan ezginin mesajları var tabi onuda usulca gibtir ettim başımdan sabah saat 8 sularında çıktım evden hiç bişey yemiyorum su bile içmiyorum sadece sigara saatlerce yürüdüm nereye gittiğimi bilmeden durmadan yürüdüm bundan sonraki 1 hafta boyunca böyle devam ettim

ondan sonraki hafta günlerim biraz daha bilinçli ama acılıydı işe gidiyordum akşamları çocuklarla takılıyordum kafamı dağıtmak için herşeyi deniyordum kuzenimle bile vakit geçirdim o hafta geldi bizde kaldı ona bile sarılıp ağladığımı hatırlıyorum ki o kızın belkide ölme sebebi oydu girmeseydi aramıza ayırmasaydı bizi tugba o lanet motorun arkasında can vermeyecekti

beyler sahur vakti bişeyler atıştıralım devam ederiz takip eden panpalarıma afiyet olsun

Olm şerefsizim gözlerim doldu senin hikayeni okurken kendi yaşadıklarım geliyo aklıma devam et heyecanla bekliyorum. Sabaha kadar yaz

çocuklar durumları bildiği için hepsi dikkatli davranıyorlar yanımdayken kimse sevgilisiyle mesajlaşmıyor
herkesin gözü bende acaba alevlenir mi bişey dermi diye ben zaten kendimde değilim aklımda hep tugba hiç
tadım tuzum yok sadece çocukları görmek iyi geliyor

bunlar bi yandan bana bi kız arkadaş yapma çabalarındalar
bi yandan destek olma çabalarındalar yaklaşık 1 ay kadar bütün çevremdeki insanlar bana acınası bir haldeymişim
gibi baktılar herkes hal hatır soruyor herkes ihtiyaçlarımı merak ediyordu

neye mi ihtiyacım vardı dıbına koyduğum
memleketinde biraz yalnız kalmaya ihtiyacım vardı kimse bunu bilemiyordu

bi gece babamlar uyurken aldım arabanın anahtarlarını
atladım köye gidecem sessiz sakin bir allahın kulu gelmez yolda durdum rakı cips falan bişeyler aldım mezelik
gittim köye

çıkardım sandalyelerden 2 tane koydum masayı ortaya bi tugbaya doldurdum bi kendime hatırasıyla
karşılıklı içtim bi yandan ağlıyorum hayatımda en çok ağladığım zamanlar başka hatırlamam böylesini hatırlamakta istemem
geçtim yattım içeriye kafamda hep tek bir soru neden ? neden tugba neden ayşe değil fatma değil neden o ?
neden sevdiğim kız neden arkasında bindiği o.ç değilde tugba

sabah telefonun sesine uyandım babam arıyordu önce açmadım sonra kuzenimin tugbanın öldüğünü söylediği akşam geldi aklıma korktum sarıldım telefona geri aradım noldu baba dedim nerdesin dedi köydeyim falan iyimisin dedi iyiyim dedim gece geldim arabayla bişeyim yok dedim tamam dikkatli gel falan dedi sonuçta o buraya getirmişti beni dertleşmeye halimden anladığını ima etmeye bende onunla dertleştiğim yere kaçmıştım kızamazdı ya en fazla korkardı uyandığımda fark ettiğim 2.şey ise tugbanın anıları ile yüzleşmenin rahatlatmış olmasıydı hala içimde etrafımda tugba vardı ama acıtmıyordu belkide alışıyordum onsuzluğa

toparlandım saçıma falan yıkadım ortalığı çöpleri toparladım günde 10 dal içerken 1 1,5 paket sigara içmeye başlamıştım odamda hep duman üstümde hep pis sigara kokusu usul usul yola koyuldum yolda durdum çöpleri falan attım döndüm geldim eve 1-2 saat takıldım daral geldi gittim babamların yanına yapılcak iş falan vardır belki kafa dağıtırım diye onlarda bi işe koşturmuyorlar aman bu ara üzgün aman çocuk depresyonda el bebek gül bebek herşey

Hmm rez alırım bi dal

okulun başlamasına 1 2 hafta falan kalmıştı dershane başlayacaktı çocuklar dediler istanbula gidicez eğleniriz falan arkadaşların evi varmış orda kalıcaz dedim bizimkiler sıkıntı yaratır falan yok dediler biz konuştuk izin verdiler şaşırdım bizimkiler arkadaşlarımla başka bir şehire gitmeme izin vereceklerdi o zaman anladım dışardan bakıldığında acınası durumda olduğumu tamam dedik gidelim ezgiye dedim ben geliyorum çok güzel görüşürüz falan bişeyler bastık gittik istanbula

reserved

gündüz biraz takıldık ben has fenerbahçeliyimdir ölümüne bunlar aldılar beni fenerium a falan zütürdüler ev karşıda ezgide karşıda dedik fazla burda durmayalım gidelim gittik akşam üzeri 6-7 gibi ezgi geldi çocuklar dedi biz kaçalım falan biraz oturduk ezgiyle böyle çıtı pıtı şirin denilebilecek bi kız işte görüşmemiz iyi oldu falan bişeyler ama gibimde değil göğsüme kafasını yaslamış boş boş denize bakıyor benim hayalimde ise göğsümde yatan kız tugba neyse 1-2 saat böyle takıldık bu dedi gideyim artık falan tamam dedim otobüse kadar geçiriyim gittik bunla yarın görüşürmüyüz falan yok dedim dönücem yarın halbuki 3 gün istanbuldayız bıraktım bunu otobüse çocukları aradım taksimde eskici diye bi mekana gel dediler