beyler gelirseniz bir hikayem var

Tabii ki bütün bu yapılanmalar karşısında Yönetim Konseyi de boş durmuyor muhalifleri hapishanelere tıkıyordu ve muhaliflerin yakınları bir daha hapise giren yakınlarından haber alamıyorlardı. Hapishanelerin nerede olduğu konusu ise tam bir muammaydı. Kişisel haklara ve özgürlüklere karışmadığını her daim gündeme getiren Yönetim Konseyi muhalifleri hapise tıktıkça halkın tepkisini çekiyordu çünkü Yönetim Konseyi her geçen gün daha fazla otoriterleşmeye başlıyordu. Yönetim Konseyi’nin halka verdiği cevap ise basitti. Konsey onların iyiliğini istemekten başka hiçbir şey yapmıyordu. Konseyin otoriterleşmesinden dolayı Konsey’e bağlı bazı bürokratlar muhalif grupları destekleme başlamışlardı. Buna karşılık Konsey bu kişilerin ırkçı grupların yapılanmalarının birer üyesi olduklarını dile getiriyorlardı. Halkın bazı kesimleri ırkçılara karşı tepkili olduğundan Konsey hakkında halka sızdırılan bazı bilgileri ve gerçekleri görmezden geliyorlardı. Konsey yapılanmasından ayrılan bürokratlar hapishanlerdeki işkencelerden , ölümlerden bahsediyorlardı fakat bunları kanıtlayacak delillere sahip değillerdi. Bu iddiaların gerçek olduğunu düşünenler zaten ya bir muhalif gruba üyeydiler yahut bir muhalif gruba karşı sempati duyuyorlardı.
Eski bürokratlar bir başka şeyden daha bahsetmişti ki bu halkın her kesiminde bir korkuya neden olmuştu. Salgın hastalıklar her geçen gün artarken Yönetim Konseyi bu salgınlara karşı halkı korumak için küçük küçük karantina bölgeleri kurmayı düşünüyordu. Bu karantina bölgelerine girmek için uzun bir inceleme düşünülüyordu. Bu incelemeler hem tıbbi hem de siyasi boyutlarda olacaktı. Muhalif olan gruplar karantina fikrine son derece karşıydılar. Bu halkı topyekün hapise tıkmaktan farksızdı ve eğer muhalifseniz Yönetim Konseyi’nin sizi salgın hastaların bulunduğu dış dünyada bırakmaları demekti. Sağlıklı bir bireyseniz bile muhalifseniz devlet sizi kendi elleriyle hastalığa itecekti. Bu sebeplerden ötürü özellikle anarşist gruplar karantina sistemine karşı duruyorlardı. Diğer gruplar ise yavaşça susmaya ve karantinalardan birinde yer kapmak için hazırlanmaya başlamışlardı . Yönetim Konseyi’ne bağlı bakanlar ise bu iddiaları reddediyorlardı ve karantina gibi bir sistemin gündemlerinde olmadıklarını söylüyorlardı fakat aradan geçen 20 yılda karantina sistemi bütün yer kürede uygulanan bir sistem haline geldi ve anarşistler gruplar hariç her grup karantinalarda kendilerine yer buldular. Anarşistler ise kendilerine yer altı şehirleri kurup burada hayatlarını sürdürmeye çalıştılar. Karantinalarda halk arasındaki genel kontrol ırkçı grupların eline geçmişti çünkü aradan geçen 20 senede ırkçılar Yönetim Konseyi ile dost hale gelmişlerdi. Nedeni ise ırkçılar otoriter bir rejim istediklerinden dolayı Yönetim Konseyi’ne düşmanlardı ve Yönetim Konseyi kendi içindeki huzuru sağlayıp da otoriterleşme kararı aldıklarında ırkçılar da onlarla birlikte olmayı kabul etmiş oldular.
Aradan geçen yirmi yılda değişmeyen tek şey ağır geçen kışlar ve kurak yazlar oldu. Artık dünya üzerinde iki mevsim vardı ve iki mevsimde de değişmeyen tek şey en az üç günde bir yağan asit yağmurlarıydı.

Bölüm Bir - Genel durum

Milletin huzuru gibi hava durumu da iyiden iyiye bozulmaya başlamıştı. Sert geçen kışa bir de sık sık yağan asit yağmurları eklenmişti. insanlar kar yağdığında sokağa çıkıyor kar yağmadığında ise evlerine kapanıyorlardı çünkü ne zaman kar yağmasa asit yağmurları ülke genelinde boy göstermeye başlıyordu. Anlaşılan bu yıl da kış sert geçecekti ve belirli inanışlara göre eğer kış sert geçerse yaz da kurak geçerdi. Hem asit yağmurları kış geçtikten sonra da devam ederse ne ekin olurdu ülke genelinde ne de hasat.
Sanki hava şartları toplumun ahlakından etkilenip bozulmuş gibiydi. Kimi yıkılmaya yüz tutmuş küçük islamcı gruplar halkı galyana getirmeye niyetlenmişlerdi. Onlara göre fırsat bu fırsattı. Bir daha ellerine böyle bir koz zor geçerdi çünkü onlarca yıldır iyi giden devlet sistemi daha yeni yeni bozulmaya başlamıştı. Ülke siyasetinde geri planda kalmak zorunda kalan islami gruplar tam yıkılmak üzereyken çürümeye yüz tutmuş zihniyetlerini solucan deliklerinden kafalarını çıkarmaya başlamışlardı. Hal böyle olunca dertten sırtını doğrultamayan devletin yeni bir derdi daha olmuş oldu. Toplumun ahlakının kötüye gittiğinin devlette farkındaydı fakat Yönetim Konseyi’nin elinden pek de bir şey gelmiyordu. Nedeni ise basitti. Eğer ki insanların ahlaklarına karışırlarsa bu özgürlüklere karışmak olurdu. Sonuçta her insan istediği gibi yaşama hakkına sahipti . Zaten Yönetim Konseyi bu sebepten dolayı yıllar önce devlet yönetimine el koymamış mıydı? işte bu sebepten Konsey de ikiye bölünmüş durumdaydı. Lider kadrosu artık özgürlüklerin suistimal edildiğini bu sebeple bazı özgürlüklerin askıya alınması gerektiğini düşünüyordu fakat lider kadrosuna bağlı Konsey üyeleri insanlara daha fazla özgürlük vermekten yanaydı. Elinden başka bir şey gelmeyen Konsey kendi içinde karışıklıklar yaşıyordu fakat giderek otoriter bir tavrın da içine girmekteydi.

islamcı gruplar kafalarını kaldırınca yıllardır devlet içinde de teşkilatlanmaya gitmiş ırkçı gruplar da yavaş yavaş boy göstermeye başlamışlardı artık. Yönetim Konseyi yavaş yavaş fişlemelere başlamıştı fakat devlet içinde yapılanmaya gitmiş olan ırkçı gruplar bu fişlemeleri derhal protesto eder gelmişlerdi. Hal böyle olunca Yönetim Konseyi’ne karşı halkın tepkisi git gide gün yüzüne çıkar olmuştu. Yiyeceği, giyeceği, sosyal yaşantısı sıfıra inmiş halk artık Konsey’in yetkililerini sorgular hala gelmişlerdi. Konsey kurulduğundan beri bu bir ilkti ve Konsey bu durumun önüne nasıl geçeceği konusunda hiçbir fikre sahip değildi.
Ahlaksal çöküntü vatandaşların marjinal tarikatlara, anarşist gruplara yönelmesini hızlandırmıştı. Irkçıların yapılanmaları gerçekten takdiri hak ediyordu fakat halk genelinde hiçbir destek görmüyorlardı. islamcı gruplardan da gerçek yüzlerini gören halk Yönetim Konseyi’ne olan kinlerini anarşizmi savunan grupların ve marjinal tarikatların düzenlediği yasa dışı gösterilerde dile getiriyorlardı. Marjinal tarikatlar halkı kendi yazdıkları dini kitaplarla kendilerine bağlayıp yeni dinler üretirlerken anarşist gruplar yavaş yavaş birleşip büyük bir terör örgütü kurmaya çalışıyorlardı.