1. 926.
    0
    ohoo kardeşim 1-2 part atıp gitme aq gösterip gösterip vermiyon
    ···
  2. 927.
    0
    bence zeynep ecrinin kolyeyi çaldı
    ···
  3. 928.
    0
    @@@@@@@@
    ···
  4. 929.
    0
    rezerved (geç oldu ama olsun)
    ···
  5. 930.
    0
    hikaye bitiyor herhalde amk yavaş yavaş atmaya başladı
    ···
  6. 931.
    0
    11. sayfa rezerve
    ···
  7. 932.
    0
    panpa iyi yazıyosun ama içim bayıldı amk
    ···
  8. 933.
    0
    Amk toplu at su partlari
    ···
  9. 934.
    +1
    gibtin güzelim hikayeyi yalanına sokuyum
    ···
  10. 935.
    0
    muallakye bak reklam arasi veriyo sanki
    ···
  11. 936.
    +1
    panpa valla fena sardı lan helal olsun kitap yaz almayan o.ç. amk
    ···
  12. 937.
    +1
    Amk çocu şöyle ara verme meraktan ölüyoruz burda
    Edit: kitap çıkar alalım, dizi yap izleyelim, film çek galasına gelelim
    ···
  13. 938.
    +1
    lan çinde akşam oldu devam et oç
    ···
  14. 939.
    0
    reserved
    ···
  15. 940.
    +5
    doğum günümde bile buraya yazıyorum amk ya
    ···
  16. 941.
    +6 -1
    Artık tükenmişken 10 dakikalık yürüme mesafesinde simsiyah bir ev gördüm. Bakımsız, virane gibi dursa da başka çaremiz yoktu. Artık ecrin ile konuşmaya takatim kalmamış, koşmaya başlamıştım.
    Çünkü ben de donuyordum, çok üşümüştüm.
    Siyah eve vardık. Kapısı kilitli değildi. iki katlı bir evdi, müstakil. Terk edildiği çok belli oluyordu zaten bir köşede bira şişeleri falan vardı. Evin pencereleri gazete ile kaplıydı. Ürkütücü görünüyordu. Birkaç tane sandalye, bir kilim ve kırık dökük bir masa, soba parçaları, biraz da odun yığını duruyordu. Ecrin’i yere bırakıp üst kata çıktım. Gerçi burada bu havada insan olduğunu zannetmiyordum ama yine de tedbiri elden bırakmamak şarttı. Merdivenin bitiminde pet şişe içerisinde gaz yağı ve bir kutu kibrit bulunuyordu. Üst kat bomboştu. Odaları gezdim. Odaların birinde şömine vardı.
    Hemen koşarak aşağı indim. Ne kadar sandalye varsa hepsini kapıya dayadım. En azından biri açarsa sesini duyacak, ona göre bir şeyler yapacaktım. Sonra kilimi aldım ve ecran’ı sırtlayıp yukarı kata çıktım. Ev de dışarının soğukluğunu aratmıyordu. Allah’tan pencereler kapalıydı ve o kadar soğuk almıyordu.
    ···
  17. 942.
    +6
    kilimin bir kısmını kopardım beyler, gaz yağına buladım hemen aşağı inip odunları şömineye dizdim, gaz yağı yardımıyla da şömine yanmaya başladı.

    Sonra kilimi yere serdim. Pis de olsa yapacak bir şey yoktu. Kar gözlüğümü çıkarmak yeni aklıma gelmişti. Bir güzel silkeledim üzerimdeki karları.

    Sıra ecrin’deydi. Ecrin’i dürttüm. Gözlerini açmaya çalıştı. Kıyafetleri sırılsıklam olmuştu. Tedbirli çıkmadığı çok belliydi. Kar botlarını bile giymeyi unutmuştu, montu yine kızakta kayarken giydiği mont değildi ve pantolonu olduğu gibi sırılsıklamdı.
    -ecrin uyan.

    Bunu birkaç kere tekrar ettim, maalesef istemeyerek de olsa tokatladım.
    Açtı gözlerini.

    -ecrin üstünü başını çıkarman gerekiyor.
    -çıkaramam
    Diye sayıklamaya başladı.
    -ölmek mi istiyorsun?

    Bir şey diyemedi. Sinirlenmiştim. Montunu pantolonu falan çıkardım. Utanmıştı ve cenin pozisyonunu almıştı, kendini gizlemeye çalışıyordu.
    Kendi kazağımı çıkardım, şöminede ısıtıp ecrin’e giydirdim. Bacakları üşümesin diye de montumu örttüm. Şöminenin tam yanında yatıyordu.
    Ecrin’in montunu kontrol ettim, telefonu bozulmuştu.
    Adımı sayıklıyordu. Bense üşüyordum.
    ···
  18. 943.
    +3
    Ecrin hala adımı sayıklıyordu. Yanına çömeldim ben de.
    -ali.
    -burdayım canım.
    -iyi misin?
    -evet iyiyim.
    Yalanım batsın.
    -kolyeyi.. kaybettim. Özür dilerim.
    ···
  19. 944.
    +5
    Gözümde birikmiş yaş özerkliğini ilan etti, ecrin’in alnına damladı.
    -sus yarım akıllı. Ne diye çıktın ki.
    Diyebildim. Gülümsedi. Kolumdan kendine doğru çekti beni. Sarıldı. Isınmış, sıcacık olmuştu.

    Bir süre öyle kaldık. Saat hesaplarıma göre 12 falan olmalıydı. Sabahı nasıl getireceğime dair bir fikrim yoktu.

    Buraya geleli daha yarım saat iken ve ben bu kadar zorlanmışken burada sabahı getirmek…
    Şu evden kurtulursam ve otele geri dönebilirsek dünyanın en iyi insanı ben olacağım diye yeminler ediyordum kendi kendime.
    -ali, yanıma gelebilirsin.
    Dedi ecrin gözleri kapalı şekilde. Yanına yatmalı mıydım bilmiyorum. Kilim ikimizi almazdı yani vücudumun birazı boşlukta kalırdı. Ama asıl sorun bu değildi belki de.
    Ecrin’e bu kadar yakın olmaktan korkuyordum ben sanki.
    ···
  20. 945.
    +5
    Ecrin bunu birkaç kere daha sayıkladı ama belki de –hatta büyük ihtimalle- ne söylediğini bilmiyordu ve sabah beni yanında gördüğünde kendine kızacaktı ve benden soğuyacaktı.
    Tabi aklımda şöminenin ne kadar sıcak olduğu ve yarım saatte bu kadar zorlanmışken sabahı getiremeyeceğim yer edinmişti ve dayanamayarak ecrin’in yanına geldim.
    Ona bu kadar yakın hiç olmamıştım ve belki de hiçbir zaman olamayacaktım.
    Şömine tarafında ben vardım. Sırtıma müthiş sıcak vuruyor, beni rahatlatıyordu. Ecrin’in yüzünü görmemek için gözlerimi kapatıyordum

    çünkü kendimi tutamayabilirdim. Gerçi o yorgunlukla bende hormon falan kalmamıştı da konu sevdiğim kişiyse öyle olmayabiliyordu
    ···