beyler hayat kadını ile hikayemiz

@31 yaşanmış bir hikaye saçmalamaz göreceksin sende

onu anlatmak gerekirse 16 yaşında kızıl kafalı çilli iri yeşil gözlü ağzı burnu ufacıcık sıcak kanlı yani benim gibi öküz değil
1 65 boylarında ince yapılı bir kız ayakları ufak elleri de küçük yapılı tırnakları kırmızı ojeli cinsel bir arzu oluşturmaktan çok bir dost gibi görünüyor ve konuşmamız devam ediyor

ben neyapıyordun ki orda

eda hiç ben sadece dışarı çıkmak istemiştim

ben ama onlar seni daha önce görmüş gibilerdi..

eda evet bir kaç kez beni tehdit ettiler

ben neden polise gitmedin

o konuyu değiştirmeye çalıştı bir ailen yokmu neden yanlız yaşıyorsun?

ona herşeyi anlattım nemlenmiş gözlerimde bir damla toparlanarak yeredüştü elimden tuttu kalbim hızlıca atmaya başladı çok unuttuğum bir histi bu bana üzülmemem gerektiğini bir gün benimde mutluolacağımı söyledi tabi bunlar karşı tarafın moralini düzeltmek için söylenenyalanlardı.. bir bebek gibi buna inanmamı bekleyemezdi ama anlamadığım bir şekilde bana güven veriyordu sanki onunla olmaktan mutluydum yeşil gözlerine bakmaktan utanıyordum kendisi ile ilgili fazla bir bilgi vermemişti. keşke hiç o bilgileri öğrenmeseydim.

başı güzel ama eninde sonunda sıçacaksın kardeşim

bir zil sesiyle sıyrıldım daldığım düşüncelerden şaşırdım zil sesini bile duymayayalı uzun zaman olmuştu. kapıya doğru ilerledim açtım kapıyı ve
-meraba ben eda dün benim için kacga etmiştin- dedi
-evet hatırladım- dedim biraz da utanarak elinde poşetler vardı..
-ee içeri davet etmeyecekmisin- dedi gözlerini kısarak gözleri iri ve muhteşemdi..
gir demeden içeri atladı - sana birşeyler getirdim dolapda bir şey yoktu-dedi
-gerek yoktu bunlara neden geldin?- dedim
-sadece beni koruyan adama teşekkür etmeye geldim- dedi
poşetleri içeri, mutfağa bıraktı ben boş bulduğum sandalyeye oturdumonu izlemeye başladım
yorulmuş olan vücudu, devamlı inip çıkan göğsü güzel bir ritmik görüntü oluşturuyordu işleri bitince masanın karşısına oturdu..
-ee bu gün nasılsın kahraman dedi? gülerek -bu gün kimi kurtardın-
-kimseyi- dedim -sadece seni kurtardım- dedim muhabbetimiz devam ediyordu ve ben konuştukça açılıyordum adeta her kelime beni eski zamanlarıma zütüren bir gündü çocukuğuma zütürüyordu sanki..

herneyse hikayemi bitirmeliyim..

Gözlerimi açıyorum, kafa ağrım geçmiş sadece karnımda darbe yemekten mavi yeşil kırmızı olmuş ve adeta gökkuşağına dönmüş kaburgalarım ve alnımda bir yara bandı var.. üstümdeki yırtılmış battaniyeden kurtulmuş ayağa kalkmıştım hafif başım dönüyordu.. her odayı gezdim gözlerim onu arıyordu uzun zamandır evime bir insan dahi gelmemişti yanlızlıktan .. o yoktu ama odalarda bir şeyler değişmişti yerlerdeki eşyalarım toplanmış yıkanmamış tabaklarım yıkanmıştı. bunu o yapmıştı biliyordum ama onu o adamların elinden kurtarmanın teşekkürü bu muydu? lanet tabaklar yada eşyalar kimin umrundaydı ben konuşmak istiyordum sadece.. birileriyle konuşmak.. sanki uzun zamandır çektiğim yanlızlık ağırlığını katlayarak üstüme binmişti. yine o bilemediğim duygular eşliğinde halının figürlerini incelerken derinlere daldım...

alayınız şerefsiz ciks hikayelerini okuyun böyle bir yaşanmışlığı kenara atın... adam olmazsınız siz be

hiç bir kişi yok, dıbınıza koyayım sizin.

acıma ortak olacak yok mu lan hiç dinleyen adam felan?

gözlerimi açtığımda zonklayan kafamı yatağımdan sağa doğru çevirdim acı çektiğim her halimden belli olan bir sesle ahh dedim..
loş ışıkta buraya doğru geldi. canın yanıyormu dedi.. evet dedim bulanık bir sesle biraz dinlenmelisin dedi yumuşak ses tonuyla bende de zaten konuşacak hal yoktu zar zor yutkunarak bana su getirebilirmisin dedim acınarak.. o evet demeden gitti bir bardak su getirdi suyu doğrulmadan içtim genzime kaçtı.. öksürmeye başladım elimi ağzıma zütürdüm biraz kan vardı birazsu biraz da tükrük.. o da hemen peçete getirdi ve ellerimi sildi bakımlı ve ince elleriyle acıtmaktan korkarak siliyordu sanki bir annenin çocuğu düşünce yarasını temizlemesi gibi.. bir süre uyumuşum neyin ne olduğunu fazla hatırlayamıyorum zaten kavgada beni çok yormuştu..

yaz panpa dinlemedeyim

Eve gittim ve açlığin etkisiyle mutfağa daldım temizlememiş tabaklar çürümüş meyve artıklarının üstundeki sinekler buzdolabını açıyorum bomboş yumurta ve. Domates var yumurtayı yağsız tavada yapıyorum yanıyor yapışıyor altı yanık falan demeden yiyorum yemek seçecek halimde yok yedikten sonra bir güzel uyku çekiyorum.. bir rüya ile uyanıyorum ailem vardı çokta hatırlayamiyorum zaten benim için sadece rüya olur diyorum gülerek.. Gecenin olmasını bekliyorum bir hayvan gibi gecenin olmasını bekliyorum 1 2 gibi çıkıyorum evden ara sokaklarda dolanarak az biraz serinlemis havayı ciğerlere dolduruyorum.. 2 adam bir kadın var duvarin arkasında saklanarak bakıyorum adamlar kıza vurmaya başlıyor karanlıktan yüzlerini seçemiyorum yarı ölü halimle atıyorum kendimi önlerini küfür sallayıp birinin kafaya geçiriyorum diğerine vuramadan o bana yapıştırıyor gözlerim kararıyor yıllardır spor yapmamış vücudum dayanamıyor bu darbeye yığıyorum bulunduğum yere diğer adam kalkiyor 2 tekmede o sallıyor bana kıza dönüp bu kez kurtuldun diyor ve koşarak soğuk karanlığa karışıyorlar kız eğiliyor ufak yapılı 16 17 yaşlarında seni hastaneye zütüreceğim diyor olmaz diyorum hangi parayla gidecegim diyorum icimden kız benim koluma giriyor nereye diyor eve zütur beni diyorum yarı baygın eve geliyoruz ben tamamen bayılıyorum...

yalan amk benden demesi...

iftar vakti istanbul.

reserve anlat

Çıktım asfaltta tek başıma gölgemle birlikte sürünerek gittim.. bir meydana geldim insanlar.. kalabalık.. Mutlular.. aileleri var bir baba ufak kızına dondurma alıyor bir anne kendi boyundaki çocuğunun koluna girmis vitrinlere bakiyor.. Bir anne az önce düşen çocuğunu azarlıyor sonrada öpüp bağrına basıyor.. bunlar benim asla bir daha tadamayacagim zevkler.. Göremeyeceğim güzellikler.. ilerliyorum görmediğim bi adam bana çarpıiyor önüne bak lan it diye bağırıyor ben hiç takmayarak gidiyorum sanki yüzlerce sorunun içinde onu düşünecek gibi dalgınlikla yürürken bir ses

Imdaaat çantamı aldı imdaat diye bağırıyor..

Çalan kişi bana doğru koşuyor ben bir şey yapmıyorum adam yanımdan bana bakarak saol deyip kalabalığa karışıyor polis geliyor yakama yapışıyor niye durdurmadın lan diye annen olsa iyi mi olurdu şerefsiz diyor annem öldü diyorum ve ölü gibi yürüyorum diğer insanlar arasında giriyorum o gördüğüm kızıl kafalı yi görüyorum bir arabaya biniyor pahalı bir araba böbreğimi satsam alamayacağım oderece gidiyor sonra onunla tanışabileceğim aklıma gelmiyor.. Evin yolunu tutuyorum mide bulantım geçiyor uyuşturucunun üzerimdeki etkisi geçmeye başlıyor..ama tekrar vücuduma girecek bunu çok iyi bili yordum...

reserved

reserved

reserved

reserved

Uyandığımda masanın yanına kıvrılmistim hemen ufak paketin ağzını bağladım ve daha önce sakladığım yer olan saksıya gömdüm. uyuşturucu aldığım için hic birşey hissetmiyordum bu lanet vücudu mahvetmenin yanında insanıda hissizlestirip duygularını çalıyordu elinden farkında olmadan.. Sevmeyeli sevilmeyeli ne kadar cok uzun zaman g geçmişti benim için ailemi kaybettikten sonrada iyice sefaletin içine gömülmüştum... kendimi toparladım ve geçmişi düşündüm abim ile yaptığım kavgaları babamin benim tarafını anneminde abimin tarafını tutmasını.. Her yaz denize girmemizi arkadaşlarımı duvarlara yazdığımız yazıları derslere çalışmayıp babamın bana değer vermesini hem sevmesi hem dövmesini çok özledim.. Siz siz olun ailenizi üzmeyin gidin onlara sarılın bidaha bırakmamacasına.. ilerde ağlayacaksınız ama her güzel şeygibi geri gelmeyecekler... Abim yaşıyor o bir doktor gayet mutlu .. Neden ona gitmiyorsun der gibisiniz.. Ben onu kendi sorunlarımla yeteri kadar yordum bilerek büyük bir kavga çıkardım ve ikimiz de yollarımızı ayırdık... Bir ofladım ve küfür savurdum yaptigim yanlislara.. tekrar dışarı çıkmak üzere kapıya yöneldim

rezerved