-Bitliyim! Ama insanim be! Yeter! Bitli bitli bitli.

Sumuklu ben adim var benim! Bitliyim! Bit kadar degeri olmayan insanlar agzina doluyorlar bitlerimi ! Dedim. Sustum..

Sustum sustum... oyle cok sustum ki gunlerce cikmadim mahalleye. Haftalarca ugramadim o merdivene.

Insanlar kemdi cikarlarini oyle cok gozetiyordu ki. Bir baskasini umursamiyorlardi bile.

Insanlar hep kotu olmazdi ya. Hep kotu olmamaliydi insanlar.

Ben daha cocuktum, bu kadar uzulmezdi cocuklar. uzulmemeliydi.

Beni kiran sadece ali miydi? Yoksa bu mahalle yine mi ufalmisti avuclarimda?
Yine mi yetmiyordu aksamlari yorgani basa cekip hayal kurmak?

Yine mi mahallenin evleri samandandi, ufleyinde ucusuyorlardi birer birer. Bir anda cirilciplsk kaliyordu koca koca insanlar. Bir anda buyuyordu cocuklar, bitiyordu oyunlar...

Gel zaman git zaman, tasindik ordan.

Baska bir eve tasindik.
O mahalleden tasindik.

Hayallerimizden, kucuklugumuzden, fakirligimizden, gururumuzdan tasindik.

Yeni hayatlar cizdik kendimize , renklendirmeyi unuttuk ama cizdik iste.

Hic komsum olmadi ondan sonra.
Kimse ali olmadi, kimse ali olsun istemedim. Aramizda bir sokak vardi ama hep kactim o mahalleden. Cunku bitliydim ben.. hepsi o . Butun sofatim buydu.

Belki de insanalrin hepsi bunu dusunuyordu ama birtek o soyluyordu.

Bazen yolda goruyor kafami ceviriyor selam bile vermiyordum.

Ali insanlarin ozetiydi, sadece bunu anlayabilecek kadar tanimiyordum insanlari.

Ali herkesdi, baklaldi, manavdi, sira arkadasimdiz universitede not isteyen kizdi, lisede mudur yardimcisiydi, ortaokulda bekciydi, evlenecegim adamdi, komsumdu..

Cunku herkes cikarciydi. Cunku herkes isini gorene kadar gulerdi.

Ben cocuktum anlamiyordum. Ben cocuktum kördum. Ali butun insanligin ozeti gibi duruyordu onumde. Ben gorememis ve hatta ona kizmistim.

Hayat kucuktu, insanlar cok daha kucuk cok daha acimasizdi.

Ben her seyi gec olsada ogrenmistim. Ama gercekleri gorunce midem oyle cok bulandi ki kimseyi sevemedim.
Yapmacik insanlarla olamadim.

Yalandan "kanka" lara eyvallah edemedim.

Ali herkesdi. Ben herkesle kucukken kustum, parmaklarimi birlestiremedim.

"Es pes kavgayi kes" diyemedim..

Belki ben ekgibtim, belki bendim cirkin olan, belki yanlis olan bendim..

Okuyup hikayeme ortak olan panpalarima tesekkur ederim.

şu an hayatın nasıl Matmazel?

Rezzzzzzzz