beyler hafızamızdan silmek istediğimiz

heyecanımı yenersem anlatıcam ergenlik travmam çünkü. Yok başaramıycam.

@19 panpa öyle kolay değil. tam gelişim sürecinde, karakterin oturduğu süreçte böyle muamele görmek adamın ağzına sıçıyor. ama güçlendirdi beni işte. şimdi hiç bişeye üzülmüyorum. ama anılar canlanınca gözümde, o zaman gibiliyorum işte.

@18 4 yıl kendini gibmişin hala gibiyon be panpa unut gitsin amk cocuklarını

mümkün olsa da lise yıllarımı hafızamdan tamamen silebilsem.

bir kişinin bile sana saygı duymaması nasıl bir şeydir bilir misiniz beyler? hep susmak zorundasınızdır. konuşsanız da susuyorsunuzdur. sözleriniz giblenmez. en doğru lafı siz etmişsinizdir ama adınız çıkmıştır, yine dalga geçilir sizinle. haklı olduğunuz durumlar sadece 2 sn sürer. sonra unutulur.

ızdırap gibi geçen o dönem beni çok güçlendirdi tabii. şimdi kim çıksa karşıma ikna kabiliyeti olsun, vurdumduymazlık olsun, susturuyorum. tamam karakterim çok yol kat etti o lise yıllarındaki acı sayesinde, ama yine de, o zamanları hatırladığımda kendimi berbat hissediyorum. hepsini unutabilsem keşke.

edit: hala niye şuku alıyor lan bu? geçmişte kaldı bu hocu, artık tam tersiyim lan bunun.
edit2: oha hala şukulanıyor bu. inci mazlumun yanında imiş ya lan.
edit3: oha amk oha şukuya boğulmuş gene. yeter avradını gibeyim.

up up up up up

asla söyleyemem hepimizi öldürürler.o kadar basit diğıl

@14 yakısanı yapmısın reis çüküne sağlık

@13 o kızı yıllar sonra bu anılara güldüğümüz bi gece gibtim karşim ;)

@11 çok iyi be panpa durumu nasıl düzelttiğinde ayrı bi mevzudur amk
@12 ne diyon amk

hafızamdan silmek istediğim şeyi buraya yazsam hepinizi öldürmek zorunda kalırım.

bundan on yıllar önce sınıfta walkmanle son ses müzik dinlerken yanımdaki çocuğa adını hatırlamadığım bi kız için ne gibilir bu dedim, sonra herkes bana baktı. bilin bakalım niye ak, yeni walkman almış bi denyonun cahilliği işte.

@7 üzdün beni amk
@8 güleyim mi ağlayayım mı bilemedim amk ibretlik

başlığı gibmek istemem ama cidden düşündümde silmek istediğim anıların hepsi aşkla ilgili anlatmasam daha iyi..

lise son sınıftayım, ulan nasıl ishal olmuşum anlatamam. yani bu hastalığın evreleri varsa en son evredeyim o kadar yani.. neyse sınıfta ders dinlerken sürekli sıçasım geliyor, yok diyorum eve gidince hallederim falan. lan bende de takıntı vardır. oyle her yerde sıçamam.. derste ucuna geliyor içime ata ata artık böbreklerimden ses gelmeye basladı abartısız söylüyorum, kızın biri duydu 'ulan amma acıkmışım' ayağına yattım direk. gittim tenefüste böbrekteki baskının verdiği gazla alaturka tuvalete bi çömdürmeye basladım, lan bizim tayfa sigara içmeye gelmez mi.. kapıyı açıp bi girdiler beni görür görmez hepsi fotoğrafımı cekiyor.. dedim asıl şimdi tam anlamıyla sıçtık. ne irtibar kalacak okulda ne saygı. allah'tan muallakler halimden anlayıp sildiler fotoları. ya da ben halaa öyle sanıyorum

edit: yeter şukulamayın amk. fotoları mı istiyonuz anlamadım

geçen seneydi;güz dönemi 2.vize zamanları. Ders calısmak amacıyla bi arkadaşa gidecektim. Kız arkadaşımı yurduna bıraktım ve ders notlarımı alıp arkadaşa geçtim. Sabaha kadar kastık. Gece 4 gibi bi mesaj geldi seni çok seviyorum bunu sakın unutma gibilerinden.O aralar da aramız biraz soğuktu nedenini bilmiyordum.Şaşırdım ve var bunda bi iş dedim. Meğer kevaşe o gece ben onu yurduna bıraktıktan sonra dışarı cıkıp başkalarıyla takılmış artık ne tak yediler bilmiyorum ve bunları bana çatır çatır anlattı. Benim keşke yaşamasaydım dediğim durum aslında bu değil;keşke o karı karşıma hiç çıkmasaydı ya da.. Keşke bir kız uğruna trabzona okumaya gelmeseydim...

edit:Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın. Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda. Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. içimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim. Hani hep kızardın ya “Konuş konuş konuş” derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa …?
Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm zamanlar olmalı benim için. Evet, sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim bu anılar sokağına. Kopan takvim yaprakları sensiz geçen günleri saymamalı, bende yokluğunun güncesini tutmayı artık bırakmalıyım. Her yeni güne seni getirmedi diye isyan etmemeliyim. Kabullenebilmeli, hazmedebilmeli, aldırmamalı hatta sana hak verebilmeliyim. Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için. Zira yoksun. Sanki benim hiç senim olmamış, sanki bizi hiç yaşamamışız, sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gibi. Artık yeni bir şarkı söylemenin vakti, Yaşanmışlığına, yitikliğime hiç aldırmadan,
Sanki benim hiç senim olmamış gibi…

lisede çok fena aşık olduğum bi kız vardı. bi ara onunla konuşuyoduk. çok korkunç bir konuşma olmuştu. bi ara bu bana "gel bi gel" dedi. ben de sandım ki bu konuşmayı unutalım ve sarılalım istiyo. ellerini bana doğru uzattı, ben de buna sarılmak üzere atladım. sonra bir de baktım ki arkadan araba geliyormuş ve bu rahatsız olup beni kenara çekmek istemiş.

çok gülmüştü. çok rezil hissetmiştim.

not: ergenlikte aşık olan bilir, ergenlikte aşık olan anlar... ergenlik aşkı en büyük aşktır.

@2 bişe diyemicem panpa alla yardımcın olsun
@3 panpa kusura bakma istemsiz olarak güldüm amk çok geçmiş olsun

lan bende bi kere belediye otobusunde sicmistim. pacalardan suzuldu resmen. herkes otobusu terk etti. küfür eden bela okuyan bile vardi.cok utanmistim.ama cok pis ishal olmustum lan insanlik hali. sonra pacalari soktum ayakkabinin icine eve kadar gittim. giderken pesime sokak kopeklerimi takilmadi. mahallenin haylaz kedilerimi.hay amk keske boyle bi gun yasamasaydim.hep derin yaralar birakti icimde.

hatunumun ilişkisi olduğunu unutsam dicemde o zaman bi yalan üzerine kurulurdu herşey. böyle iyiyim tamam konuşmayın benle :(

anılarımız vardır hatırlamak istemediğimiz hepimizin hatırladıkca vay amk" kafamı gibim!1" dediğimiz anılar işte
onları buraya yazıyoruz beyler ben başlayayım,

edit:yazan özgüveni olan herkese şuku

beyler 3 yıl önceydi astsubaylık mülakatlarına izmire gitmiştim... girdik işte piskoloji testi falan ön sağlık muayenesi derken spora geldik amk neyse mekiğe geçtik panpalar ben mekiği çekerken tam karsımdada komutan var ama böyle 15 kişi yerde yatıyoruz diğer 15 kişide bizim ayaklarımızı tutuyor ve onlar sayıyor neyse bu bin sayıyor amk 1-2-3- zaaart dedi amk istemsiz olarak osurmuş bulundum binin evladı bastı kahkahayı.. amk o kahkaha atmasa anlasılmaz kimin osurdugu 15 herif mekik cekiyoruz huurnun dölü nasıl gülmüştü. birde o komutanın suratındaki yavşakça bıyık altı gülümsemeyi unutamam.

edit2: @50 yazınca aklıma gelen bi anımı anlatayım beyler.

lisedeyim ozamanlar lise 2 mi 3 mü neyse artık amk dershaneye gidiyorum otobüsten indim az biraz yürümem gerek neyse kaldırımda yürüyorum ama kalabalık kaldırım insanlar var bi ton kafamda cok karısıktı neyi düşünüyorum bilmiyorum ama hiçbişeyi farketmiyorum yürürken adamın birine omzum çarptı döndüm refleks olarak "pardon abi" dedim amk karşımda direk var.. mevzuyu gören bi kaç kişi kopmuştu bende baya bi gülmüştüm kendime