beyler hiç ölümden döndüğünüz oldu mu lan

balkondan düşmüştüm. evde tadilat vardı balkondaki fayansların altını boşaltmışlar ben de bilmiyordum. babamlar da unutmuş. aşağıdan bana seslenmişlerdi bende aşağıya uçmuştum basar basmaz. demir şah damarımın biraz üstüne girmişti.

not: siz siz olun panpalar aşağıdan biri size seslenirse önce başkasını gönderin.

up up up

up up up

up up up

panpalar ben romatizma hastasıydım böyle yazılıyordu herhalde neyse anlatim 10 11 yaşındaydım herhalde tam hatırlamıyorum dizlerim de, dirseklerim de nokta nokta birşeyler çıkıyordu az çok hatırlıyorum amk bir sabah kalktım ki yürüyemiyorum ayaklarım donmuş bildiğiniz yürüyemiyorum amk o kadar kötü birşey ki anlatamam sonra hastahane falan derken 30 gün boyunca zütümden iğne yedim hatırlıyorum nefes al diyordu doktor ben bir nefes alıyordum sanki adriana limayı gibiyorum. 30 gün sonunda biraz açıldı bacaklarım sonra istanbula taşınmıştık 8-9 yaşındaydım beyler şimdi hatırladım 10-11 yazmıştım pardon. istanbula geldik doktor bana şöyle demişti hergün evde düz koşu yap tamam dedim eve taşındık falan derken daha istanbul sokaklarına gezmeye başlamadan evde salonda resmen atlet oldum amk mutfak oturma odası tuvalet hol falan derken koşuyorum ayaklarımın açılması için düşünün amk ya ne acı birşey nasıl bir hastalıktır bu sanki buzdolabında kalmışım 10 sene. öyle böyle derken ayaklarım açıldı şimdi 18 yaşındayım hastalıktan eser yok gerçi 12 yaşında falan bitmişti o hastalık. kısacası başımdan geçen en büyük hastalık bu tabi zaman zaman bacaklarım ağrıyor acaba bu herkes demi oluyor bilmiyorum ama geçen teyzem şöyle dedi ileride çıkıcak o hastalığın bir korktum amk varya şom ağzını gibiyim teyze diyesim geldi tabi diyemem teyzem o benim. bide küçükken olduğu için hastalık hiç hatırlamıyorum bile normal bir gün de sorun sen küçükken ne hastalığı geçirdin diye hatırlamam amk çünkü çocuktuk hafızada fazla yer etmiyor böyle işte beyler...

edit: adalarda arkadaşla bigiblet sürüyorduk büyük ada'da ulan yukarıdan aşşağıya bir kaptırdı varya nasıl pedal çeviriyorum ben at arabası geliyor bide aşağıdan yol da sağ tarafa kıvrılıyor sağ yavaş yavaş çevirim derken bir kaydı ön taraf beyler ama nasıl bir züt korkusu milimle ya az daha sol tarafa kaysam büyük adanın en tepesinden aşşağıya yuvarlanacaktım artık at mı ezerdi eşşek mi ezerdi kaya mı girerdi zütüme bilmiyorum çok tırtım o gün lan bak aklıma geldi ürperdim yine .. at arabasını süren adam da laaaa huur çocuğu yavaş sürsene diye bağırmıştı çünkü at arabasına da çarpıcaktım

edit2: cenabetmiyim neyim benden sonra kimse entry girmedi.

1-) ilk okulda şakalaşırken kafamı masanın sivri yerine vurdum, beyaz yakalık komple kırmızı olmuştu,kan kaybından gidiyordum.
2-)Yine küçükken karadeniz de kıyıda olmama rağmen tsunami gibi bir dalga çarpı, alabora oldum babam kurtarmasa boğuluyordum
3-)Kafayı kapının koluna çarptım kan kaybından gidiyordum gene.
4-)Traktöre ortadan çarptık, traktör 2 ye ayrıldı adam öldü, araba takla attı, burnum bile kanamadan sağ çıktım.
5-)Şerefsiz kamyoncunun biri bigibletle giderken sıkıştırdı oç beni, salise farkıyla yırttım, kamyon altına alıyordu az daha.

Daha var Aklıma geldikçe yazarım.

çok da aklımda yer eden bir tane var...
sara krizi geçirmiştim...
oydu.

sen hiç ölümden dönebilen gordunmu yalancı bin

@ 23 sen yannanı yemışsın panpa

olmek var donmek yok amk

(bkz: sabah cıgarasının üzerine söylev)

burayı uplamak lazım güzel konu.

@738 anlat panpa dinleyelim

@737 panpa korkutucu

up up up

up up up

bir değil beş değil hangisini anlatayım amk. 4 kere elektrik çarptı, iki bigiblet bi motogiblet bir tomofil kazası, bir mide kanaması, bir damar çatlaması neticesi ciddi kan kaybı. nabız olmuş 8/3 hastayı kaybediyoruz.

@748 geçmiş olsun panpa ya şuan yanımızdasın işte

beyler hiç küçükken travma falanda mı geçirmediniz