Evet beyler kesinlikle hayatımın en enteresan yok artık dedirtecek olayını anlatıyorum,

öncelikle okumayacaklar için özet geçiyorum;

(bkz: dünya küçük)

Geriye kalanlarla devam edelim,

Yazın Muğla'ya gitmiştim altta kalan derslerimi yaz okulunda almak için, daha sonrasında baktım 1 buçuk ay zamanım var marmaris de çok yakın gittim 5 yıldızlı otelleri dolaşıyorum iş bulmaya çalışıyorum falan, neyse 2-3 görüşme yaptım tabi ben resepsiyon istiyorum ingilizcem var biraz diye ama adamlar da haklı sezon sonu gelmişsin tecrüben yok sezon kapanmadan gideceksin bi gibime yaramayacaksın bize diyorlar

işi bulamadım artık muğla merkeze yurda dönücem tam otogara varmak üzereyken otostop çekmek için en uygun yeri sordum minibüs şöförüne o da gösterdi, geçtim bekliyorum( bilen bilir marmarisin çıkışında otogara dönen yerin olduğu kavşaktan sonra otobüs durakları var tam oradayım) elimi uzattığım ilk araba durdu şansıma, araba da audinin sağlam modellerinden, 60 yaşlarında bi adam "bodrum'a kadar gidiyorum oğlum istediğin kadar gelebilirsin" dedi sağolsun, yolda muhabbet ediyoruz falan üstümde gömlek bide yeni traş olmuşum iş başvurusu için, beni o şekilde görünce sordu sen ne yapıyosun burada çalışıyo musun dedi ben de hayır iş bulmaya gelmiştim falan dedim, bulabildin mi peki dedi ben de bulamadım dedim anlattım durumu, adam da "ben seni sevdim oğlum düzgün birine benziyosun, ben de turizm sektöründe çalışıyorum bi butik otelim var ama marmarise 25 km uzakta eğer düşünürsen sana bir numara vereyim orada gel kalan 45 gününü değerlendir" dedi, vay be dedim içimden ne şanslı çıktık falan, ertesi gün aradım numarayı bahsettim durumdan biraz, karşımdaki otellerin(2 adet) müdürüymüş onunla da baya sohbet ettik konuştuk adam beni çok sevdiğini onlarda resepsiyonda çalışmak için uzun süre kalmam gerektiğini ama benimle tanışmak istediğini söyledi, tabi ben de şaşırdım tamam dedim gittim sonraki hafta tanıştık resepsiyon olmaz ama sana beach club'ta barmen/komi karışımı bi iş verebilirim dedi, ben de baktım o saatten sonra başka bi yerde iş bulamam bide düzgün insanlar falan tamam dedim başladım yaz okulundan sonra

esas mesele bu değildi tabiki ama o da gayet ilginçti bence, neyse esas mesele;

başladıktan sonra başıma geldi, 1 ayı falan devirmişim komilikte, gün sonu sayılır işte artık kapatıcaz yavaş yavaş, ben de telefonla konuşuyorum annemle almanyadan teyzemler gelmiş falan muhabbet ediyoruz öyle, neyse kapattım telefonu baktım birisi geliyo bar'a doğru, başkası da gidebilirdi ama ben gittim ödeme yapacak diye bekliyorum falan o sırada aramızdaki muhabbet şöyle gelişti;

+kahve için teşekkür ederim arkadaşı göremedim ona iletirsiniz(meğer bizim komilerden bi abi kahve ikram etmiş otel müşterisi olmayan dışarıdan genç bi bayana)
ben:rica ederiz afiyet olsun

tam arkasını dönüp gidecekken sendeledi;
+ ben sizi birine benzetiyorum sanırım
ben:bilemedim
+isminiz neydi?
ben:cincancon
+hadi canım! annenizin ismi neydi ?
(şaşırmış bi şekilde annemin ismini söyledim)
+yok artık! ben sizin almanyadaki teyzenizin komşusuyum

dedi ve benim beyin devreleri yandı, nasıl ya falan derken anlattı meğer annem zamanında almanyaya gittiğinde onunla da tanışmışlar, 3 bilemedin 5 defa resmimi görmüş sanırım o da teyzem anlatırmış gösterirmiş arada diye, sonra annemi aradım 40 dk telefonda konuştular, o 40dk boyunca elim yüzümde böyle birşey nasıl olabilir diye sorguladım,

otostop çekmeye karar vermesem, o adam bana böyle bi teklifte bulunmasa, telefondaki müdür tanışalım demese, ben işi kabul etmesem, o kahveyi bırakacak bayanın hesabını başkası alsın deyip ilgilenmesem... o dakikadan sonra dünyadaki herşeyin olabilitesine inanıyorum..

Marmarise 25 km uzaklıkta bir yer diyorum, almanya diyorum, dünya küçük ulan, çok küçük!