beyler hayat hikayemi ifsa edeiyorum

28. kasim 1983 viyana dogumluyum. babam bir diplomat oldugu icin ben de viyana´da dogdum. daha sonra fransa´ya tasinmisiz. annem ile babamin iliskileri cok iyiydi. su anda da öyledir. acik konusmak gerekirse ailemden cok memnunum, fakat ben onlara laik bir evlat olabildim mi bilemiyorum.

ilkokulu fransa´da okudum, daha sonra babam benim türkiye´de yetismemi ve türk kültürünü daha yakindan tanimam icin türkiye´ye [bilecik´e] gönderdi. büyük babam ve büyük annemle beraber kaldim. komsumuzun bir kizi vardi onun ile cok iyi anlasiyorduk, diger cocuklarla benim bozuk türkcemle dalga gectikleri sürekli kavga ederdik, genelde dayak yerdim amk

unutmadan söyliyim annem kuzey afrikali bir arkeolog. babam ile misir´da tanismislar birbirlerini severek evlenmisler ve annem de türkceyi cok iyi konusur. benim türkce diline hakimiyetim ne yazik ki o kadar fazla iyi degildir. bu orta okulda ve liseye basladigimda karnemde cok net olarak belirgindi. dedem ve nenem sagolsunlar benimle cok ilgilendiler. benim baska kardeslerim de var, ablam bir amerikaliyla evli ve su anda avustralya´da yasiyorlar. en son onlari görebilmek 4 sene önce nasip oldu. sadece mektuplasiyoruz, telefonla konusmaktan nefret ederim. bir de abim var o da kendi halinde ugrasir, yegenlerimi yetistirmek icin cabaliyor garibim, kendisi ucak mühendisi ve türkiye´de ikamet ediyor. evin en kücügü de benim iste.

lise yillarimda kizlarla daha icli disli olmaya basladim. bilmiyorum nedendir ama kendime olan güvenim o kadar artmisti ki bir cok sokak arkadasim bile bana ne oldugunu sasirmislardi. ha gibis sokus olmuyordu ama kizlarla cikmalar, sohbetler, ellesmeler, okuldan kacip öpüsüp yiyismeler mutlaka oluyordu.

bir gün okula bir baska okuldan atilmis bir kiz geldi. bizim sinifa verdiler bu kizi. gercekten firlamanin tekiydi. hic kimseyle anlasamazdi bir tek benimle muhabbeti saglamdi. ben sinav zamanlari okuluna gidip gelen ve evde inekleyen birisi olarak buna sürekli kopya verirdim, hatta bazi yazililarda sinav kagitlarini bile degistigimiz olurdu. zamaninin tipik lise ögrencisi eylemleri iste.

yaz ayi yaklasmisti, artik sinavlar bitmis ama okul hala devam ediyor. sicaklar gavur ami gibi ortalik kayniyor. bu kiz (tugba) geldi ve bana yarin okuldan kacalim dedi. nereye gidecegimizi ne yapacagimizi sormadan kabul ettim. etmez olaydim amk zaten hayatim orada degismeye basladi.

neyse tugba´yla bulusup okuldan kactim. otobüs garina gittik, istanbul´a bilet aldik. amk istanbul´da ne isimiz var bizim. sözde manyaklik olsun, aksiyon olsun. bu arada ailem benimle kontagi hic kesmediler, sürekli evi, okulu arayip rapor aliyorlar. biz vardik istanbul´a otobüsten indik. bu beni sürüklüyor, bi yerlere zütürüyor, derken topkapi sarayi´nin önünde bir üniversiteli gencle bulustuk. meger bu tugba´nin takintisiymis.

adam önce killandi ve hakkimda bu kim diye sordu. tugba´da korkma bundan zarar gelmez dedi. kendimi mal gibi hisettim bi an. atlayin arabaya o zaman hadi gidiyoruz dedi. bindik bunun arabasina ama ben hala ne oluyor, nereye gidiyoruz, ne oluyor amk hic bisey bilmiyorum.

PS:-serkan zütünü gibiyim bisey anlatiyorum burada su sözlügün zütünü bi parmaklama pic-

dagin basinda bir yere cekti bu arabayi. önce birer kutu bira actilar, bi tane de bana verdiler. beraber icmeye basladik. bu üniversitelinin adi da tahsin. baya rahat bi adam, acik secik konusuyor. birer tane de sigara yaktilar, ben de yavas yavas sigaraya baslamistim zaten bi tane de ben yaktim.

biralar yariya inince ben geliyorum diyip arabaya geri gitti, ben de tugba ile basbasa kaldim. tahsin´in rahatligini görünce bana bi zarar vermiyeceginden emin olup, ben de rahatladim. bi 5-10 dakika sonra tahsin elinde cigaralikla geri geldi. bi kac firt cekip tugba´ya uzatti.

tugba´da hic bisey yokmus gibi cekti, sonra bana uzatti. ben de cektim ama cekmemle ic organlarimin agzima gelmesi bir oldu. öksürüyorum amk ama nasil

benim kafa sallanmaya basladi iyice bunlar hala iciyorlar bana da uzatiyorlar, ben de erkekligi elden birakmamak icin cekiyorum. ücümüzde gülme krizlerine girdik. ikinci biralar acildi, gülmekten komaya girmek bu olsa gerek amk. ben bi saat sonra felan mayistim, bildiginiz sizdim ama herseyi duyuyorum.

tugba tahsin´e kur yapmaya basladi. bunlar beni iyice uyudu sandilar ve tahsin´in tugba´yi yani basimda gibtigini de anlatmama gerek yok sanirim. kafami kaldiramadigimdan tam olarak ne olup bittigini görmedim, sadece sesler onlari ele veriyordu.

bi ara gercekten icim gecmis olmali gözlerimi actigimda havasi zifiri karanlikti. agzim iyice kurumus, susuzluktan ölecegim. tugba ile tahsin piyasada yoklardi. bir anda etrafima baktim, belki bi yerlere gitmislerdir diye ama nafile. hic kimse yok. sadece sehirin igiblarini görüyorum, baska da bi tak gözükmüyor. cep telefonu diye birsey 1996 yilinda ne yazik ki fazla kullanilan bir aygit degildi, olsa da her yerde cekmiyordu.

amk yolu bulana kadar kac saat gecti bilmiyorum ama ciddi ciddi cölde yolunu kaybetmis kutup ayisi gibi sürünmeye basladim. bas agrisi yaninda susuzluk ve aclik da cabasi.

yolu sonunda buldum sokak lambalari seyrek seyrek dikilmis, bi 15 dakika yürüdüm yürümedim bir cesmeye denk geldim. üstünde icilmez yaziyordu ama kim gibler, dayandim cesmeye suyu fil gibi emiyorum. suyu ictikce bütün hücrelerimin yavas yavas tekrar canlandigini hissediyor, gözlerime fer geldigini anliyordum

elimi yüzümü kafami yikadim biraz cesmenin yaninda soluklandim. tabi sunu da eklemekte fayda var yusuf yusufum o arada. ne tak yiyecem, karanlikta, in yok cin yok saat kac, nerdeyim, nereye gidiyorum, bunlar nereye gibtirdiler gittiler hic bisey bilmiyorum. kalktim yolu takip etmeye devam ettim

ps- serkan zütünü gibiyim senin pic ben anlatmaya baslayinca mi sözlükle ilgilenesin tuttu oc-

bi yarim saat yürüdüm yürümedim, arkadan bir araba sesi duydum. yaklasiyordu. bi yandan seviniyor, bi yandan da vay amk ya polisse diye yüregim zütümde atmaya basladi.

igiblarini gördüm ne olursa olsun hic yoktan ormanin ortasinda nerede oldugumu bilmememden iyidir diyerek arabanin gelmesini bekledim. araba yaklastikca neye benzedigi belirgenlesiyordu. bir jandarma arabasiydi. elimi kaldirdim, sanki onlar beni görmiyeceklermis gibi, durdular. ne isin var burada senin, ne yapiyorsun felan diye sormaya basladilar.