kac yasina gelmissin pezeeevenk tabi caliscan

Güle güle panpa

Memurum cugu

Biraz daha derine inecek olursam.

Yukarıda gördüğünüz fotoğrafı bu başlığı açmak üzere, bu sabah ise gelirken çektim beyler. Bir kaç dakika sonra da su an bahsi geçen yere vardım. Buraya geldiğim her sabah yaptığım gibi bu sabahta kantinden poğaçamı aldım ve çay ile birlikte güne başladım.

Geldiğimde, büyük ihtimal her sabah tam 8 da burada olan abi; yine buradaydı. Bilgisayar başında işlerini yapıyordu. Sağda solda duyduğunuz "bu memurlar çalışmıyor mk 8-5 ne kadar zor olur ki" mantığını anlatmayacağım. Öyle bir şey yapacak olsam bir önceki entry de bu insanları filmlerde gördüğümüz o çalışkan, kendisine söyleneni yapan robotları örnek vermezdim.

Kahvaltımı bitirmek üzereyken bütün memurlar 'masa başlarına' geçmiş ve işlerine başlamıştı. Hepsi ciddi, temiz giyinen, makyaj ve kirli sakal dışında bir aşırılığı(!) olmayan insanlar. Bu arada küçük bir ayrıntı, bulunduğum kattaki herkes (sekreter hariç) mühendis. Evet mühendis. Aklınıza gelebilecek her türlü mühendis işte...

Evet gerçekten okumuş, buralara gelmiş çalışkan insanlar buradakiler. Her ne kadar yanımdaki kendisine 'asistan' adını vermiş olan sekreter abimiz bahsi geçtiği kadar çalışmıyor olsa da...

Benim burada bulunma amacım okuldan gelirken "devlet islerini öğrenmek" olarak söylense de ben; gözlem yapmak, bana itici gelen bütün insanların burada bulunup bulunmadığını anlamak dışında başka bir işim olmadığı kanaatindeyim.

Konumuza gelecek olursak. Bu insanlar tam bir robot. Şu an saat 09.10 yani tam 1 saat önce saat 08.10'da tüm memurlar burada, bilgisayarın başındaydı.

Hepsi dışarıdan bakınca çay ile karın doyuran. Yarım saatte bir 'sigara içme yeri' adını verdikleri balkona çıkan, 10 dk sohbet edip yine o manipüle olmuş hayatlarına geri dönen insanlar.

Böyle söyleyince "madem bu kadar 'robotlar' bu insanlar bu durumun farkında değil mi mk?" diyenler olacaktır.

Benim cevabım ise "umarım farkındadırlar dıbına koyim" olur beyler.

Eğer farkında iseler bu işi yapma sebepleri sadece
-Bu kadar sene okuduk boşa gitmesin
-Yıllık iznimiz var 2 hafta mk boru mu?
düşüncesidir. Başka bir açıklaması olacağını sanmıyorum.

Evet dışarıdan bakınca güzel cidden. Aylık bilmem kaç bin lira maaş -ki ortalama 3-5 ve ya daha fazla-

Fakat is sanırım biraz daha farklı... 7 'de kalk, jilet gibi hazırlanmış gömlek ve ceketini giy. Adam akıllı sakal traşını ol. Yola koyul. Öğle Arası 1 saat molayı 1.5 saat olarak kullan ve yeniden işe başla. Dosyalar. Imzalar. Toplantılar.
Tamam itiraf ediyorum ara sıra hatta çoğu zaman dedikodu oluyor. Ya da bazı sokaklarda karşılaştığımız kahkalar (abartılı) ile gülen 'hanımefendilerimiz' var tabii.

Az çok anlattım size işin iç ve dış bakış açısını. Büyütülecek bir mesele değil gibi görünüyor. Zaten öyle mk. "Sanki her şey normalde bir tek bunda sorun var."

Anlatılmak istenen şu beyler. Bu insanlar geleceğimizin nacizane robotları. Gurur duyabilirsiniz. Bu benim bakış açım. Yani insanlar sanki bunun için dünyaya gelmiş gibi. Kusura bakmayın memurları hedef aldım sanki biraz. Fakat bu en güzel örnek olsa gerek... Hayatının her gününü -en güzel saatleri kapsayacak biçimde- bu binada geçirmek. Burada yaşlanmak. Hayallerini gerçekleştirmek için tüm bunlara tabiri caizse 'katlanmak' zorunda olan insanlar felan...

Tabi ki benimde hayallerim var. Fakat gerçekleştirirken birilerinin beni saatlerce aynı odada tutması ve ya buna zorlaması, hayallerimin ne kadar önemli ve güzel olduğunu kanıtlar hale geliyor.

Ve bunları gerçekleştirmek için bu sıkıcı ve küçük odada durmak zor. Belki de aciz insanlar için hayallerden vazgeçebilecek kadar zor. Yani sırf parası ve 2 hafta izni var diye bu işte çalışmak bazı hayalleri yerle bir edebiliyor. Halbuki bu güne gelene kar bütün bu insanlar bu hayallerle yaşamadı mı? Bugün ne oldu da seni buraya kadar getiren hayalleri sen bırakabiliyorsun?

Kusura bakmayın. Sanki söylediklerim benden önce yazılan 'kapitalizme karşı el ele' başlıklarına benzer bir hâl aldı ama anlatmak istediğimi tam anlamıyla çözmek isterseniz başka bir başlıkta tekrar bir araya gelebiliriz.

Kendim hakkında küçük bir şey yazayım bari şu başlığa... Bende bir şeylerden vazgeçtim. "Ne mal adamsın mk. Hem insanlara aciz diyorsun hem de gelmiş bende bir şeylerden vazgeçtim diyorsun." Haklısınız. Tabi vazgeçtiğim şeylerin ne kadar ufak ve gereksiz olduğunu öğrenene kadar.

Örneğin; giblenmedi diye, tüm gün boyunca üzerinde çalıştığım ve seviye seviye tüm konulara değineceğim başlığı yarıda bırakmak bunlardan bir tanesi.

Bakarsınız bu da bahsi geçen başlık gibi olur. Her neyse. Söyleyeceklerim her ne kadar çok olsa da ben bir an önce susmalı ve bu başlığı burada bitirmeliyim.