beyler hayatımın hatasını anlatıyorum

hadi yaz bin güzel gidiyo sevişme sahnelerini bekliyoz.

geldim binler.

paranoyalara başlamıştı gitme vaktim yaklaştıkça. aslında paranoya değildi. bana hiç güvenmemişti belli ki. gidince onu unutacağımı, ayrılacağımı söylüyor, ben her seferinde sadece saçmalama diyerek geçiştiriyordum.

gitmek istiyordum artık. giderken yanımda sadece yeni hayallerimi zütürmek, anılarımı, onunla yaşadığım mutlu gibi görünen ama kalbimi kemiren derin acıyı burada, arkamda bırakıp kaçmak istiyordum.

ne kadar uzak durursam ayrılık o kadar kolay olur diye düşündüm. ayrılık hiçbir zaman kolay olmazdı.

yanıldım.

beyler okuyan var mı? kendim yazıp kendim mi okuyorum?

lan ne bu okuyan var mı tribi amk yaz işte...

artık onunla fazla zaman geçirmemeye çalışıyor, ondan uzak durmaya çalışıyordum. tek başıma kaldığım anlarda, bilgisayarı ya da televizyonu açıyor, bir süre sonra bilgisayarın ya da televizyonun karşısında hiçbir şey yapmadan saatlerce oturduğumu farkediyordum.

ya da gecenin bir saatinde sokaklarda geziniyor, beynimin bomboş olduğunu, hiçbir şey düşünemediğimi anladığım an gidip yatıyordum.

bazen uyumak bir daha da uyanmamak istiyor, yastığa kafamı koyduğumdaysa bütün uykum kaçıp gidiyor, gözümü kapattığım an yüzünü görüyor, kalkıp kendime yapacak bir iş arıyordum.

bazen oturup uzunca bir itiraf mektubu yazıyor, bu bazen bir intihar mektubuna dönüşüyor, bazense sorhoş olduğum zamanlarda sadece bomboş bir kağıdı karalayıp duruyordum.

o gün sabah beni erkenden aradı. bugün görüşelim mi dedi. işim var biraz demek istedim ve dedim. bugün iş falan kabul etmiyorum. hem ne işiymiş o, bugün görüşüyoruz, itiraz kabul etmiyorum dedi.

tamam dedim.
öpüyorum aşkım dedi.
hala aşkım mı diyorsun demek istedim.
demedim.

kalktım, elimi yüzümü yıkadım. aklıma nerden geldiyse traş oldum. üzerimi giyindim ve dışarı çıktım. okula uğradım biraz. ben girer girmez sanki uzun zamandır görmediği uzaktan gelen bir arkadaşını görmüş gibi sevinçle kalktı ayağa.
bende sevindim. yüzünü görünce içimde uzun zamandır duymadığım bir huzur duydum. rahatladım. o an ona sarılıp orada ölsem mutlu bir adam olarak ölebilirdim.

gibiş var beyler takipteyiz panpa

bugün biraz evrak işlerimiz var. benim de biraz işlerim var. fatura falan yatıracağım. bize yardım eder misin diye sordu. tabii dedim. hadi sen git.

dışarı çıktı ve geri dönmedi uzun bir süre. tam aramak üzereyken, telefonum çaldı.

-ne yaptın bitirdin mi işleri dedi gülerek.
+köpek, her şeyi üzerime yıkıp kaçtın.
-hayatım işler uzadı, özür dilerim.
+önemli değil sevgilim, bir haftalık işlerinin tamammını yaptım.

farkında bile olmadım sevgilim derken. bir anda çıkıp gitti ağzımdan. bugün bunu söylediğimden pişmanlık duysam da o zaman neyse artık demiştim.

-tamam o zaman. bana gel hadi.

kimseye iyi günler bile demeden, koşarak çıktım okuldan.

onunla kapıdan girer girmez öpüşmeye başlayıp, yatak odasına gidinceye kadar birbirimizi soyup sevişmeye başlayacağımızı hayal edip sürdüm arabayı.

kapıyı çaldım uzun uzun. kapı otomatiği sert bir sesle açılır açılmaz merdivenleri ikişer üçer çıktım. kapıyı açtı bana gülerek.

üzerinde mavi bir elbise vardı. askıları, gerdanını açıkta bırakıp güzel boynunun etrafından dolanıp, ensesinde bağlanıyordu. masmavi ve parlak elbise bel kıvrımlarını açığa çıkarıyor, kalçaları sanki o kıvrımlara sığamıyormuş gibi duruyordu.

şaşırdım. biyere mi gidiyoruz diye sordum. dudaklarımdan öptü, sonra bir peçete çıkarıp dudağımdaki ruj izini silerken.

hiçbir şey sorma dedi.

arabaya bindik. anahtarı bana ver dedi gülerek. sonra telefonla birilerini aradı ve sizi bekliyoruz dedi.

+ne oluyor dedim. bugün doğumgünüm de değil.
-sana bir şey sorma dedim.

arkamızdan iki araba geldi. arabadakileri görünce bunun benim gidişim şerefime yapılan bir veda partisi olduğunu anladım.

-demek gitmemi kutluyorsun öyle mi?
+ gideceğin için hergün ağlıyorum. bir gün de kutlasam?

o gün yedik, içtik eğlendik arkadaşlarımızla. o gün bizim ilişkimizi herkesin öğrendiği gün oldu aynı zamanda. buna her ne kadar kızsam da arkadaşlarımın bana haset gözlerle bakmasından gereksiz bir şekilde gururlandım. o gün biraz patavatsız bir kız arkadaşımızın biraz da iğneleyerek evlilik ne zaman diye sormasına kadar harika geçti.

soruyu duyunca bana baktı hemen.

böyle iyiyiz biz dedim.

güldü ama içten içe ağladığını hissettim.

beyler arada uplayın bari dıbına koyayım.

neyse ara veriyorum o zaman.

okuyom ben yaa, diyenleri görünce devam ederiz artık.

reserved

okuyoduk ne ara veriyon

@320 devam edeceğim panpa.

bekliyek hadi