beyler gelin canım sıkkın bende anlatayım

lise bitmiş, bidaha o kızı görmiyceğimin verdiği rahatlıkla yaz tatiline girmiştik... o zamanlar tabi 2006 yazında facebook falan yok.msn le yonja vardı bizim zamanlar. sonra bide netlog zirve yapacak... neyse, lisede edindiğim arkadaşlarımla takılıyorum sürekli. akşamları ise sabahlara kadar msndeyiz birbirimize cam falan açıyoruz gülüşüyoruz eğleniyoruz falan. şuan unuttum nasıl tanıştığımızı bi kızla tanışmıştım. öyle güzeldiki panpalar... melek gibiydi. resimlerine bakardım hep... sabah öğlen akşam... arkadaşlarıma gösterirdim(o zamanlar bi kızla çıkmana gerek yoktu. güzel bi kızla arkadaş olsan yetiyodu gösteriş yapman için) bende gösteriş peşindeydim, ergendim çünkü... neyse falan fistan derken biz sanaldan çıkmaya başladık bunla(bizim zamanımızda meşhurdu internet üzerinden görüşmeden sevgili olma:D ulan ne güzeldi eskiler ya.ne kadar saftı) 1 ay olmuştu çıkalı.ve şans üzerine sürekli görüştüğüm arkadaşım,2 günlük tatile,o kızın oturduğu şehre gidecekti düğün için.bu fırsat kaçarmıydı? kaçmadı tabiiki... eylülün ilk haftasıydı sanırım.2006nın eylülü o şehre yola çıktık arkadaşım ve ailesiyle. sağolsunlar aldılar yanlarına. akrabalarında yattım ekmeğini yedim sularını içtim. neyse.bu kızla sürekli konuşuyoruz çok mutluyuz falan. beni ekme diyor her cümlesinde. ekermiyim hiç diyorum.ama gideceğim şehride bilmiyorum nasıl biyerdir neye bincem falan(neyse şehride vereyim. bursa) gittik bursaya. gittiğimiz ilk gün tarihi bi çarşı var orayı falan gezcez takılcaz bursa iskenderi yicez ertesi günde düğüne gidip diğer sabah dönücez. tabi çarşıyı gezerken anneleri bende arkadaşımla kızın oturduğu mahalleye gidecektik, fakat ikimizde bilmiyorduk.. kızla sabah 8de konuşup (annesi babası avukat çok disiplinli hafta sonu bile erkek kalkarlar) ayarlıcaktık nereye gelceğimi falan. uyandım 8de,ulan bütün ev uyuyor. kız gel dese çıkamam. heyecanda var tabi birazdan ondan uyandım erkenden. allahtan kızdan mesaj gelmemiş. rahatladım biraz. neyse9 gibi anneleri uyandı. kahvaltı ettik 10a geliyo saat.her sabah 7 8 gibi mesaj atan kızdan, bursaya,yanına gittiğim gün mesaj yok! kafayı yicem abi. kaç tane mesaj attım tık yok.11 oldu çarşıya indik. gezzdik 12 oldu. iskender falan derken buna 'ya şimdi cevap verirsin, yada daha hiç mesaj yazma. istanbula evimi bulup gelsen bile konuşma' diye tehdit gibi bi mesaj attım. çünkü beni sevdiğinden emindim, cevap yazacaktı... ve düşündüğm gibide oldu. cevap geldi...

biz ortak arkadaşımız olan çocukla bakkalın önünde beklerken birden o an geldi... ayşe gözükmüştü... ben heyecandan ne yapıcağımı bilemezken arkadaşım sarıldı bi güzel kucaklaştılar. bizde tokalaşıp yanaktan öpüştük. çok resmiydik.alt geçitten durak tarafına geçip diğer ortak arkadaşlarımızı aldıktan sonra 16d beklemeye koyulduk.2 kız 3 erkektik. üst kat en arkayı 5ledik.en solda ayşe yanında ben ortada ayşeeeee diye bagıran arkadaş yanına ayşenin kankası sağ camdada diğer suskun ortak arkadaşımız oturuyodu.biz ayşeyle önceden planlamıştık. otobüste giderken çıktığımızı onlara süpriz bi şekilde söyliycez ve kadıköyde otobüsten inince elele gezecektik.(arkadaşlarımız çıktığımızı biliyodu zaten ama onlarda duymak istiyodu ağzımdan)fakat beni tanıyosunuz dimi? tanımalısınız artık. utangacın tekiyim! yol boyunca tek bir 'a' bile demedim aç(a)madım ağzımı.en son ayşenin kulaklık takıp müzik eşliğinde sahili izlediğini falan hatırlıyorum :/ napayım amk hiç sevgilim olmamış daha önce buluşup gezdiğim.ne yapılır ne konuşulur bilmiyorum. bursalıyla zaten 20 dakka süren bişeydi hayatıma hükmetsede... neyse geldik kadıköye. boğanın önünde indik çıktık bahariyeden yukarı rexxe doğru. ulan benden hala tık yok ne sarılma ne el tutma. ayşe diyo çok acıktım,ben bi ağzımı açıpta nereye gidelim ne yersin diyemiyorum. içimden diyorum ama dışımdan kasıldıkça kasılıyorum amk. tabi sonra ayşede, ayşe diye bağıran ortak arkadaşımızın elini tutup çekip hadi yemek yiyelim dedi.o arkadaşta yok ben tokum canım istemiyo deyince, ayşede koluma girip beni çekti 'iyi nickimouse beni zütürür o zaman' dedi. ulan dünyalar benim olmuştu.ama yere düşecektim heyecandan.bir süre daha yukarı çıktıktan sonra bolulu hasan ustanın olduğu sokaktan girdik. sokağın sonunda sol köşedeki cafede oturmuştuk. pizza yemiştik sanırım hatırlamıyorum(çünkü ben utangaclıktan yiyemedim amk)bide benim yüzümden 4 kişide orada olduğu için gib gibi bütün hesabıda ben ödemiştim amk. ayşenin gözüne girecez ya... kendi işimizde çalışıyoruz sanki! neyse o gün öyle geçti beyler.o koluma girdikten sonra bana güç geldi tabi, elinide tuttum sarıldımda... 1 2 ay bu şekilde arada bir hafta sonları buluşmasıyla gecti.. işte hayatımın gibilmesinin başlangıçlarına gelmiştik, artık hayatımı tak çukuru gibi kaplayan bi dönem başlayacaktı... habersizce zaman geciyordu... ve o gece gelmişti! (devam ediyorum)