beyler hayat kadını ile hikayemiz

yalan amk benden demesi...

iftar vakti istanbul.

Eve gittim ve açlığin etkisiyle mutfağa daldım temizlememiş tabaklar çürümüş meyve artıklarının üstundeki sinekler buzdolabını açıyorum bomboş yumurta ve. Domates var yumurtayı yağsız tavada yapıyorum yanıyor yapışıyor altı yanık falan demeden yiyorum yemek seçecek halimde yok yedikten sonra bir güzel uyku çekiyorum.. bir rüya ile uyanıyorum ailem vardı çokta hatırlayamiyorum zaten benim için sadece rüya olur diyorum gülerek.. Gecenin olmasını bekliyorum bir hayvan gibi gecenin olmasını bekliyorum 1 2 gibi çıkıyorum evden ara sokaklarda dolanarak az biraz serinlemis havayı ciğerlere dolduruyorum.. 2 adam bir kadın var duvarin arkasında saklanarak bakıyorum adamlar kıza vurmaya başlıyor karanlıktan yüzlerini seçemiyorum yarı ölü halimle atıyorum kendimi önlerini küfür sallayıp birinin kafaya geçiriyorum diğerine vuramadan o bana yapıştırıyor gözlerim kararıyor yıllardır spor yapmamış vücudum dayanamıyor bu darbeye yığıyorum bulunduğum yere diğer adam kalkiyor 2 tekmede o sallıyor bana kıza dönüp bu kez kurtuldun diyor ve koşarak soğuk karanlığa karışıyorlar kız eğiliyor ufak yapılı 16 17 yaşlarında seni hastaneye zütüreceğim diyor olmaz diyorum hangi parayla gidecegim diyorum icimden kız benim koluma giriyor nereye diyor eve zütur beni diyorum yarı baygın eve geliyoruz ben tamamen bayılıyorum...

yaz panpa dinlemedeyim

gözlerimi açtığımda zonklayan kafamı yatağımdan sağa doğru çevirdim acı çektiğim her halimden belli olan bir sesle ahh dedim..
loş ışıkta buraya doğru geldi. canın yanıyormu dedi.. evet dedim bulanık bir sesle biraz dinlenmelisin dedi yumuşak ses tonuyla bende de zaten konuşacak hal yoktu zar zor yutkunarak bana su getirebilirmisin dedim acınarak.. o evet demeden gitti bir bardak su getirdi suyu doğrulmadan içtim genzime kaçtı.. öksürmeye başladım elimi ağzıma zütürdüm biraz kan vardı birazsu biraz da tükrük.. o da hemen peçete getirdi ve ellerimi sildi bakımlı ve ince elleriyle acıtmaktan korkarak siliyordu sanki bir annenin çocuğu düşünce yarasını temizlemesi gibi.. bir süre uyumuşum neyin ne olduğunu fazla hatırlayamıyorum zaten kavgada beni çok yormuştu..

acıma ortak olacak yok mu lan hiç dinleyen adam felan?

hiç bir kişi yok, dıbınıza koyayım sizin.

alayınız şerefsiz ciks hikayelerini okuyun böyle bir yaşanmışlığı kenara atın... adam olmazsınız siz be

herneyse hikayemi bitirmeliyim..

Gözlerimi açıyorum, kafa ağrım geçmiş sadece karnımda darbe yemekten mavi yeşil kırmızı olmuş ve adeta gökkuşağına dönmüş kaburgalarım ve alnımda bir yara bandı var.. üstümdeki yırtılmış battaniyeden kurtulmuş ayağa kalkmıştım hafif başım dönüyordu.. her odayı gezdim gözlerim onu arıyordu uzun zamandır evime bir insan dahi gelmemişti yanlızlıktan .. o yoktu ama odalarda bir şeyler değişmişti yerlerdeki eşyalarım toplanmış yıkanmamış tabaklarım yıkanmıştı. bunu o yapmıştı biliyordum ama onu o adamların elinden kurtarmanın teşekkürü bu muydu? lanet tabaklar yada eşyalar kimin umrundaydı ben konuşmak istiyordum sadece.. birileriyle konuşmak.. sanki uzun zamandır çektiğim yanlızlık ağırlığını katlayarak üstüme binmişti. yine o bilemediğim duygular eşliğinde halının figürlerini incelerken derinlere daldım...

bir zil sesiyle sıyrıldım daldığım düşüncelerden şaşırdım zil sesini bile duymayayalı uzun zaman olmuştu. kapıya doğru ilerledim açtım kapıyı ve
-meraba ben eda dün benim için kacga etmiştin- dedi
-evet hatırladım- dedim biraz da utanarak elinde poşetler vardı..
-ee içeri davet etmeyecekmisin- dedi gözlerini kısarak gözleri iri ve muhteşemdi..
gir demeden içeri atladı - sana birşeyler getirdim dolapda bir şey yoktu-dedi
-gerek yoktu bunlara neden geldin?- dedim
-sadece beni koruyan adama teşekkür etmeye geldim- dedi
poşetleri içeri, mutfağa bıraktı ben boş bulduğum sandalyeye oturdumonu izlemeye başladım
yorulmuş olan vücudu, devamlı inip çıkan göğsü güzel bir ritmik görüntü oluşturuyordu işleri bitince masanın karşısına oturdu..
-ee bu gün nasılsın kahraman dedi? gülerek -bu gün kimi kurtardın-
-kimseyi- dedim -sadece seni kurtardım- dedim muhabbetimiz devam ediyordu ve ben konuştukça açılıyordum adeta her kelime beni eski zamanlarıma zütüren bir gündü çocukuğuma zütürüyordu sanki..

başı güzel ama eninde sonunda sıçacaksın kardeşim

onu anlatmak gerekirse 16 yaşında kızıl kafalı çilli iri yeşil gözlü ağzı burnu ufacıcık sıcak kanlı yani benim gibi öküz değil
1 65 boylarında ince yapılı bir kız ayakları ufak elleri de küçük yapılı tırnakları kırmızı ojeli cinsel bir arzu oluşturmaktan çok bir dost gibi görünüyor ve konuşmamız devam ediyor

ben neyapıyordun ki orda

eda hiç ben sadece dışarı çıkmak istemiştim

ben ama onlar seni daha önce görmüş gibilerdi..

eda evet bir kaç kez beni tehdit ettiler

ben neden polise gitmedin

o konuyu değiştirmeye çalıştı bir ailen yokmu neden yanlız yaşıyorsun?

ona herşeyi anlattım nemlenmiş gözlerimde bir damla toparlanarak yeredüştü elimden tuttu kalbim hızlıca atmaya başladı çok unuttuğum bir histi bu bana üzülmemem gerektiğini bir gün benimde mutluolacağımı söyledi tabi bunlar karşı tarafın moralini düzeltmek için söylenenyalanlardı.. bir bebek gibi buna inanmamı bekleyemezdi ama anlamadığım bir şekilde bana güven veriyordu sanki onunla olmaktan mutluydum yeşil gözlerine bakmaktan utanıyordum kendisi ile ilgili fazla bir bilgi vermemişti. keşke hiç o bilgileri öğrenmeseydim.

@31 yaşanmış bir hikaye saçmalamaz göreceksin sende

dinleyen varsa hikayeme devam edicem dostlar

okudum devam et ama bencede bi yerden sonra sıçıcaksın

bir kaç saat daha oyalandık ve eda dışarı çıkmak için apıya yöneldi suratım kızararal
-bir daha gelirsin demi- dedim oda
-tabii arkadaşız artık- dedi
bir an mutlu olmuştum bu yaşanılması zor hayatta tutunulacak bir dal daha çıkmıştı bana bir kaç gündür uyuşturucu almamıştım ve isteğim geliyordu tekrar tekrar kapıya vuran ev sahibi gibiyd bu uyuşturucu parasını almadan dönmeyecek bir ev sahibi..
ama ben onu düşünecek halde değildim misafirimi düşünüyordum o yüzü elleri ufacıcık ağzı konuşmaları beni resmen başka yerlere zütürmüşü bu acılarla dolu evden çok uzaklara zütürmüştü..

ben dişimi sıkmaya çalışıyordum ama olmuyordu titremeye başladım ve ardından gelen soğuk terleme.. bu istek korkunçtu beynim istemiyordu ama vücudum onaihtiyaç duyuyordu resmen hiç düşünmeden elim saksıya gitti torbayı tuttum yeni temizlenmiş evin ortasına toprak dökülmüştü bu sanki benim umrumdamıydı? poşeti açtım ve içindekini yine aynı masaya döktüm yine çektim yine toplayıp ağzıma soktum unlar artık o kadar çok oluyordu ki vücudumun direnci kırılmaya başlıyordu artık kafama bile söz geçiremiyordum. arkasından gelen derinbir uyku..

uayndığımda başımda yine o duruyordu.. ellerimi yatağa bağlamıştı kıpırdayamıyordum başıma gelip poşeti gösterdi..- nezamandan beri kullanıyorsun?- - içeri nasıl girdin- dedim -kapı aralıktı dedi kapatmayı unutmuşsun nasıl koştuysan bu uyuşturucuya?- ben- çocukluğumdan beri bununla yaşıyorum dedim kafasını salladı acınası gözlerle bana baktı -sen bir aptalsın- - hayır değilim bu durum hakkında hiçbir fikrin yok- - fikrim yok mu annem ve babam bunun yüzünden öldü kardeşime bakacak bir ben kaldım ikisinide benide o öldürdü elindeki- dedi.. şaşırmıştım anlatma sırası ondaydı...

yine dinleyen yok be yine yanlızım dostlar..

babam çok kullanıyordu annemde sık sık saklıyordu o maddeyi bir gün babam silahı aldı ve annemi öldürdü elindeki maddeyi aldı son kez çekti içine sonra benide kardeşimide bırakıp gözlerimin önünde kendini öldürdü bizi bu dünyada böyle bıraktı anlıyormusun dedi ağlayarak ve bağırarak tiz sesi duvarlarda yankılanıyordu sanki duvarlar ona karşılık veriyordu evin her yerinde bir kasvet vardı ben- özür dilerim- diyebildim sadece..

sonraki günlerde elimi çözer diye bekledim ama çözmedi benim yanımda uyuyordu bana bir şeyler hazırlıyordu kkonuşuyordu maddeyi bırakmam gerektiğini söyleyip duruyordu işin yok mu dediğimde lafı değiştiriyordu ama ben onunla olmayı seviyordum fakat 4 gün boyunca bu devam etmişti ve ben içten içe maddeyi arzuluyordum elimde olsa tamdıbını çekerdim içime ama eğer onu üzücek bir şey yaparsam gideceğindende korkuyordum bir gün kahvaltımı hazırlamıştı tabağı getirdi önüme koydu çatalı tam ağzıma sokacaktı ki terleyen elim bağladığı yerden kayarak kurtuldu ben kafesten kaçan bir aslan gibi saldırdım tepsiyi yere fırlattım onun o ufak bedenini ittirdim zaten az bir kuvvetle bile yıkılırdı yere düştü birköşeye geçti olanları korkmuş gözlerle izliyordu ama ben bir canavar gibi etrafıma bakıyordum gözlerimdeki morarmayı yüzümdeki solgnluğu aynann karşına geçerken gördüm elim o ufak poşete doğru gidiyordu..