beyler ishal hikayemi anlatacağım

yepyeni güzel bi güne uyanmıştım. sabah güzel bi kahvaltı edip spora salonuna gidecektim. yumurta haşladım kendime peynir falan yiyip çıktım evden. spor salonuna gittim bir arkadaş var onla muhabbete daldık falan muhabbetten sonra ısınma hareketlerini yapmaya başlıyordumkiiiii öyle bir ağrı hissettimki karnım sanki yerinden çıkacaktı.o ağrıyla yere doğru düşüyordumki koşu bandına tutundum. hani ishal olunca bi ağrı gelirya karnınıza konuşamazsınız o derece. adam koşu bantının yanına geldi diyoki koşunu bitirdiysen bende koşacaktım falan bişeyler geveliyor ama ben ağrıdan adamın gözlerinin içine bakıyorum bişey diyemiyorum.bi gayretle soyunma odasına girdim. havluyu yüzüme kapadım gelen geçen bana bakıyordu. sonra nasıl olduysa ağrı geçti biraz daha oturdum bekledim. sonra tekrar girdim salona yine o inanılmaz ağrı saplandı karnıma. kendimi topallayarak tuvalate atıyordumki tuvalet dolu. hemen havlumu alıp sporda giydiğim kıyafetlerle bi gayretle durağa kadar gittim giderken öyle bi zorlandımki millet bana acayip acayip bakıyordu. durakta dolmuş beklemekte başka bi dert. bide biz köy gibi biyerde kalıyoruz yani biraz ıssız bir yer.. herneyse durakta beklerken gelmeyen dolmuşların 7 ceddine sövdüm.

ağrı dayanılmaz bi hal aldi artık bütün beynim zütüme odaklanmıştı sıvı tak ucuna gelmişti. konuşamıyordum , donuk kalmıştım duraktaki başı kel bıyıkları terlemiş adamların sinsi bakışlarıyla birlikte bir beyaz ışık belirdi. olamazz artık dayanaamııyorummmm hani ölürken yaşadıkların flim karesi gibi geçer ya aynen öyle tam koyveriyordum ucu ucuna gelmiştiki dolmuş korna çaldı bu bana umut ışığı oldu. öyle sevindimki can havliyle attım kendimi dolmuşa oda ne dolmuşta yer yok ayakta gidiyoruz heryer yanıyor bıyıkları terli adamlar koltuk altı kokuları, işte o halde kendimi tutuyorum.ama ölüyorum çok fena az ıkınsam koyvereceğim.

sonunda geldik müsait biyerde dedim durdu. bozuğum yoktu 10 tl uzattım adam 2 saat paranın üstünü veriyordu, para üstünü verirken o ağrının üstüne birden bi ağrı girdikii az koyverdim. para üstünü hazırlarken herkes dolmuşta suratını ekşitti bune koku diye camları açtılar. artık dayanamıyordum paranın üstü kalsın diye indim dolmuştan eve gidiyordum artık ağlama noktasına gelmiştim.eve 10-20 metre kala bacağından vurulmuş adamlar gibi yürüyordum. sonunda evin önüne geldim (ev 2 katlı altta yengemler üstte biz kalıyoruz) orada zile bastım(dışkapı) o an az bişey daha koy verdim donuma. merdivenleri tutuna tutuna çıktım.. kapıyı açtım girdim eve tuvaletin kapısına geldim ki kapı kilitli offfff o an dünyanın en şanssız insanlarından olduğumu anladım açç kapıyıı diye bağırıyordum. meğer benim bin kardeşim tuvalette kulaklıkla müzik dinliyor...

artık umudum kalmamıştı... zütümde sanki atom bombası vardı. savaşta ağır yara almışcasına alt kata yengemlere indim. kapıyı çaldım içerden müzik sesleri geliyordu. kapıyı yengem açtı içerde gün vardı yaşlı yaşlı karılar amkk ne iğrenç bi koku vardı.o iğrenç çorap kokuları arasında midemde kalkmıştı. yenge tuvalet lazım acil dedim tamam evladım git gir dedi.

amaaaa artıkk son noktaydı. tuvaletle aramda sadece bir halı vardı. tuvaleteeee yerde sürüne sürüne gidiyordum. giderken halıdaki o amı ekşimiş yaşlı karıların çorap kokusunu soluyordum.. ağlıyordumm gerçekten ağlıyordum çünkü zütümdeki o tak atom bombası gibi patlayacaktı..o halıyı geçmek sanki dünyanın öbür ucuna geçmek gibiydi. halının yarısını geçtim öyle bir terlemiştimki artıkk dayanamıyordumm..ve son gücümüde hakkınızı helal edindemek için kullandım.

ve sonraaa booooommmmmm!!!1111 saldımm.o an dünyanın kaç bucak olduğunu anladım.o an hayatım bi film karesi gibi gözümün önünden geçti.. öyle bir sıçtımkii öyle bir sıçtımkii rekorlar kitabına girebilecek kadar büyük bir tak sıçtım salonun ortasına. hemdeeee salonun ortasınaaa. osuruk sesleride cabası..

sonra ne mi oldu? o haşlanmış çürük yumurta gibi kokan takum, hamurumsu ekşi çorap kokusuyla birleşince, o an çığlıklarla birlikte herkes dışarı attı kendini. yaşlı karılar acımasızca bağıra bağıra koşa koşa üzerimden geçti.

bensee... o an hiç birşey düşünemiyordum. çünkü artık sıçmıştım , savaşı kaybetmiştim. hani flimlerde gözleri açık ölenler olurya aynen öyle yerde uzanmıştım... kimse bana dokunmuyordu öylece bırakıp gitmişlerdi...