beyler hayat hikayemi ifsa edeiyorum

neredsin amk

moruk uyuyorsan ebenin amı artık ya ... kalk uyan bak ben 5'inci kahvemi içiyorum kendimi gibicem artık.

vay dıbına koyim hiç hikayeler ilgimi çekmezdi ama bu çekti panpa nerdesin be amk

Devam

reserved

beyler beklettigim icin kusuruma bakmayin, sabah ise gittim sonra biraz üniversitede isim vardi. simdi bi kac saat anlatmaya devam edecegim, daha sonra az isim var.

kaldigimiz yerden devam ediyorum. tabi sadece benim düsüncem yetmiyordu, öyle bilgisiz, kültürsüz, cahil bir insan da degildim. hatta bazi insanlarin davranislari olsun, konusmalari olsun dikkatimi cektikce kulak kabartip dinlerdim. onlarla kendimi kiyasladigim zaman da aradaki farkin oldukca acik oldugunu anliyordum. kisacasi; benden daha taktan durumda olan insanlar kariyer yapip hayatin amina koyarken, ben bu dangalaklarin yükünü cekmek zorundaydim. acikcasi bunu kendime yediremiyordum.

kendime yedirememin sebebi calismak degildi, aradaki haksizlikti. insanlarin baska insanlari kücümsemesi ve onlari ezmeye calisarak cikar elde etmeye calismalariydi. calismak güzel, cok güzel bir eylem ve calisirken kafami bosaltiyor, bütün stresten uzaklasiyordum. is yerindeki insanlarla da sohbet cok eglenceli oluyordu.

ne yazik ki öyle bir sistem icinde yasiyoruz ki; insanlarin bilinci bir kagit parcasiyla ölcülüyor. kendi zekasindan süphesi olan bir toplulugun gidip iq testi yaptirmasindan sonra daha ne beklenebilinir ki? bu haksiz tutuma sadece ögrenerek, bilinclenerek karsi koyabilirdim. sanirim o yastaki herkesin bu konular hakkinda düsünceleri olusuyor.

türkiye´de olmamamin avantaji vardi burada. hukuk okumak istedim birden ama hukuk denince akla yine ne yazik ki para geliyor. icinde para olmayacak ve ben ögrenimi tamamladiktan sonra bu isin bana gerceken eglenceli gelmesi gerekliydi, kazancim bi basimi sokacak ev kirami ve karnimi doyurabilecek kadar bir miktarda olsa yeterdi

bi ara doga bilimlerine cocuklugumdan beridir merakim olmustur. müzelerde eski teknolojiler ve sürekli abonesi oldugum bilim dergileri beni fizik mühendisligine sürükledi. yanin alan olarak da elektronik okurum olur biter dedim.
madem haksizliga tahamülün yok, neden bu bölüm? diye soranlar icin. hukuk bana cok sacma geliyor. biz insaniz, düsünce kavraminin yegane sahibi olan varliklar. politika bizim toplumumuzun neler yapilacagini, neler yapilamiyacagini belirlerken, bizler ot gibi oturup bu yaptirimlari kabulleniyoruz. yok abi, ben yaptirim istemiyorum ve bu yaptirimi savunmak icin sacma sapan kanunlarla kafa yorup milletin canina okumakta istemiyorum, aksine ögrendiklerimle önce kendime sonra cevreme faydali birisi olmak istiyorum. cünkü ben düsünen bir insanim ve düsüncelerimin baskasi/politikacilar tarafindan yönlendirilmesine izin vermek istemiyorum.

doga ile ic ice olup, yine doganin bana ögrettikleriyle hareket etmek en güzeli. cünkü toplum kanunlarini biz insanlar degistirirken, doga kendi kendine degisiyor ve bu da bana daha ilgi cekici geliyordu.

önce bi yarim sene iyice arastirdim, fuarlarda bir kac profösörle tanistim, sohbetleri muhtesemdi hala kendileriyle iletisimim vardir, bana da cok yardimci oldular. bi sekilde uniye baslamis oldum. dersler ara verdigim okul hayatim yüzünden bana baya agir geliyordu. bir sekilde bunlari tekrarlayip daha fazla calismam gerekiyordu. cünkü tek hedefim basarmakti.

unideki arkadaslarim benden kat kat daha iyilerdi. benim kiskancligim yoktur, baskasinin basarisini her zaman taktir eden birisiyimdir ve onlar da ne iyi bir sey ki hic bir zaman böbürlenmezler sordugum sorulara sabirla cevap verirlerdi. artik gecemi gündüzümü üniversitede gecirmeye basladim.

ailemden maddi destek talep etmedim. onlar artik emekli olmuslardi ve hayatlarinin son kalan kisimlarini emekliliklerini yasayarak gecirmeliler, annemin tarihi meraki yüzünden garibim babamda oradan oraya sürüklenmeye baslamisti

arada ablama ugruyorlar, arada da abime ugrayip torunlarini seviyorlardi. ben yegenlerimi hala görmemistim, cünkü tatil diye birsey bilmiyordum. maddi destek olmadigi icin calisiyordum, aldigim burs ile ancak kirami ödeyebiliyor, kitaplarim ve calismam gereken programlari cebimden karsiliyordum. kütüphanedeki birikimler yeterli gelmiyordu. uyku? uyku diye bisey yoktu

bir gün her zamanki gibi kütüphanede oturmus soru cözerken icim gecmis. fizik okuyan arkadaslar bilirler, sürekli problem cözerek kendini fit tutma yöntemidir, baska türlü calisma stili bilmedigim icin ben bu yöntemi uygulardim. neyse sanirim bi saate yakin kestirmisim. kalktim elimi yüzümü yikamak icin lavaboya gidiyordum.

kapinin kenarinda elinin ayasini alnina yaslamis, boynu kafasini tasiyamadigi icin kafasini duvara bükmüs, sarisin, düz sacli minyatur bir kiz uyuyordu. cehresine yaklastikca yüregimde gecenin körü bir vakitte günes doguyor, damarlarimdaki basincin kanin kaynamasindan dolayi arttigini hisediyordum.

rezerved okurum bi ara

üzerinde ince bir penye vardi. allahim o nasil bir güzellikti. makyaj diye birsey yok ama bu güzelligi gören intihar ederdi. uyuyan pamuk priçesti bu öpüp uyandiran prensi ben olsaydim keske ama ben bir baska masaldaki kurbaga prenstim, önce prensesin beni uyandirmasi gerekti. tuttum ceketimi üstüne örttüm

lavaboya gittim elimi yüzümü yikadim, fazla oyalanmadan hemen geri döndüm. döndügümde hala uyuyordu. hemen kitaplarimi defterlerimi toplayip karsisindaki masaya oturdum. amk soru cözülür mü lan o güzellik orada dururken, gibmisim sorusunu kitabini, oturup onu izledim.