beyler ilk yazı denemem lütfen okuyun

ve eleştirilernizi yapın birazcık umut sarıkaya tadında ama olsun

Senelerdir Müslüman olmam ve Müslüman bir ülkede yaşamam hasebiyle kutlu doğum haftasının yaklaştığını hissetmiştim. bayanların ellerindeki gül sayısının birden bire artması bu şüphemi doğruluyordu. kutlu doğum haftasında sadece bayanlar müslümanmış gibi onlara gül verilmesi benim canımı sıkıyor belkide kıskanıyordum. belki de bu güller ülkemizde yaşanan çifte standartın bir belgesi gibi gözüme gözüme girmesi, belki de sürekli özgürlük eşitlik gibi kavramlarla dolaşan kadınların bu haftada gül verilerek şımartılması ve de bu şımarma sonucu bas bas bağırdıkları eşitlik ilkelerini çiğnemeleri benim zoruma gidiyordu.Bu yıl bu kuralı yıkacağamı kendime ilke edinmişitim ve kutlu doğumun yaklaştığını ellerdeki gül sayısındaki artıştan anlayabiliyordum. Caddede boş boş yürürken birden onları gördüm. gülcüler, senelerdir aynı şekilde olmaları bana bu olayın babadan oğula aktarılan bir meslekmiş gibi düşünmeme sebep oluyordu keten pantolonları, klormatik gözlükleri, hafifi bıyıkları ,çizgili gömlekleri ve süveterleriyle tam bir matematik hocasına benzeyen bu arkadaşlar benden habersiz işlerini şevkle yerine getiriyor gülleri yoldan geçen kızlara verirken yüzlerine çarpık bir gülümseme yerleştiriyorlardı. çarpık gülümsemeler sürerken, içlerinden sürü lideri olduğunu anladığım bir arkadaş beni görünce diğerleri bıyık altından uyardı. beni görünce ürkmeleri izlediğim belgeselleri getirdi birden aklıma. babunların aslanları görünce uyarı sesleriyle harekete geçmeleri gibi bu arkadaşlar beni görünce önlerindeki içi gül dolu çöp kovası alıp hızla uzaklaşmaya başladı. dünyanın en önemli bitkisini aç bir otoburdan koruyormuşcasına hızla uzaklaşmaları sinirimi bozarak beni harekete geçirdi besi danası muamelesi görmek birazda olsa gururumu incitmiş her erkek gibi gururumu savunma gereği hissederek adımlarımı hızlandırdım.o hızla gaza gelmiş bir biçimde hareket ederken yerde belediyenin unuttuğu tabela kesiğine çarparak baş parmağımı yaraladım ama umrumda değildi önemli olan gururumu savunabilmekti ayağımı aksayışı yüzünden hızım biraz düşsede bu konuda kararlıydım. onların benden sanki canları pahasına kaçıyormuş gibi olması birazda zombi filmlerine benziyordu günlerdir uykusuz olmam sebebiyle gözaltlarımda morluklar ve bir pazar alışverişinizi sığdırabileceğiniz torbalar vardı.ama emindim ki bu olayı en gerçekçi kılan etken gözümüdeki uykusuzluktan oluşmuş morluklardı pek çok kişinin bu morlukları oluşturmak için yapay yollarla kalem kullandığımı biliyordum.bu olayla bir yandan gurur duyarken bir yandan da esneyerek ilerlemeye devam ediyordum hızlarını iyice artırmışlardı.ve az ilerdeki otobüs durağında durmuşlar yanımdan korna çalarak geçen otobüse atlamışlardı. ayağımı sürüyerek otobüse yetişmeye çalışıyordum.ama otobüs el hareketleri önenmsememiş ayağımın aksaması üstümdekilerin birazda kirli olması yüzünden beni tinerci sanmıştı tam otobüse bineceğim sırada otobüscünün s.ktir git lan lafıyla gerçek dünyaya döndüm. otobüs şoförü beni kapıya sıkıştırma pahasına kapıyı kapatmış bunun sonucu bir ayağım dışarda kalmıştı. acıyla ohenk diye bağırınca otobüs şoförü seri bir şekilde kapıyı kımıslos diye açarak hemen kapatmıştı. hedeflerim ise cama dayanmış bana çarpık bir gülümsemeyle bakıyorlardı otobüs ilerken camın açıldığını gördüm ve bür gülün dışarı savrulduğunu gördüm olacakları önemsemeden yola atladım