Beyler ben kaç haftadır düşünüyorum bu çare bulamadım yardım edermisiniz ve size bi sorum olucak yazının sonunda.

26 kasım saat 17.27 de başladı herşey ilk konuşmamız o zamandı başladık konuşmaya tartışmayla başladık o zaman ben ankaraya gidiyordum sonra konuşmaya devam ettik ben onu tanıdım o beni tanıdı sevmeye başladım hemde çok sevmeye başladım gözlerini, gülüşlerini, kaşlarını, burnunu, dudaklarını, yanaklarını, kıvırcık saçlarını, boynunun sağındaki 3 tane beni, kahkasını, atarlarını, uyuya kalmalarını, tartışmalarımızı, ellerini, kokusunu, omzuma yatmasını, yağmurda su birikintesine basarak beni ıslatmasını, günaydın deyişini, yağmurda yürüyüşümüzü, parkta saatlerce oturup konuşmamızı, sarılmamızı, fotoğraf çekinmek için yanıma gelişini, şarkı dinlerken kafasını sallamasını,onu çok özledim onsuz geçen dakikaları saymaya başladım, kıskandım, paylaşmak istemedim en yakın arkadaşıyla bile, kaybetmekten çok korktum, uzun uzun iyi geceler mesajları, sevgimi anlatan mesajlar attım, ben onu tamamıyla sevdim bendini sevdim ben onun. Bana zamana ihtiyacım var biraz bekle dedi hep bekledim bana gelicek diye eski sevgilimi unutmam lazım dedi tamam atlatırım bu engeli dedim geçer dedim, eski sevgilin arkadaşım dedi onuda ayarlarız dedim buda geçer dedim ben onu bekledim aylarca ama o birgün gibi kısa bir süre içinde bir başkasını sevdi bir başkasına gitti daha öncede bir kaç kez gitmişti ama bu sefer bi başka bi başkası için gitti. Önceden olanların hiç bişeyin umrunda olmadığını anlam ifade etmediğini söyledi SUS ARTIK & SENi SEVMiYORUMdedi. Oysaki ben onu Ferhatın Şirini, Keremin Aslıyı, Mecnunun Leylayı sevdiği gibi sevmiştim onunla olan herşeye hazırdım bekliyordum gelmesini ama ters köşeye yatırdı beni, bırakıp gitti affalladım, odamdan çıkamadım başka bişey düşünemedim, nefes aldıkça canım acıdı, toparlanmaya çalıştıkca düştüm hep onu hatırladım, başka kızlar yazdı konuşamadım konuştukça anılar aklıma geldi, bana beni unutmanı istemiyorum ama unut dedi ama inanın ben her unutmak istediğimde daha ince ayrıntısına kadar hatırladım hissettim tekrar o anları. Rüyalarıma girdi mutlu etti ama rüyalarımdan uyandığımda tekrar gerçekler karşımdaydı ve yine yıkıldım. Hiç uyanmadan uyumak istiyorum artık çünkü uyanıkken daha çok özlüyorum ve ben her özlediğimde o benden uzaklaşıyor. Belki suç bendeydi sevdim çok sevdim ama suç onda değildi nerden bilebilirdi ki bu kadar güzel güleceğini bu kadar güzel bakabileceğini bu kadar sevileceğini hepsi Allah'ın vergisi ona ama şunuda biliyorum bana git artık & seni istemiyorum & sus artık demesinin sebebleri daha önce onu kimsenin bu kadar sevmediğinden, bu kadar özlemediğinden, bu kadar kaybetmekten korkmadığından, gülüşünü saatlerce izlemek istemediğinden, sesine hayran kalmadığından, kokusunu saatlerce içine çekmediğindendir. Çünkü o hiç bilmedi böyle sevilmeyi alışkın değil alışamıyor. Hem insan sevdiğinde kusur bulamazmış, unutamazda sadece daha az hatırlar. Biliyomusunuz amk az önce bu yazıyı yazarken sanki bana seslendi arkamdan napıyosun fotoğraf çekinelemmi diyip güldü çok kötüydü be çok fena koyuyor sesine dokunmak isitiyosun dokunamıyosun etrafında kimse yok çünkü. Ama umarım pişman olup geri dönmek istediğinde içimdeki sevgi nefrete dönüşmez eğer nefrete dönüşürse emin olsunki. içimdeki NEFRET onun en büyük sevgilisi olur. Peki şimdi size soruyorum arkadaşlar suç bendemi nerde yanlış yaptım yardım edermisiniz ?