beyler en sevmediğimiz futbolcuyu seçiyoruz

Yaklaşık 5-6 sene önceydi sanırım. Gece uyumak için yatağa yattıktan sonra sanki güneşlenir gibi iki elimi de başımın arkasında kenetlemişim, sırt üstü bi şekilde o pozisyonda uyumuşum. Tabii öyle uyuyunca da benim kolların ikisi de uyuşmuş.

O zamanlar takoz bi cep telefonum vardı. Sabah erkenden kalkıp bi yerlere gitmem lazım. Telefonun alarmı da siren gibiydi mübarek. Neyse o müthiş sesiyle alarm çalmaya başladı. Ben gözleri açtım. ak bir baktım benim kollar yok!? bu anlattığıma inanmanız için o pozisyonu bi denemeniz lazım. alarm çalmış, gözleri yeni açmışsın, kollar uyuşmuş, hissetmiyosun, hareket ettiremiyosun. Lan resmen kollarım yok. ulan o an yaşadığım paniği anlatamam. ak ne yapmış olabilirim de kollarımı kaybetmişim? ulan rüya mı, kabus mu noluyo bana ak derken heyecandan göremediğim dirseğimin ucunu gördüm. meğer iki kolum da yerinde duruyomuş. sonradan anladım tabii durumu.

Peki iş bitti mi? hayır tabii ki. Ben bi şekilde zar zor ellerimi kafamın arkasından çıkardım. ama artık kaç saat öyle uyuduysam öyle bi uyuşmuş ki, ısırıyorum kolları, bana mısın demiyolar. yatakta doğrulcam doğrulamıyorum. önce bi kolların desteği olmadan, mekik çeker gibi bi anda kendimi yukarı itmeye çalıştım, karnıma müthiş bi ağrı saplandı. alarm da çalmaya devam ediyo hala, ağlamak üzereyim sinirden. bi kez daha kendimi sıktım, içimden bir iki üç diyip yine kendimi yukarı dogru fırlattım, bu kez yatakta doğrulabildim, ayakları da yere koydum. yatagın kenarında oturur vaziyete gelebildim yani sonunda. Doğrulur vaziyete geldikten sonra bi anda dengem kayboldu. Sağ tarafıma doğru yamulmaya başladım. sağ elimle düşmeyeyim diye yatağımın kenarında tutmaya çalıştım ama uyuşmuş kollar bir taka yaramadığından çenemi bi güzel yatağın kenarına çarpıp yere düştüm.

Artık sinirden çıldırıyodum. kendimi yine zorlayarak bi şekilde ayağa kalkabildim. Telefonun alarmını kapatıym kolumu kaldırıp parmaklarımı telefonun tuşlarının üzerine koydum. Ama hala uyuşuk oldugu için tuşlara da basamadım. Parmagımı telefonun üstüne getirince yamuluyodu, tuşlara bastıramıyodum. Çıldırmak üzereydim. En sonunda burnumla alarmı kapattım.

Sonrasında bi yarım saat öyle mal mal kollarımın normale dönmesini bkeledim. Gitmem gereken yere geç kaldım. Bidaha da yatakta o pozisyonda uyumamaya gayret gösterdim.

Yaklaşık 5-6 sene önceydi sanırım. Gece uyumak için yatağa yattıktan sonra sanki güneşlenir gibi iki elimi de başımın arkasında kenetlemişim, sırt üstü bi şekilde o pozisyonda uyumuşum. Tabii öyle uyuyunca da benim kolların ikisi de uyuşmuş.

O zamanlar takoz bi cep telefonum vardı. Sabah erkenden kalkıp bi yerlere gitmem lazım. Telefonun alarmı da siren gibiydi mübarek. Neyse o müthiş sesiyle alarm çalmaya başladı. Ben gözleri açtım. ak bir baktım benim kollar yok!? bu anlattığıma inanmanız için o pozisyonu bi denemeniz lazım. alarm çalmış, gözleri yeni açmışsın, kollar uyuşmuş, hissetmiyosun, hareket ettiremiyosun. Lan resmen kollarım yok. ulan o an yaşadığım paniği anlatamam. ak ne yapmış olabilirim de kollarımı kaybetmişim? ulan rüya mı, kabus mu noluyo bana ak derken heyecandan göremediğim dirseğimin ucunu gördüm. meğer iki kolum da yerinde duruyomuş. sonradan anladım tabii durumu.

Peki iş bitti mi? hayır tabii ki. Ben bi şekilde zar zor ellerimi kafamın arkasından çıkardım. ama artık kaç saat öyle uyuduysam öyle bi uyuşmuş ki, ısırıyorum kolları, bana mısın demiyolar. yatakta doğrulcam doğrulamıyorum. önce bi kolların desteği olmadan, mekik çeker gibi bi anda kendimi yukarı itmeye çalıştım, karnıma müthiş bi ağrı saplandı. alarm da çalmaya devam ediyo hala, ağlamak üzereyim sinirden. bi kez daha kendimi sıktım, içimden bir iki üç diyip yine kendimi yukarı dogru fırlattım, bu kez yatakta doğrulabildim, ayakları da yere koydum. yatagın kenarında oturur vaziyete gelebildim yani sonunda. Doğrulur vaziyete geldikten sonra bi anda dengem kayboldu. Sağ tarafıma doğru yamulmaya başladım. sağ elimle düşmeyeyim diye yatağımın kenarında tutmaya çalıştım ama uyuşmuş kollar bir taka yaramadığından çenemi bi güzel yatağın kenarına çarpıp yere düştüm.

Artık sinirden çıldırıyodum. kendimi yine zorlayarak bi şekilde ayağa kalkabildim. Telefonun alarmını kapatıym kolumu kaldırıp parmaklarımı telefonun tuşlarının üzerine koydum. Ama hala uyuşuk oldugu için tuşlara da basamadım. Parmagımı telefonun üstüne getirince yamuluyodu, tuşlara bastıramıyodum. Çıldırmak üzereydim. En sonunda burnumla alarmı kapattım.

Sonrasında bi yarım saat öyle mal mal kollarımın normale dönmesini bkeledim. Gitmem gereken yere geç kaldım. Bidaha da yatakta o pozisyonda uyumamaya gayret gösterdim.