beyler gelin size adam gibi içimi dökücem

hakanla beraber gecenin saat 2sinde köydeki eve döndük. benim elimde yine telefon mesaj yazıyordum. kapıda annem bizi karşıladı. oğlum sen dur, bişey konuşucam dedi. hakan içeri girdi ben annemle bahçede oturdum annemi dinlemeye başladım :

-oğlum, bak son zamanlarda telefon elinden hiç düşmüyor. hadi beni boşver ama baban bu durumdan çok rahatsız. biraz daha böyle devam edersen telefonu elinden alacak, o kızı arayıp konuşacak. ayağını denk al.

sinirlenmiştim. bi taraftan da yine kalbime bi ağrı saplanmıştı. eğer tuğçe'ye daha az konuşalım, ailem sürekli telefonla dolaşmamdan rahatsız olmaya başladı desem yine her zamanki gibi benden ayrılacaktı. çok seviyordum amk kızını. söyleyemezdim. ve o da yeryüzünde olabilecek en anlayışssız sevgiliydi. ona aşıktım ve benden ayrılmasından çok korkuyordum. babamdan gizli durumu idare etmeye karar verdim.

evet beyler. ben bu idare etme işinde başarılı olduğumu düşünürken yalnızca 1 gece sonra babamın kızla konuşacağından habersizdim. gece saat 12 civarında tuğçe'den gelen mesajla yıkıldım : ayrıldık, bitti. sakın nedenini sorma. bi daha da bana sakın mesaj atma.

hakan'ın yanında gözlerim doldu, ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. yine kalbimden karnıma doğru bir hançer saplanmıştı. bu sefer yalvarış mesajlarıma da cevap vermiyordu. hakan'a zorlukla eve dönelim, kötü oldum ben. dedim. soru sormadan kabul etti. atladık motora eve döndük. yolda ne yaptığımı düşünüyordum. ne hatam olabilirdi ki? her mesajına en fazla 3 dakika sonra cevap veriyordum. denize girmek yok, kızlarla konuşmak yok, halı saha yok, bütün ilgim sadece onun üzerindeydi. acaba fazla ilgiden mi sıkıldı diye düşündüm yolda.

eve geldik. bahçe kapısından içeri girer girmez kapıda beni karşılayan bu kez babamdı.

hadi lan 5 dkdır okuyorum seri yaz yoksa -lerim bin

kızın numarasını bizi tanıştıran kız kuzenimden almış, kızla konuşmuş, ayrılın demiş. yanına yaklaştığım anda hakan'ın yanında bana tokadı geçirdi. bu bir kız için yediğim ilk tokattı. hem de babamdan. zaten ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. o an bi anda yaşlar boşaldı gözlerimden. acıdan kahrolduğum yetmiyormuş gibi, babam da sözleriyle yarama tuzu basıyordu :

-o kızdan ayrılacaksın, bitti ulan bitti. giberim senin aşkını da meşkini de. ulan bizi görmez oldun, sözümüzü dinlemez oldun lan. o telefonu bi daha elinde görürsem kırarım o elini. yıkıl karşımdan saygısız herif.

sadece o kızdan ayrılacaksın kısmı kulaklarımda yankılanıyordu. hayatımda hiç o kadar üzüldüğüm bi gece hatırlamıyorum. bütün gece ağladım. erkek adam ağlamaz lan! dedim, 3 saniye sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. tuğçe'den ayrı yaşayabileceğimi sanmıyordum. ölecekmişim gibi bi his vardı içimde. nasıl bir acı, tarif edemem beyler. gerçeken ilk defa bu kadar aşık olmuştum ve bu olanlar beni çok yıprattı. 4-5 saat sessiz sessiz ağladım.

ergenliğini gibetyim özetle bitir şu hikayeyi amk tespit yapma

aaahhaaha denize de mi sokmuyodu lan ahahah

anlat anlat merak ettim mk

neden böyle olmuştu ki dıbına koyayım? benim bu yaşıma kadar 15-16 sevgilim daha olmuştu. hiçbirinde böyle birşey yaşamamıştım. peki neden tuğçe ile olan ilişkim ailemi bu kadar kızdırmıştı? aslında şimdi düşünüyorum da, ailem haklıydı. bir düşünün beyler, oğlunuz seneye üniversiteye hazırlanacak, hayatının en önemli dönemlerinden birine girecek. tam arefesinde bi kızla tanışıyor ve bi anda tamamen değişiyor. bir kızın kulu, kölesi oluyor. kafasını telefondan kaldırmıyor, bütün gün siz dahil etrafındaki tek bir insanı bile giblemiyor.

işte sorun buydu. üniversite senemdeydim ve ben gerçekten çok değişmiştim. bi kız için değmezdi. şimdi bakıyorum da harbiden değmezmiş, ama insan sevince yapıyo be bilader. kız beni it gibi süründürüyordu. neyse, hikayemize devam edelim.

ağlarken uyuyakalmışım. ertesi sabah kalktığımda kalbim acıyordu. sevgilimden günaydın mesajı gelmemişti. telefona baktım, 1 mesaj. heyecanla açtım, baktım. avea'dan gelmiş geçmişini gibtiğimin mesajı. kapattım attım telefonu bi köşeye. işte en baştan yapmam gereken buydu. doğru hareket buydu.

ara ara yalvarma yakarma mesajları atıyordum kıza. barışalım, ne olur, ben senden başkasını sevemem, ben sana aitim sen bana vsvs.. bir sürü ergen mesajı atıyordum kıza. şimdi aklıma geldikçe gülüyorum lan. ne salakmışım aq.

aradan 4 gün geçmiş, ben azimle mesaj atmaya devam ediyorum. cevap yok. benim kalbim hala acıyor, hala çok acı çekiyorum. sonra eve bi kız arkadaşım geliyor bana haber vermek için : ''buse istanbul'dan geldi, seni görmek istiyor.''

hadi amk

beyler eleman ya anadolu ya da fen liseli. yazım kurallarına uyuşu olsun, entrylerindeki akıcılık olsun... 18 yaşında bir liseli için baya iyi lan, tebrik ettim bin, helal.

not: hacı ilk sayfadan sonrasını okumadım ama facebook-twitter şifresi vermek ne demek amk?

ben kendimde değildim ki dıbına koyayım. buse gelmişmiş. adriana lima gelse reddedicek durumdayım. o derece acı çekiyordum beyler. tuğçe aklıma gelmesin diye kendime uğraşacak iş ararken buse'nin gelmesinin bana iyi geleceğini düşündüm. hazır ilgisini bana yöneltmişken gidip iki sohbet edeyim, belki acım hafifler dedim. gittim yanına.

sevgilim olduğundan haberi vardı. tuğçe napıyo? dedi. ayrıldık dedim. yine içimde bi hüzün oluştu o an dıbına koyayım. onu bana tercih ettiğine değdi mi? diye sordu. sinirlendim. onunla tanışmadan önce bana biraz karşılık verseydin onun yerinde sen olabilirdin dedim. umrumda da değildi zaten artık buse. bu kumral, ela gözlü, bir zamanlar hoşlandığım kız en azından bir süre umrumda olmayacaktı.

@54 düz liseliyim panpa

beyler biraz yavaşladım kusura bakmayın yoruldum amk ama devam ediyorum okuyanlar gitmesin bi yere.

evet beyler şimdi biraz hızlanıp hikayeyi yavaş yavaş komutayı benim ele alacağım bölüme getiriyorum.

günler geçti. ben 12-13 gün boyunca uzun uzun yalvarış mesajları atmaya devam ettim. en sonunda tatil bitti. memleketten izmir'e dönecektik. (bu arada tüm arkadaşlarımla ilişkilerim bozulmuş ama umrumda değil, çok acı çekiyorum çünkü. bildiğiniz depresyondayım amk beyler. hakan bana kırgın, bu yazı berbat ettin oldu bana son sözü. buse desen bana yanık fakat bu sefer de ben giblemiyorum. bu hikayede buseyle işimiz bitmedi beyler. o bi köşede dursun, daha sonra onu izmir'e getireceğiz.)

köydeki son gecemde oturmuş kendi halimde acı çekerken bi anda tuğçe'den mesaj geldi. seni özledim.

o an kalbimin çarpıntısını tarif edemem. gebericem sandım dıbına koyayım. hemen tekrar telefona sarıldım. heyecandan titriyordum. yaşadığım duygusal evreleri geçip burasını özetliyorum, barıştık beyler. bana geri dönmesine inanamamıştım ama evet barışmıştık. bundan sonra herşey daha farklı olacaktı.

izmir'e döndüm. 2 ay boyunca bana acı çektiren kız da bana geri dönmüştü. acı çekmeye, yasaklarla yaşamaya devam mı edecektim bilmiyorum ama razıydım. çünkü aşık olduğum kız tekrar benimleydi.

şimdi bu kısmı çok hızlı geçicem beyler. günler geçiyordu ve ben elimde telefonla tam gaz devam ediyordum. bu sırada ailemi tekrar şüphelendirmişim. 1 ay da izmirde geçti. bir gün kızla buluştum. harika bir gün geçirdik birlikte. akşamında babamdan yiyeceğim dayak hayatımın en sert dayağıydı. hiçbirşeyden haberim yoktu. meğer babam şüphelendiği için bi adam tutup beni takip ettirmiş. adam da kızla buluştuğumu ve neler yaptığımızı en ince ayrıntısına kadar anlatmış. akşam eve gittim, babam beni bekliyordu.

panpa izmirin neresinden

seri seri

kapıdan içeri girer girmez beni kolumdan tutup salona zütürdü. kolumu biraz daha sıksa kemiklerim kırılabilirdi. beni koltuğa oturtturur otutturmaz iki tokat geçirdi. bu tokatlar daha önce attığı tokatlardan çok daha sertti. insana vurur gibi vurmuyordu pekekent. çok canım yanmıştı. ne olduğunu bana söylediği sözlerden sonra anladım :

-oğlum bana bak, bi daha o kızla konuşursan, bi daha o kızla görüşürsen, seni bi daha o kızla ilgilenirken görürsem senin kitabını giberim lan. (arada tokatlar, kolumu çürüten yumruklar indiriyor) duydun mu lan beni? senin dinini imanını giberim. bi daha bu eve giremezsin lan. bi daha seni o kızla görürsem bu eve adımını atamazsın gibtir olur gidersin lan bu evden. (işaret parmağıyla beynimi delercesine vuruyor)

haydeee. ben yeniden ağlamaya başladım. dıbına koyduğumun dünyasında rahat rahat aşkımızı yaşayamıyorduk aq. ama bir şeylerin değiştiğini anladım o gün. o saatten sonra tuğçe'nin aşkından gebersem de bu ilişki yürümezdi. babamı ilk defa böyle görmüştüm. ciddiydi, beni evlatlıktan reddedecekti. bir kız bir ailenin huzurunu daha ne kadar kaçırabilirdi ki?

@60 küçükyalı panpa

devam ediyorum beyler okuyan gözleriniz dert görmesin okumaya devam edin

vay amk para gınne diyosun yani
edit: devam devam buralardaız ama biraz seri laptopun şarjı biticek kalkamam şimdi şarjı almak için