komşunun oğlu olmaz git kuzenini gib

anlat reis

Anlat dinliyorum

Henuz daha bes altı yaslarinda falanim, bizim zaman cocuklari bilir sokakta aksamin onuna kadar mahallede fink atilan, ne biliyim zillere basilip kacilan zamanlar.

Daha ckcuguz aklimiz hicbir seye ermiyor tabii, herkes arkadas kardes.
Zenginlik yok fakirlik yok.

Eve aksamin korunde bira siselerini singir mingir birbirine vuran babadan utanmak yok.
Elinden tutup eve girmeyi biliyoruz anca. Cocuguz tabii.

Lan gaymısın amk

Ulan fakir degiliz, bildigin aciz. Simdi simdi dusununce yuh nasil olmemisiz biz diyorum.

Tabii o zaman icindesin goremiyorsun.

Neyse anneyle baba ayriliyor, biz ayri bir semte tasiniyoruz. Gidiyoruz o semtten. Zaten her sey geri o eve tasininca yasaniyor.

Baska semtte yapamiyor, en azindan bildigimiz yere gidelim diyoruz. Bildigimiz yer boldigimiz insanlar.

O zamanlar dorduncu sinifa gecmisim. Gittiggimiz yerde de okula gitmiyorum. Hic sevmemisim okulu. Aslinda bu gibi tercihler cocuga birakilmamali, annede de suc var ama napsin evle mi ugrassin yemekle mi isle mi cocukla mi?

Neyse yeniden eski semtimize tasindik.
Oturdugumuz ev uc katli eski binanin en ust kati, evvelden de ikinci katinda oturuyorduk. Bir ustune tasindik bu sefer. Ama tek farkla baba yok.

Mahallede bizimki kadar kotu ev yok. Milletin bildigin apartman. Dogalgazli falan. Tabii luks geliyor dogalgaz o zaman. Neyse.

O yil da okula gidemedim. Yeniden tasindigimiz yerde nakil almadi beni, zamani gecti seneye gelin dedi.
Ulan okumaya falan merakimdan degil canima minnet ama iki ay boyle, sonra okul cikisindan gelen cocuklari camdan izler hale geliyorsun.

Panpalar sirf anlatmak icin yaziyorum brnimle birlikte pkuyan varsa ne ala.

Bir ev dusunun, merdivenlerinden baska bir apartmanin tuvalet borusu geciyor.
Girisi falan mahalleden ama mahalleye bakmiyor, catisinda fareler (eve girmiyorlardi) , kapisinda kediler, icinde bocekler, tuvalet mutfak yanyana bir ev. Eski tip iste.

O zamanlar cocuklugun verdi yetkiye dayanarak utanmiyorduk tabii, tuhafta gelmiyordu lan tuvalete mutfaktan girmek. Ama ne ilgincmis simdi simdi anliyoruz.

Mahallede acinan, ama cok da sevilen, sevecen , herkesin cocguna iyi davranan, kimisine kol kanat geren, eglenceli, hafif firlama ama iyi kalpli, guzel yetismis, parmakla gosterilen cocuklarindanim. Mahallede herkes cok severdi. Belki de aciyorlardi lan. Belki de yazik diyorlardi. Bilmiyorum.
O yil okula basladim ulan besinci sinifa gectim ama nasil mutluyum.
Okulu cok ozlemisim, yeni insanlar tanimisim falan. Okul zaten mahallenin uc sokak ilerisinde.

Nerdee servise bin baska okula git falan yoktu oe lukslerimiz. Zaten mahallede ksede yoktu o zamanlar o luks.

Karsi apartmanda bir oglan var, ulan cocukta bir goz bir kirpik var. Abi diyorum cocuga cunku aramizda iki ya da uc yas var. Fazlasi degil.
Ama kardesiyle takiliyorum. Mahallede oynuyoruz vs.

Kardesi de benden dort bes yas kucuk.

Cocukla ayni okuldayiz. Ben altiya gececektim o mezun oldu . Tamam iste lan iki yas varmis altiustu.

Evleri dogalgazliydi, simdi baktigimda oyle guzel degil ama ya o zamana gore ya biz cok fakirdik oyle geliyordu, salca ekmek istesek sanki herifinki altin suyuna batmis lan. Zengin geliyorlardi gozume.

Kardesiyle cok iyi oldu aramiz.
Ama kardes gibiyiz. Oynuyoruz. Sihirli annem cikmis apartmanda "habalahubalahup" yapiyoruz, ciksek ciziyoruz, ne bileyim dokuztas oynuyoruz. Bazen millet mahallede top oynuyor sirf pisligine onlara bulasiyorum falan.

Benimkinin adi ali olsun.

Ali cok cikmiyor disari evde playstation lari var belki de emin degilim. Oyle oyun oynayan bi tip degil. Yasla ilgisi yok mahalle abilerimizin bile sokakta oldgu vakitler o belki evde belki baska yerde ama agirqbi takiliyor. Oyle cok mahallede durmuyor. Zaten oyun falan hayatta oynamaz.

Bigun yine gelmisim okuldan, cikarmisim elbiseyi.
Butun cocuklugun verdigi yetkiye dayanarak, cikmisim sokaga el yuz les olana kadar oynamisim. Saat aksam bes falan olmus. Mahallenin basindan geliyor..

Ulan o ne gelmek, siyah thsrt altina pantolon, vallahi bir numarasi yok ama icim kipir kipir, bakti . Gozgoze geldik. Gulumsedi.

Sonra dudaklari kipirdadi, heycandan olebilirim o an.
Mahallenin basindan bana seslendi "bitliii".

Cok ozur dilerim ama hasgibtiiiir. Ulan tamam fakiriz tamam belki piste gorunuyor olabilirim ama ulan tamam daha kucukken bitliydim o da kabul ama gecmisim bese altiya vallahi degilim bitli :(

Ulan mahallenin ortasinda.. herkesin icinde..
Ondan baska kimse oyle bisey soylemedi, genelde cocuk pgibolojisi biri dediyse herkes der. Ama bir tek o soyledi.
Ulan keske herkes soylese o soylemeseydi be :(

Yok mu okuyan panpalar?

Bizi herkes seviyor mahallede, ama kimse bize gelmiyor, ne bileyim mahallede arkadasim olan kimsenin annesi izin vermiyor bize gelmesine, ev arkada korkuyorlar. Belki de korkuyorlardi cocuklarina bisey olur diye e haklilar.

Bende ozellikle yazin, sabahtan aksama kadar sokaktayim. E tatil falan yok haliyle.

Bi gun yine sokaktayim, ali camdan seslendi
-sumuklu isin var mi?
+yoook diyebildim sadece.
-bekle senle isimiz var dedi

Indi asaga. Elinde biraz cita, cekic, ne biliyim civi, ip falan var.
Kale yapcaz dedi.

Ulan ben sacini oremeyen insanim, kale filesi nasil orcem??
Tabii diyemedim oyle. Olur dedim.

Birlikte bisey yapcaz lan. Cok mutluyum.

Ali bu gibi seylere ele yatkin, maharetli cocuktu. Her seyden bir sey uretiyordu. Seviyordum onu.

Gozleri cok guzeldi. Bir de bitli demese, inansa bitli olmadigima. Bi inansa. Belki o da severdi beni.
Ya koca mahalle seviyordu lan o niye sevmesin..

Ama bitli degildim ki . Valla degildim...
:(

Neyse oturduk yapmaya basladik kalemizi, tahtalari ckatik, camasir ipinden file yaptik. Vs .

Ali tahtayi cakacak, sen burdab tut diyor geliyor elini elimin ustune koyuyor.

Ulann!!!
Cekip bi yana koyuyorum yine geliyor usftune koyuyor elini.

Yoksa??? Heycandan kalbim cikcak yerinden.

Seviyor mudur o da?

Kale bitti ama nasil uzgunum eve gircek diye.
Simdi olsa o kaleyi evde gotune mi sokcan, disari cikmiyon kaleyi napcan derim ama o zamanlar daha nazigim *

Ulan elimi tuttu elimiiii. Eve gidecek. Mutsuzum tabii. O cikti eve ben mahalledeyim.

Cami acti, evleri ikinci katti.

Bi ses yukseldi yine ama ses tonu alay edici asagaliyici, "bitliii"

Ulan az once!!!
O an anladim, isi bitene kadar iyiydi herkes. Isi bitince hooop yine basa sardi.

Picti galiba biraz, ya da simdi olsa terbiyesiz derdim ama o an.. hic bisey diyemedim
Uzuldum sadece.. bogazim dugumlendi. Egdim kafami, bitli degilim dedim.
Degilim iste bee inansan olur musun sanki?

Ama neden inanasin ki?

Yavas yavas ergenlik giriyor devreye tabi, begenie istegi, guzel olma arzusu.
Tamam guzel bi kiz sayilmam ama cirkinde degilim hani.

Yavas yavas mahalleden el etek cekme durumlari. buyudum havalarim

Ufak ufak bulundugum ortamdan utanma halleri, neden bizim evimiz cirkin diye utanmacalar.
Ne bliyim tavandaki farelerden nefret etme halleri.

Oturdugum evden, icindeki esyadan, belki kendimden bile utaniyordum.
Ulan ergenlik iste ne biliyim. Fakirlik neden ayip olsun da o yasta birine bunu anlatmak zor. Ne biliyim.
Salakca belkide.
.
Bir suslenmeler, hafif hafif kendini begendirmeler falan. Ama yok ali nin hala gotunde degilim.

Ben onun icin hala o pis apartmanda oturan fakir bitliyim.

Simarik pic . Neyse sakinim.

Ilgi gormedi panpalar, olsun baslamisken yarim birakmicam yine de yazicam be.
Cocukluk, hatirladikca tuhaf oldum sabah sabah.

Birgun yine mahallede oturdugu ender gunlerden biri.

Kardesi, ali, ben.. ucumuzuz neden bilmiyorum.

Ulan demesin mi kardesim seni seviyor diye.

Ben sok ben iptal.
Kardesi de cocukluk iste kiziyor buna vuruyor ya yok oyle bir sey diyor. Ama belli seviyor . Cunku biri aliyi seciyorsun dese ben de ayni seyi soylerim.

Utandirmamak icin kardesini, uff yalan soyleme biz arkadasiz diyip alip goturuyorum cocugu.

Abim, yalan soyledi diyor cocuk. Biliyorum bosver onu bana da bitli diyip duruyor diyorum.

Cocuk bir rahatliyor. Sirf rahatlasin diye gomuyorum abisini.

Ama soylerken farkediyorum.

Kibirli, simarik, ukala, pis bi cocuk bu ali. Tabii liseye gecti iyice kalkti gotu basi diyorum icimden.
Simdi ne bicim kizlar vardir orda allah bilir.

Duyuyorum kiz, arkadaslari oluyor lisede, ne biliyim eve geliyor bazilari goruyorum. Onlarin yaninda da bagariyor "bitliii" diye.
Ama kale yaparken elimi tutmustu:(
Seviyor sanmistim:(

Iyi biriydim ben, iyi insanlar sevilirlerdi.
Yani ne olursa olsun.
Ailesi darmadagan, oturduklari ev tak gibi hatta kafasi bitli bile olsa iyi insanlar devilirdi. Ben daha kucuktum ama biliyordum bunu.

O neden bilmiyordu?
Ben mahallenin kopeklerini bi seviyordum ama o beni sevmiyordu.

Mahallenin kaldirimina otruup onlarin camini izlemekten yorulmustum arfik.

Baska kizlari seviyordu o belliydi.
Baska hayati vardi . Mahalleden uzakti, cevresi baskaydi.

Zengin pic. Neyse.