beyler kız sikmek günah

bende sana yazılanı uygula demiyorum zaten.. tarihte bir çok zaat vardır. kitap okumayan.. en bilindiğide şemstir.. ben kuran-ı dağlara taşlara bakarak okurum demiştir..

sana senin cariyeyle ödüllendireleceğin içinde şu yola gitmen gerektiğini söylemedim.. sana tek tavsiye ettiğim inandığın yolda gitmen.. hatta tek eşliliğinide desteklerim.. ki neden bu konuyu açtın.. onuda bilmiyorum..

o ayaklı elli örneğede neden takılısın hala.. onları yapanlar var bende biliyorum.. kimisi mecburiyetten.. kimisi de danstan sanattan.. benim orda bahsettiğim sana verilen el ayağı neden yerinde kullanmıyosun... senin yaptığın ise ben sana elma deyince elmayı yargılıyorsun.. ağacı hiç düşünmüyorsun bile..

sorularına gelince..

1. yanlış gösterdiğim kanısına nereden vardın?
ben sana ilk açıklamamdan sonraki cevabının sonunda "tam bir şakirt örneği vermişsin kardeşim tebrik ederim." demişsin.. burda direk gardını almışsın.. bir şeyi savunduğun açık.. bir şeyi savunmakta benim açıma göre o şeyi yanlış gösterdiğin anldıbına gelir...

2. neye/ne şekilde davet ettiğimi düşündün, bu kanıya ne şekilde vardın?
ilk entri deki sorun ne kadar bir şeyi yanlış göstermek değilse.. benim "herkesi ateist olmaya mı davet ediyosun?" sorumda bi kanıya varmak değil.. soru sadece.. genede açıklayım...
o anda ateist olduğunu varsayıyorduk.. neden hiç bir şeye inanmayan birisi gelirde inanmadığı şeyleri yargılar? bunun iki nedeni vardır.. ya birilerini kendi yoluna çekmek.. ya da tartışıp kendince doğru yolu bulmak.. senin "tam bir şakirt örneği vermişsin kardeşim tebrik ederim." sözün seçenekleri bire indiriyor...

3. yaradılışa inanmayan birine "yaradılışından memnun değilsen öldür kendini" demek cümlesindeki saçmalığını hala açıklamadın, sorunun içindeki paradoksa falan girmene gerek yok, sadece yaradılışı inkar eden birine, "yaradılış var ve sen bundan memnun değilsin, öldür kendini, yoksa yüreksizsin" demendeki mantığı anlatman kafi.
o cümlede anlayamadığın olay.. madem yaradılışından memnun değilsin.. madem isyan içerisindesin.. isyanın gerçekleri değiştirmeyeceğine göre boşuna savaş içerisindesin.. ve isyanını gerçekten göstermek için neden kendini öldürmüyorsun? cevabını gerçekten arıyorsan neden kendini öldürmüyorsun.. çünkü öldüğünde bulacaksın.. aynı entri içerisindeki "inş. bi gün şükrettiğinde geç olmaz.." sözüyle bağdaştırabilseydin benim açıklamama gerek kalmazdı

ben okuyan zaatlardanmışım demek ki.

o konuyu neden açtım, benim davetkar bir tutumda olduğumu söyledin. ben de bilinen dinlerin vaadler karşılığında davette bulunduğunu, fakat benim herhangi bir vaadde bulunmadığımı üstüne bir de verilen vaadlerin bana hitap etmediğini aklıma gelen ilk örnekle açıkladım.

elli ayaklı örnekte takılıyım. çünkü el su içmek için ayak yürümek için en uygun organlar olabilir, ama bunları farklı amaçlar için kullanan insanlar diğer insanlar tarafından yargılanamaz. becerebiliyorsam suyu sırf keyfimden ayağımla içebilirim ve bu konuda hiç kimseye söz hakkı vermem. ağaç metaforunu anlamadım, köke doğru inerek yine yaradılış/yaratıcı kavramlarına varacaksak döngüye gireriz, gerek yok.

sorularıma verdiğin cevaplar için teşekkür ederim öncelikle. cevaplarına cevaplarıma gelince:

1. "bir şeyi savunmakta benim açıma göre o şeyi yanlış gösterdiğin anldıbına gelir" cümlesi anlam açısından kaymış olsa da demek istediğini anladım, ama katılmıyorum. orada savunduğum şey suyun ayakla gerek keyfi gerek zorunluluktan içilebilir olmasıydı ki bunu zaten yukarıda açıkladım, tekrara düşmeyeyim. gardımı aldım çünkü suyun ayakla içilmesinin yanlış olduğuna dair bir yargıda bulunmuştun, ben de gerek o sıradaki su/ayak metaforu gerek asıl konu olan eşcinsel ilişki açısından olsun insanların seçimlerinde özgür olduğuna değindim. ve bunun karşısındaki tutumuna karşı da gardımı aldım. herhangi bir şeyi yanlış göstermedim. yanlış gösterilen bir şeyi yanlış göstermenin yanlış olduğundan bahsettim.

2. şakirtliği orada dogmatik olarak kullandım, her şakirt inancı gereği dogmatik olmak zorundadır. dolayısıyla bahsettiğin şeyin (metaforik olarak su içmek için elin kullanılması gerekliliği) dogmatik bir kanı olduğu, yani sırf "öyle olduğu" için öyle kabul edildiğini düşünerek sana tam bir şakirt örneği vermişsin dedim. ki evet, verdiğin örnek son derece dogmatikti, tıpkı bir şakirt gibiydi, dolayısıyla tam bir şakirt örneği vermişsin kardeşim. yine benim inanmadığımı varsayarsak; inanmayan birisi olarak ben orada inanmadığım şeyi yargılamıyorum, sadece inanan birinin kendi inancına göre diğer insanları yargılama yetisini kendinde bulmasını yargılıyorum. yani kısacası sen orada duruyordun da ben sana gelip öyle değil demedim, sen bir yargıya varmıştın, su için en mantıklı organ eldir, diğerleri yanlıştır şeklinde, ben de bunu yargılamak sana düşmez demiştim. inanmadığım şeyi yargılamaktan fersah fersah uzaktaydım yani.

3. senin o cümlede anlamadığın olay şu güzel kardeşim, "yaradılıştan memnun olmamak" gibi yaratılış üzerine bi memnunluk/memnuniyetsizlik fikrine kapılmadan önce yaradılışı kabul etmek gerekiyor, eğer ki yaradılış kavrdıbını reddersen dolayısıyla bundan memnun olmak ya da olmamak gibi bir şansın olmuyor. yani bir insanın yaradılışı reddetmesi yaradılışından memnun olmadığı şeklinde yorumlanamaz, çünkü zaten yaradılış yok onun için. tekrara düştüm farkındayım, vurgulamak istedim. herhangi bir isyan içinde olmadığımı da en baştan belirtmeme rağmen yine "madem isyan içindesin... " şeklinde isyan içinde olduğumdan emin şekilde konuşman tuhaf açıkçası. tekrar belirtiyorum; herhangi bir isyan sözkonusu değil, hayatımdan gayet memnunum. aynı şekilde kendimi öldürdüğümde cevabı bulacağıma inanıyor olsam zaten yaradılışa da inanıyor olurdum. yaradılışa inanmayan bir insan öldükten sonra başka bir hayata/dünyaya/ahirete inanıyor olabilir mi? bu da bu paragrafın başıyla aynı sorun aslında, tekrar yazmayayım.