beyler intihar etmemek için bi sebep söyleyin

bana bak lan, ailem yok diye üzülüyorsun, derdin ailen anladım.

ben biri 44 biri 41 yaşında olan ms hastası ağabeyim ve ablamı tam senin yaşın kadar zamandır taşıyorum. ağabeyim yatalak, ablam çok şükür evin içerisinde anneme filan tutunarak yürüyebiliyor. yaşım oldu 37 halen bir evladın özlemiyle yanıyorum. ilk evladım bir huurnun ellerinde heba oluyor beni hiç tanımadan bilmeden, ikincisi için üçüncü evliliğimi yapmak üzereyim ama sanırım o nikahı kıymadan vazgeçeceğim. öylesine sorunlu.

senin anlayacağın şekilde anlatayım, senin taşıyamadığın bir hayat. kimsen yok. benim kendi hayatım zaten taşınacak gibi değil (bkz: sabah cıgarasının üzerine söylev) bir tak çukurundan geldim bugünlere, evladımı taşıyamadığım kollarımda ablamı ve ağabeyimi taşıyorum haftanın üç günü hastanelere.

ağabeyimin hastalığının ilk yıllarında yaptığı ve bir defa olsun kucağına alamadığı iki evladı da, karısı da benim üstümde. üçüncü kalp krizini yeni geçiren babam ve çocuklarının bu durumlarını kaldıramadığı için yıllar evvel başladığı anti depresanlarla, anti pgibatiklerle akıl sağlığı iyiden iyiye gibilmiş olan annem de benim üstümde.

dahası da var, dördüncü iflasından bir sene önce kurtarmaya başladığımız bir fabrika (üstelik benim değil, idarecisiyim buranın) o fabrikanın alacaklıları, bir yıllık maaşlarını bekleyen 55 tane fakir işçisi, devletin sigortası, maliyesi de benim üstümde.

dahası da var, bu son evlenmeye karar verdiğim ve yakın geçmişte nişanlandığım kadın da panik atak hastası çıktı. geceleri yatağından uyanıp delleniyor "şimdi öleceğim, kalp krizi geçiriyorum" diye.

sadece kendisi cezaevindeyken özürlü oğlunu hastaneye zütürdüğüm en yakın arkadaşımın yüzünden toplam 302 şikayetçinin beşi tarafından mahkemeye verildim. 12 yılla yargılanıyorum.

bir zamanlar çok ciddi bir servetim varken şimdi bu fabrikadan bir var bir yok aldığım üç kuruş maaşla bütün bu dertlerin ortasında geceden geceye iki duman cıgaralığın, birkaç kadeh rakının peşine düşmüşüm.

işte bu kadarcık keyfim için gittiğim köylerden birinden 125 gram dalga getirirken paket oldum bir de şimdi 4,2 saplamak için torbacılıkla yargılanıyorum.

senin komutanlarının yardımıyla geçirdiğin askerliği ben 26,5 ay yaptım. normal terhis süremin dışında kalanı it bağlasan durmaz bir hücrede.

bunun dışında parçalı bulutlu dört seneye yakın ceza yatmışlığım var. bir sabıkalı olmamın getirdiği bir kararlılıkla ne arkadaş kaldı ne çevre ne akraba..

bu kadar derdin ortasında yapayalnız bir adamım. her gün başka cinayet planları yapıyorum. daha da anlaşılmaz gelecek belki ama ailemdeki herkes acı çekiyor, eğer varsa bir tanrının onlara duymadığı merhameti duyuyorum ve onların canlarını almayı planlayarak kalkıyorum yatağımdan her sabah.

gövdemde camla jiletle parçalamadık yerimi bırakmadım, öyle sevgililerim oldu ki bir tanesini bile görmeden gibtir olup gittiler.

bu kitaplarını gibtiğimin dünyasında gib gibi yapayalnız olabilirsin, tutunacak kendinden başka kimsen olmayabilir. ama en azından bak okumuşsun etmişsin, kafan çalışıyor, adam gibi adamsın. madem yalnızlık dokunuyor, yalnızlığını paylaşacak bir aile edin. evlen, çocuk yap. senin yaşayamadığın ana - baba mutluluklarını onlara yaşat. eğer bir nedenin yoksa bir neden yaratmak çok da zor değil.

akıllı ol, gibtirtme talûkatini bana sabah sabah.