beyler hazırlıktaki hocamla olan yakınlaşmamı

ve evet beklemediğm bir durum oldu bana doğru yaklaştı öpmeye başladı, sanırım yarım dk falan öpüşmüşüzdür, dudakları kuruydu bu arada oldukça, bunu söyleyebilirim ayrıntı olarak, haliyle bu hareketi beni ikna etmeye yetmişti, daha sonra beni kıbrıs şehitlerine bıraktı ve ayrıldık ben de o sırada arkadaşımı çağırdım onla beraber içtik(kafasını baya gibmiştim amk o gün, sağolsun iyi dayanmış),neyse o gün baya keyifliydim anlayacağınız.o gece hep o anı hatırlamaya çalıştım hayatımdaki en kuru ama en güzel öpüşmeydi

ben artık hocanın yemek için müsait zamanı olmasını ve bana haber vermesini bekliyordum ama bırak haber vermeyi hiç aramıyodu bile, 3 ya da 4 gün geçti ben bunu aradım bi öğlen biraz geç açtı dersten yeni çıktığını(ben de bunu bilerek aradım zaten)vaktinin olmadığından falan bahsetti sesi soğuktu bu arada, ben hafiften kıllanmaya başladım noluyo falan ama yine de sesimi çıkarmadım, neyse bir şey diyemeden zaten konuşma da bitti, o konuşmanın ardından ben iyiden iyiye huzursuzdum artık onun aramasını müsait olduğunu söylemesini bekliyodum ama bir türlü telefon çalmıyo ya da mesaj gelmiyodu, ben hafiften gurur da yaptım onun aramasını bekledim o sıralarda,10 gün kadar bir süre geçti dayanamadım hocayı aradım, telefon çalmaya başladı

çaldı.. çaldı..çaldı….açan yok ben neyse duymamıştır falan(herkes gibi kendimi kandırmalar)diye düşündüm,hem aramamı görür geri döner diye düşündüm ama geri dönen de yok ben artık iyice kafayı yedim kendi kendime düşünmekten bi kaç gün sonra bi daha aradım yine cevap yok geri dönen de…yaz okulu da bitti o esnada memlekete gittim ama kendimi onu düşünmekten alıkoyamıyodum,bi problemim olduğunu cevremdeki herkes anlamıştı ama ben kimseyle paylaşmıyodum(genelde de paylaşımcı değilim zaten, facebookum bile yoktur bu yüzden) artık hocayla bir araya gelebilmek değildi derdim, sadece neden telefonlara cevap vermediğini öğrenmek istiyodum, çevreme soruyodum isim vermden neden böyle olur diye(başıma gelmemişti dah önce) onlar da başka birisi vardır diyorlardı hiç şaşmadan kime sorsam öyle diyordu, onlar böyle dedikçe ben aramızdaki yaşanan en son olayı düşünüyor bu seçeneği eliyodum biraz da gönlüm öyle istediği için sanırım

ben artık okula dönüşü düşünmeye başladım kafamdaki soruların cevabını bulmam lazımdı ve bunu hocanın kendisiyle görüşerek bulacaktım, kafamdaki plan buydu, okul başladığı ilk hafta gitmedim daha sakin düşünebilmek için ikinci hafta gitmeyi planladım ve gittim yanına, eskiden beni gördüğünde hemen dışarı çıkar ve dışarıda konuşurduk, tahmin edebileceğiniz gibi bu sefer beni gördüğünde hiç sevinmemiş bırak dışarı çıkamyı yerinden bile kalkmadı ta ki ben rica edene kadar (o sırada da diğer hocalar da var ikimiz de ters bir şey söyleyemiyoruz) benim isteğim üzerine zahmet edip kapının önüne kadar çıkabildi ama fazla konuşamadık, benim konuşma isteğimi de hiç beklemediğim bir şekilde ‘’ben hocayım sen öğrenci ne konuşabiliriz ki ‘’diyerek reddetti.

ben beynimden vurulmuşa döndüm bana o güne kadar hoca olduğunu hissettirmemişti ama o son lafı fena koydu amk, ordan ayrıldıktan sonra normalde hep otobüsle dönerim eve o gün yürüyerek döndüm bi yandan da olanları kavrmaya çalıştım hala nedenini öğrenmek istiyodum bu davranışlarının aslında belliydi ama, bi yandan da kendimi teselli etmek için ulan sana kız mı yok hiç yoksa ebru(aklımca cepteydi) var amk diye düşünüyodum, o sırada ebruya mesaj atmayı da ihmal etmedim hemen cevap verdi nerdeyse (hoşuma gitti baya özlemişim cevap almayı onu fark ettim o sırada amk) ama hala nedenini öğrenmek istiyodum o gün yaşadıklarımın, madem o öğretmen ben de öğrenciyim öğretmenler gününü kendimi hedef gün olarak belirledim

ebruyla baya yakınlaştık o güne kadar ama çok güzel kız olmasına rağmen hala ısınamamışdım kıza, benim aklım hocadaydı hala bunu farkedebiliyodum o sıralarda, neyse öğretmenler günü gelid çattı ben hocanın yanına gittim hoca beni bu sefer sıcak karşıladı gülüyodu, neşeliydi bana neler yaptığımı sordu ben de onun neler yaptığını bana neden öyle davrandığın falan sordum, o sıralar çok işim vardı falan diye yanıtladı ben de ne işleriymiş bu falan diye sorunca ‘’nişan işleri’’ diye cevap verdi (vay amk şu ana kadar ki hayatımda yaşadığım en kötü andı o an) ben bir şey diyemeden ‘’düğün de nisanda’’ diye devam etti, benim ağzımdan ancak ‘’hayırlı olsun’’lafı çıkabildi, şaşkınlığımı gizleyemedim tabi her insan gibi, o da anladı hemen abimin evlendiğinden haberi vardı ‘’abinin bebeği olucak mı yakında’’ diye lafı değiştirdi

o gün eve nasıl döndüğümü hatırlayamıyorum, hatta o güne dair şu anda başka hiçbir şey hatırlayamıyorum, neden böyle yaptı,ben de biliyodum evlenmeyeceğimizi ama en azından mantıklı bir biçimde konuşabilirdik, böyle haberini almak çok fena koymuştu açıkçası

evet beyler hocayla ilgili istediğime ulaşamadım, ama bu büyük bir tecrübe oldu benim için o sıralarda çok üzülmüştüm ağladığımı bile hatırlıyorum ama müthiş bi özgüven kazandırdı bu yaşadıklarım eskiden bu kız bana bakar mı falan diye tereddüt ederdim ama benden yaşca büyük hoca bile bakıyosa artık her kızı tavlayabilirim

eeeeeeeee dıbına koyim?

vay amk ibretlik olay panpalar ölee demeyin gibindirikler

lan alpay se misin amk

güzel hikayeydi sağıl

ee sonra panpa, ebru noldu devam etsene aq!

beyler ebru işine hiç girmeyelim çıkmayız o işin içinden

huur çocuğu adam gibi bitirsene hikayeyi. biz senin özgüvenin nasıl tavan yaptı onu öğrenmek için mi okuduk ciğerini gibtiğim?

@156 ebru işi tam olarak bitmedi panpa o yüzden yazamam,şu dünyada tek çözemediğim kişi odur herhalde, şunu söyleyeyim ebrunun hiç sevgilisi olmamış daha(24 yaşında) iki yıl içinde çok git geller oldu amk hala da oluyo

cukurova almanca hazirligi gibeyim o halde ben...

bu mu amk bişey var sandım bende bare ebruya çaktın mı hiç onu söle

kardeş banane ebru'dan? hoca muhabbetini adam gibi bağla, cümleten raadlayalım amk. karı evlendi bi daha da hiç görüşmedik desen razıyım lan.

eli çükünde bekleyen bunca adamın vebalini nası verebilceksin merak ediyorum doğrusu. umrumda da değil zaten salla gitsin.