Kulaklarından tutam
Dibine kadar sokam
Sahtiyandan çizmeyi
Olasın yola revan

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

gün ışığı kötten sekip göze duhul etmişse
orda şekil olub beyne ben bir kötüm demişse
beyincağız eli mahkum barrağı dikeltmişse
anlarım ki fikfik vakti gelmiş amma geçiyor
ömrüm kalkan barrağımı indirmekle geçiyor

Geçti istemem gelmeni
Yokluğunda buldum seni
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme artık Neye yarar

Derhal ekşi ye gibtir git buram buram taşşak kokuyo bura ne şiiri ne edebiyarı

içimdeki şu zalim şüpheyi kaldır
Ya sen gel ya beni oraya aldır.

Ye kebabı iç şarabı vur karpuz züte
Bu gidişle yarramı gidersin cennete

ben sana mecburum bilemezsin

Elimi beş yerinden dağladı beş parmağın
Bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git
Bir yarın göçtüğünü çöktüğünü bir dağın
Görmemek istiyorsan ardına bakmadan git.

Atsızın kötü şiiri yoktur hepsini okursunuz. Ben rastgele attım.
Kahramanlık ne yalnız bir yükseliş demektir,
Ne de yıldızlar gibi parlayıp sönmektir.
Ölmezliği düşünmek boşuna bir emektir;
Kahramanlık; saldırıp bir daha dönmemektir.

Sızlasa da gönüller düşenlerin yasından
Koşar adım gitmeli onların arkasından.
Kahramanlık; içerek acı ölüm tasından
ileriye atılmak ve sonra dönmemektir.

Ne sabahı göreyim ne sabah görüneyim
Gündüzler size kalsın verin karanlıkları
Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim
Örtün üstüme örtün serin karanlıkları

ne hasta bekler sabahı
ne taze ölüyü mezar
ne de şeytan bir günahı
seni beklediğim kadar

Bu niye trendde mk

yansın muallakler su veren itfaiyenin hortumunu gibeyim

Gozlerin gozlerime degince
Felaketim olurdu aglardim
Beni sevmiyordun bilirdim
Bir sevdigin vardı duyardim
Çöp gibi bir oğlan ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldürecegimden korkardım
Felaketim olurdu ağlardım

bu devirde herkes hep ben der
kimisi gönülden kalender
yaşam dediğin böyle işte
altını şer incisi ker

Bu başlığa entry girmek için oturum açtım.

“Nereye gidersem gideyim
Orası senin yurdun
Çünkü aklımdan çıkmıyorsun”

Tüm yaşanmışlıkların şerefine